Herbata Atiso 100 g

Suplement diety Herbata Atiso 100 g zawiera w składzie: pień, korzeń, kwiat karczocha, lukrecja. Zgłoszono go do rejestracji w roku 2007. Jego obecny stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. Ten suplement diety został wyprodukowany przez Hieplong Wietnam, oraz zgłoszony do rejestracji przez Asia-Foods sp.zoo Warszawa.

• Informacje o suplemencie

  Skład: pień, korzeń, kwiat karczocha, lukrecja
  Forma: herbata
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2007
  Producent: Hieplong Wietnam
  Rejestrujący: Asia-Foods sp.zoo Warszawa
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  pień - Pień drzewa – gruba, zdrewniała łodyga drzew. Powstaje wskutek corocznego przyrastania na wysokość i na grubość. U drzewiastych form nagozalążkowych i dwuliściennych pień zakończony jest koroną. U nielicznych, drzewiastych jednoliściennych pień kończy się pąkiem wierzchołkowym. Na skutek skrócenia międzywęźli na szczycie pnia powstaje gęsty pióropusz liści. Powstanie pnia jest efektem działania merystemów bocznych, czyli kambium i felogenu. Pień wszystkich form drzewiastych pokryty jest korkiem, powstałym przez odkładanie komórek felogenu na zewnątrz. U niektórych gatunków drzew felogen działa przez wiele lat, stale powiększając swój obwód. W efekcie powstaje gładka i niezłuszczająca się warstwa korka. Większość gatunków drzew wykształca warstwę felogenu działającą tylko przez pewien czas, po którym wszystkie komórki merystemu korkowacieją i obumierają. Kolejne warstwy felogenu wykształcają się w głębszych warstwach kory pierwotnej. Nowe warstwy korka odcinają od dopływu wody i soli mineralnych tkanki leżące na zewnątrz, co prowadzi do powstania martwicy korkowej. Martwica może się łuszczyć i odpadać. Tak jest w przypadku pnia brzozy. U innych drzew martwica jest zwarta, a w wyniku zwiększania obwodu pnia pęka tworząc bruzdy. Pień drzewa u samej swej podstawy (na styku z glebą) tworzy szyję korzeniową, czyli charakterystyczne zgrubienie. Drzewa wytwarzają pnie w formie strzały lub kłody. Pień drzewa na przekroju poprzecznym ma najczęściej kształt zbliżony do okrągłego. Kształt na przekroju podłużnym promieniowym, przebiegającym przez rdzeń jest zależny od wieku drzewa, jego gatunku, miejsca biosocjalnego w drzewostanie i wielu innych czynników. W klasycznej dendrometrii kształt pnia był przyrównywany do stożka, neiloidy lub paraboloidy. Na przekroju poprzecznym pnia widoczna jest w części środkowej ciemniejsza twardziel, następnie jaśniejszy biel i dalej tkanka korkotwórcza (felogen), korek i korowina.

  korzeń - Korzeń (łac. radix) – organ roślinny, część sporofitu, która dostarcza roślinom wodę i sole mineralne, przytwierdza rośliny do podłoża, a u roślin wieloletnich może pełnić funkcję organu spichrzowego. W wyniku przystosowania do warunków środowiska korzenie poszczególnych grup ekologicznych roślin pełnią dodatkowe funkcje. Młode korzenie okryte są ryzodermą wytwarzającą włośniki, dodatkowo zwiększające jej powierzchnię. Stanowi ona układ chłonny pobierający wodę i sole mineralne. Pobrane substancje poprzez warstwę kory pierwotnej przenoszone są do wiązek przewodzących tworzących walec osiowy. Trudno przepuszczalna dla wody warstwa komórek kory pierwotnej (śródskórnia) umożliwia kontrolowany, aktywny transport substancji do wiązek drewna. Wiązki łyka zapewniają z kolei dostarczanie do podziemnej części rośliny substancji organicznych powstałych w procesie fotosyntezy. Starsze korzenie przyrastając na grubość uzyskują odmienną budowę, a zdolność wchłaniania roztworu glebowego jest w dużym stopniu przez nie tracona. Budowa anatomiczna korzeni jest w niewielkim stopniu zróżnicowana wśród grup taksonomicznych roślin naczyniowych, ulega natomiast znacznym modyfikacjom w korzeniach wyspecjalizowanych do pełnienia dodatkowych funkcji. Korzeń występuje niemal u wszystkich roślin naczyniowych, nieobecny jest jedynie u posiadających chwytniki psylotowych i niektórych roślin, u których korzeń zanikł wtórnie (np. u rogatków, pływaczy i wolfii bezkorzeniowej). Rośliny zakorzenione są zwykle w glebie, u epifitów wykształcają się korzenie powietrzne, u hydrofitów korzenie zanurzone. Ze względu na sposób powstawania wyróżnia się korzeń pierwotny rozwijający się z zawiązka korzenia zarodkowego, korzenie boczne powstające jako odgałęzienia korzenia głównego w strefie różnicowania oraz korzenie przybyszowe powstające zwykle w części pędowej rośliny lub z korzeni w strefie ich budowy wtórnej. Korzenie tworzą silnie rozczłonkowany układ penetrujący podłoże, nazywany systemem korzeniowym. Stanowi on dolny biegun osiowych organizmów roślinnych, u których górny biegun to pęd. Korzenie w odróżnieniu od pędu nie wykształcają liści i zwykle rosną w dół, najczęściej są niezielone, choć niektóre korzenie powietrzne mogą zawierać chlorofil. Innymi, obok korzeni, podziemnymi organami roślin są też kłącza stanowiące podziemny fragment pędu.

  kwiat karczocha - Kwiat – organ roślin nasiennych, w którym wykształcają się wyspecjalizowane elementy służące do rozmnażania. Stanowi fragment pędu o ograniczonym wzroście ze skupieniem liści płodnych i płonnych, służących odpowiednio, bezpośrednio i pośrednio do rozmnażania płciowego (generatywnego). Kwiat charakterystyczny dla roślin nasiennych (czyli kwiatowych) jest organem homologicznym do kłosa zarodnionośnego (sporofilostanu) roślin ewolucyjnie starszych.

  lukrecja - Lukrecja – imię żeńskie Lukrecja – postać legendarna lukrecja – rodzaj roślin motylkowatych lukrecja gładka – gatunek stosowany do produkcji słodyczy lukrecja – produkt spożywczy słona lukrecja – odmiana lukrecji z dodatkiem chlorku amonu

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)