ENERGY GEL, O SMAKU TRUSKAWKOWY & BANANOWY

Suplement diety ENERGY GEL, O SMAKU TRUSKAWKOWY & BANANOWY został zgłoszony do rejestracji w 2019 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: sól morska, truskawka w proszku, mieszanka nierafinowanych syropów pszenicznych. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma NATURAL FOOD SRL.

• Informacje o suplemencie

  Skład: sól morska, truskawka w proszku, mieszanka nierafinowanych syropów pszenicznych
  Forma: 25 g rurkę żelową.
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2019
  Producent: NATURAL FOOD SRL
  Rejestrujący: 226ERS SPORTS THINGS S.L.U.
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  sól morska - Sól morska – jeden z rodzajów soli spożywczej uzyskiwany poprzez odparowywanie słonych zbiorników wodnych – mórz lub jezior. Sól morską wykorzystuje się czasami również do produkcji kosmetyków. Podobnie jak w przypadku soli kamiennej, początek pozyskiwania soli morskiej datuje się na czasy prehistoryczne. W zależności od miejsca pochodzenia skład, wygląd oraz smak soli morskiej mogą się różnić, choć – podobnie jak zwykła sól kuchenna – składa się ona w przeważającej części z chlorku sodu, który stanowi zwykle ponad 95% zawartości. Zaleca się ograniczenie jej spożycia w związku z negatywnym wpływem sodu przede wszystkim na układ sercowo-naczyniowy. Nie istnieją żadne naukowe przesłanki wskazujące na prozdrowotne działanie jakiejkolwiek postaci soli morskiej.

  truskawka w proszku - Kisiel mleczny (budyń) – deser żelujący przyrządzany z mleka i zagęstników skrobiowych. W warunkach domowych jako zagęstnika używa się zazwyczaj mąki ziemniaczanej lub tapioki. Kisiele należą wbrew pozorom do deserów zestalanych na zimno. Podgrzane ziarna skrobiowe absorbują wodę pęczniejąc. Następnie wiązania wodorowe skrobi zostają rozerwane, z ziaren wypływa amyloza i kolejno amylopektyna, co w konsekwencji nadaje potrawie półpłynną konsystencję. Tak powstały kleik jest roztworem koloidalnym. Podczas stygnięcia powstaje żel, w którym cząsteczki wody są wiązane między cząsteczkami skrobi, co powoduje zagęszczenie kisielu. Podawane samodzielnie pełnią rolę deserów – przyrządza się je wtedy z dodatkami takimi jak: masło, cukier, karmel, napar z kawy, kakao, wanilia, cukier waniliowy itd. Spotyka się także przepisy na słodkie kisiele mleczno-warzywne, np. ze startą na tarce dynią. Kisiele mleczne podaje się polane syropem owocowym, słodkim sosem (owocowym, waniliowym, czekoladowym), słodzoną śmietaną, przybrane bitą śmietaną, dżemem, konfiturami, bakaliami, świeżymi owocami, groszkiem ptysiowym, drobnymi ciasteczkami, biszkopcikami etc. Kisiele mleczne są także składnikiem kremów budyniowych, które wykorzystuje się do przekładania ciast i ciastek (np. tortów, mazurków, karpatek, kremówek), nadziewania drożdżowych wyrobów ciastkarskich (drożdżówek, pączków), rożków francuskich, kruchych babeczek etc. Kupne budynie w proszku dodaje się czasem do masy twarogowej na pieczone lub gotowane serniki.

  mieszanka nierafinowanych syropów pszenicznych - Kuchnia rosyjska – narodowa kuchnia Rosjan. Tradycyjna kuchnia rosyjska dominowała na obszarze leżącym pomiędzy zachodnią granicą kraju a Wołgą, włącznie z obszarami metropolitalnymi Moskwą i Sankt Petersburgiem. Występowała w wielu wariantach, od kuchni chłopskiej aż do kuchni carskiej. Wykwintna kuchnia klas średniej i wyższej przeżywała okres swojej największej świetności sto lat przed wybuchem rewolucji w 1917 roku. Prosta kuchnia chłopska wykorzystywała surowce możliwe do wyprodukowania we własnym zakresie w północnym klimacie. Jej podstawę stanowiły: ciemny chleb żytni, różne warianty zupy szczi oraz kasza gryczana, co znalazło swój wyraz w przysłowiu rosyjskim: Szczi i kasza – strawa nasza. Znaczny wpływ na narodową kuchnię w europejskiej części Rosji wywarł obrządek Kościoła prawosławnego ze względu na bardzo dużą liczbę dni postnych w roku. W związku z tym kuchnia rosyjska oferuje bogaty wybór przepisów na potrawy z rybami oraz potrawy, w których główną rolę odgrywają warzywa, grzyby i leśne owoce. W procesie kształtowania się tradycyjnej kuchni rosyjskiej wyróżniamy następujące okresy: kuchni staroruskiej, kuchni moskiewskiej, kuchni za panowania Piotra Wielkiego i Katarzyny Wielkiej, kuchni petersburskiej, kuchni wszystkich Rusinów, kuchni radzieckiej oraz współczesnej kuchni rosyjskiej. Kuchnia rosyjska słynie z kawioru – luksusowego artykułu spożywczego, z tradycji podawania zakąsek, od których dawniej rozpoczynał się każdy uroczysty posiłek, oraz kiszonych warzyw (kapusty, ogórków i pomidorów). Lista potraw, charakterystycznych dla tradycyjnej kuchni rosyjskiej, obejmuje: bliny, pi(e)róg i małe pirożki, pielmieni, wareniki (pierogi gotowane) i boeuf Stroganow. Z zup tradycyjną kuchnię rosyjską reprezentują szczi, ucha, okroszka i barszcz. Smak potraw wzbogacano dodatkiem koperku i śmietany. Głównym tradycyjnym napojem bezalkoholowym jest herbata, którą Rosjanie piją gorącą, bez mleka, czasami posłodzoną i doprawioną do smaku konfiturą owocową. Dawniej herbatę zaparzano przy użyciu samowaru i serwowano do niej lekko słodkie wypieki o charakterze obwarzanków tzw. suszki. Innymi tradycyjnymi napojami, które w dalszym ciągu cieszą się popularnością, są także kwas chlebowy i kefir. Najpopularniejszym napojem alkoholowym Rosjan jest wódka. Jako deser tradycyjnie podawany był kisiel i kompot. Współcześnie Rosjanie preferują lody i torty.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)