Cholest-Gryk

Suplement diety Cholest-Gryk (saszetki) składający się z: łuska gryki, ziele karczocha, hibiscus, owoc bzu czarnego, owoc dzikiej róży, jabłko, jarzębina. Zarejestrowano go w 2009 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja pozytywna. suplement diety Cholest-Gryk został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez Mir-Lek Mirosław Latosiński Dąbrowa Górnicza.

• Informacje o suplemencie

  Skład: łuska gryki, ziele karczocha, hibiscus, owoc bzu czarnego, owoc dzikiej róży, jabłko, jarzębina
  Forma: saszetki
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja pozytywna
  
  Rok zgłoszenia: 2009
  Producent: Mir-Lek Mirosław Latosiński Dąbrowa Górnicza
  Rejestrujący: Mir-Lek Mirosław Latosiński Dąbrowa Górnicza
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  łuska gryki - Kuchnia średniowiecza – zwyczaje kulinarne, obejmujące pokarmy, nawyki żywieniowe i metody przygotowywania potraw dominujące w Europie w okresie średniowiecza, od V do XVI wieku. Kuchnia ta była zróżnicowana terytorialnie, szczególnie wśród najniższych warstw społecznych, których dieta była ograniczona do produktów dostępnych w najbliższej okolicy i tanich. Zwyczaje kulinarne warstw najwyższych, mogących spożywać potrawy przyrządzone według ówczesnej sztuki kulinarnej, były bardziej jednorodne; zwłaszcza pod koniec średniowiecza wykształciła się pewna forma haute cuisine, pojawiły się też książki kucharskie. Jednak i kuchnia możnych podlegała ograniczeniom wynikającym z wolnych środków transportu i ówczesnych możliwości konserwacji jedzenia. Ważnym czynnikiem wpływającym na dietę średniowiecznych Europejczyków były nakazane przez chrześcijaństwo liczne dni postne, ograniczające rodzaj spożywanego pożywienia. Wykwintna kuchnia średniowieczna charakteryzowała się używaniem dużej ilości przypraw, także importowanych. Były drogie, gdyż sprowadzane z daleka przez wielu pośredników. Przy przygotowaniu i doborze potraw kierowano się wskazaniami ówczesnej medycyny. Podstawą wyżywienia ludzi średniowiecza były produkty ze zbóż: kasze i chleb. Rośliny strączkowe i warzywa były ważnym uzupełnieniem diety niższych warstw społecznych. Mięso, produkt droższy i mający bardziej prestiżowy status, obecne było przede wszystkim na stołach warstw wyższych. Jadano głównie drób i wieprzowinę, a na dworach rycerskich także dziczyznę. Popularne, szczególnie w okresie postów, były ryby morskie (zwłaszcza konserwowane i transportowane na spore odległości dorsze i śledzie) i słodkowodne. Podczas okresu średniowiecza zarówno dietetyka, jak i styl żywienia podlegały pewnym zmianom, związanym z upowszechnianiem się niektórych upraw i hodowli oraz rozwojem metod rolnictwa i przetwórstwa żywności.

  hibiscus - Ketmia (Hibiscus L.), pot. hibiskus, róża chińska – rodzaj krzewów i roślin zielnych z rodziny ślazowatych. Należy do niego ok. 220 gatunków pochodzących z obszarów o ciepłym klimacie.

  owoc bzu czarnego - Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.) – gatunek rośliny z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), dawniej zaliczany był także do rodziny bzowatych (Sambucaceae) i przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Inne zwyczajowe nazwy polskie: bez lekarski, bez pospolity, bzowina, bzina, buzina, hyczka, baźnik, bess, best, bestek, bez apteczny, bez aptekarski, bez biały, bez dziki, bzowina czarna, bzowki, côrny bez, flider, gołębia pokrzywa, hebz, holunder, hyćka, kaszka, suk. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w Europie, w Polsce pospolity. Wykorzystywany jest jako roślina lecznicza, kosmetyczna, ozdobna i jadalna. Spożycie niedojrzałych i nieprzetworzonych owoców skutkować może jednak zatruciem. Gatunek zmienny – wyróżnia się kilka podgatunków, przy czym klasyfikacja ich nie jest ustalona. Wyhodowano liczne odmiany ozdobne różniące się głównie ubarwieniem i kształtem liści.

  owoc dzikiej róży - Róża dzika (Rosa canina L.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych, z rodzaju róża. Ludowe nazwy: psia róża, która jest tłumaczeniem nazwy łacińskiej, oraz szypszyna (stąd szypszyniec różany), nazwa o pochodzeniu słowiańskim. Występuje na obszarach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej. Można ją spotkać prawie w całej Europie, na terenach do 1500 m n.p.m., w Afryce Północnej, na Wyspach Kanaryjskich, na Maderze, w Azji, rozprzestrzeniła się także w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce jest gatunkiem pospolitym.

  jabłko - Jabłko – jadalny, kulisty owoc drzew z rodzaju jabłoń Malus. Jabłka odmian uprawnych o mieszańcowym pochodzeniu, uznawanych za gatunek jabłoń domowa Malus domestica, są istotnym komercyjnie owocem o soczystym i chrupkim miąższu. Są spożywane na surowo, a także po obróbce kulinarnej.

  jarzębina - jarzębina: jarząb pospolity (jarząb zwyczajny), Sorbus aucuparia – gatunek rośliny z rodziny różowatych owoc jarzębu Jarzębina – wieś w Polsce, w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Ryjewo Jarzębina (Jarabina) – miejscowość na Słowacji Jarzębina – zespół śpiewaczy z KocudzyZobacz też jarząb – rodzaj roślin z rodziny różowatych

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)