ANTIHELIKON®

Suplement diety ANTIHELIKON® został zgłoszony do rejestracji w 2017 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: wyciąg z wodnego roztworu korzenia tataraku, wyciąg z wodnego roztworu korzenia tataraku, wyciąg z wodnego roztworu przecieru jabłkowego, wyciąg z wodnego roztworu przecieru jabłkowego, wyciąg z zielonej herbaty, wyciąg z zielonej herbaty, sok z żurawiny, sok z żurawiny, sok z aronii, sok z aronii, sok z pigwy japońskiej, sok z pigwy japońskiej. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma FitoBalt – Institute of Innovative Biomedical Technology Ltd.

• Informacje o suplemencie

  Skład: wyciąg z wodnego roztworu korzenia tataraku, wyciąg z wodnego roztworu korzenia tataraku, wyciąg z wodnego roztworu przecieru jabłkowego, wyciąg z wodnego roztworu przecieru jabłkowego, wyciąg z zielonej herbaty, wyciąg z zielonej herbaty, sok z żurawiny, sok z żurawiny, sok z aronii, sok z aronii, sok z pigwy japońskiej, sok z pigwy japońskiej
  Forma: żel
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2017
  Producent: FitoBalt - Institute of Innovative Biomedical Technology Ltd
  Rejestrujący: WELLGRA POLSKA ROBERT KWAŚNIAK
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  wyciąg z zielonej herbaty - Herbata – napar przyrządzany z liści i pąków grupy roślin, nazywanych tą samą nazwą, należących do rodzaju kamelia (Camellia). Rośliny te są do siebie podobne, traktowane jako odrębne gatunki lub odmiany jednego gatunku – herbaty chińskiej (Camellia sinensis). Dawniej zaliczano je do rodzaju Thea, różnią się od innych kamelii zawartością substancji swoistych i kilkoma drobnymi cechami morfologicznymi. W Chinach zapisuje się ją znakiem 茶, który jest jednak różnie czytany w zależności od dialektu: tê – dialekt hokkien (czego odmiany są często obecne w językach zachodniej Europy) oraz chá, w dialekcie kantońskim i mandaryńskim (z odmianami tej wymowy popularnymi na wschodzie – Indie, Iran, Turcja, Rosja, Czechy). Polska nazwa herbata to zbitka pochodząca od łac. herba thea (gdzie pierwszy wyraz herba oznacza „zioło”, a drugi – thea – jest zlatynizowaną postacią chińskiej nazwy tejże rośliny). Nazwą herbata określa się również napary z różnych ziół, suszu owocowego, dlatego w użyciu są określenia: lipowa, miętowa, rumiankowa itp. herbata, herbata z malin, dzikiej róży, bzu czarnego itp., herbata paragwajska, Rooibos.

  sok z żurawiny - Żurawina błotna (Vaccinium oxycoccos L. = Oxycoccus palustris L.) – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych.

  sok z aronii - Aronia czarna, aronia czarnoowocowa (Aronia melanocarpa (Michx.) Elliott) – gatunek krzewu należący do rodziny różowatych. Pochodzi ze wschodnich wybrzeży kontynentu północnoamerykańskiego, na którym występuje w stanie dzikim. W Polsce uprawiany na plantacjach, sporadycznie sadzony w lasach. Na Pomorzu lokalnie zadomowiony (kenofit) – może występować tam na torfowiskach stwarzając zagrożenie dla ich wartości przyrodniczej.

  sok z pigwy japońskiej - Dynastia Song (960–1279) była okresem niebywałego rozkwitu życia społecznego i kulturalnego w Chinach, sztuk wizualnych, muzyki, literatury i filozofii. Urzędnicy tworzący rządzącą imperium biurokrację, rekrutowani byli drogą surowych i długotrwałych egzaminów, których efektem było stworzenie szerokiej i dobrze wykształconej elity. Sztuka była wysoko ceniona w społeczeństwie, na co wpływ też miało upowszechnienie druku i zwiększenie liczby osób umiejących czytać i pisać. Rządząca krajem konfucjańska gentry uznawała uprawiane przez siebie gatunki sztuki za bardziej wyrafinowane niż te, które tworzyli zawodowi artyści, zatrudniani i opłacani przez dwór. Zwłaszcza w malarstwie widać poważną zmianę stylistyczną między okresami Północnej (960–1127) i Południowej (1127–1279) dynastii Song, na co częściowy przynajmniej wpływ miało upowszechnienie się politycznych ideałów neokonfucjańskich na dworze. Miejska populacja korzystała z szerokiej gamy rozrywek, od przedstawień scenicznych po urozmaicone posiłki w licznych restauracjach serwujących regionalne kuchnie wszystkich zakątków cesarstwa. Obchody tradycyjnych chińskich świąt w miastach i na wsiach były okazją do festiwali i jarmarków, a bogato zaopatrzone targi i place dostarczały wykwintnych ubrań i ozdób.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)