Herbata ziołowa – Niepłodność

Suplement diety Herbata ziołowa – Niepłodność zawiera w składzie: kora dębu, Liść rozmarynu, Ziele macierzanki piaskowej, Owoc jałowca pospolitego, Liść melisy, Kwiat jasnoty, Ziele skrzypu polnego, Ziele krwawnika, Ziele serdecznika pospolitego, Ziele dzirawca zwyczajnego. Zgłoszono go do rejestracji w roku 2011. Jego obecny stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. Ten suplement diety został wyprodukowany przez Bylináŕstvi Czechy, oraz zgłoszony do rejestracji przez MAGNRSIO Marcin Dulapa Kraków.

• Informacje o suplemencie

  Skład: kora dębu, Liść rozmarynu, Ziele macierzanki piaskowej, Owoc jałowca pospolitego, Liść melisy, Kwiat jasnoty, Ziele skrzypu polnego, Ziele krwawnika, Ziele serdecznika pospolitego, Ziele dzirawca zwyczajnego
  Forma: sypka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2011
  Producent: Bylináŕstvi Czechy
  Rejestrujący: MAGNRSIO Marcin Dulapa Kraków
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  kora dębu - Dąb (Quercus L.) – rodzaj drzew, rzadziej wysokich krzewów, zaliczony do rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Należy do niego ok. 200 gatunków występujących prawie wyłącznie w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w wyższych partiach gór strefy tropikalnej. Najdalej na południe występują na Wyspach Sundajskich. Gatunkiem typowym jest Quercus robur L.. Dąb w Polsce osiąga zwykle wysokość do 50 m i pierśnicę do 2 m. Kończy cykl wzrostowy w wieku 120–200 lat, dojrzałość rębną osiąga w wieku 120 lat, żyje przeciętnie 600–1000 lat.

  liść rozmarynu - Liść (łac. folium) – organ roślinny, element budowy części osiowej (pędowej) roślin telomowych. Wyrastające z węzłów końcowe elementy rozgałęzień pędu, wyodrębniające się ze względu na funkcję i budowę od łodygi (nie mają np. zdolności do nieprzerwanego wzrostu). Pełnią głównie funkcje odżywcze i z tego powodu mają zwykle dużą powierzchnię umożliwiającą pochłanianie odpowiedniej ilości promieniowania słonecznego. Poza tym liście biorą udział w transpiracji, gutacji i wymianie gazowej. Liście wyspecjalizowane w fotosyntezie określane są mianem liści zielonych oraz liści listowia. Nierzadko organy te pełnią także funkcje spichrzowe, czepne, ochronne, obronne i pułapkowe, w takich przypadkach ulegając daleko idącym przystosowaniom w zakresie funkcji i budowy.

  ziele macierzanki piaskowej - Macierzanka zwyczajna (Thymus pulegioides L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Znana też jako macierzanka jajowata. Ten aromatyczny, niski półkrzew występuje na rozległych obszarach Europy, a jako introdukowany także w Ameryce Północnej i Nowej Zelandii. W Polsce jest pospolity. Rośnie w miejscach słonecznych, w murawach i na skałach, źle znosi zacienienie. Jest jednym z trzech gatunków macierzanek cenionych jako rośliny przyprawowe oraz lecznicze (poza macierzanką zwyczajną podobnie stosowana jest macierzanka piaskowa i tymianek). Gatunek ten bywa także uprawiany jako roślina ozdobna.

  owoc jałowca pospolitego - Ziołolecznictwo (fitoterapia, fitofarmakologia) – dział medycyny i farmakologii zajmujący się wytwarzaniem leków ziołowych z naturalnych bądź przetworzonych surowców uzyskiwanych z roślin leczniczych oraz ich stosowaniem w profilaktyce i terapii chorób. Pojęcie to jest również używane dla określenia gałęzi medycyny alternatywnej zajmującej się leczeniem preparatami roślinnymi. Ziołolecznictwo zajmuje się poznaniem właściwości roślin leczniczych, w tym: mechanizmów działania leków roślinnych na organizmy żywe, metabolizmu zawartych w nich substancji czynnych dawkowania sporządzonych z nich preparatów ewentualnych działań niepożądanych interakcji zachodzących pomiędzy lekami syntetycznymi a produktami ziołowymiFitoterapia wiąże się również z poszukiwaniem nowych leków roślinnych oraz odkrywaniem nowych zastosowań fitoterapeutycznych znanych już roślin leczniczych (np. na podstawie danych etnofarmakologicznych). Ziołolecznictwo jest bardzo rozpowszechnione wśród nieuprzemysłowionych społeczeństw. Jest głównym składnikiem wszystkich tradycyjnych systemów medycznych (medycyny ludowej), przede wszystkim ze względu na niski koszt pozyskania surowców leczniczych oraz ich naturalne występowanie.

  liść melisy - Liść (łac. folium) – organ roślinny, element budowy części osiowej (pędowej) roślin telomowych. Wyrastające z węzłów końcowe elementy rozgałęzień pędu, wyodrębniające się ze względu na funkcję i budowę od łodygi (nie mają np. zdolności do nieprzerwanego wzrostu). Pełnią głównie funkcje odżywcze i z tego powodu mają zwykle dużą powierzchnię umożliwiającą pochłanianie odpowiedniej ilości promieniowania słonecznego. Poza tym liście biorą udział w transpiracji, gutacji i wymianie gazowej. Liście wyspecjalizowane w fotosyntezie określane są mianem liści zielonych oraz liści listowia. Nierzadko organy te pełnią także funkcje spichrzowe, czepne, ochronne, obronne i pułapkowe, w takich przypadkach ulegając daleko idącym przystosowaniom w zakresie funkcji i budowy.

  kwiat jasnoty - Jasnota (Lamium L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Należy do niego w zależności od ujęcia, w tym statusu taksonów mieszańcowych, od 16 do 30 gatunków lub nawet 40 albo 50 gatunków. Rośliny te występują w strefie klimatu umiarkowanego w Europie, Azji i północnej Afryce. Poza Starym Światem niektóre gatunki zostały introdukowane na obszary o podobnym klimacie i na tereny górskie. Centrum zróżnicowania jest Azja Mniejsza. W Polsce gatunkami rodzimymi są tylko: jasnota plamista L. maculatum i gajowiec żółty (jasnota gajowiec) L. galeobdolon. Poza tym zadomowionymi antropofitami są trzy inne gatunki (jasnota biała L. album, jasnota purpurowa L. purpureum i jasnota różowa L. amplexicaule). W randze gatunków (jasnota mieszańcowa L. incisum i jasnota pośrednia L. moluccellifolium) podano z flory Polski taksony, które współcześnie klasyfikowane są jako odmiany jasnoty purpurowej. Rośliny te zasiedlają widne lasy, tereny skaliste, niektóre rosną jako chwasty w uprawach. Kultywary jasnoty plamistej i gajowca żółtego uprawiane są jako rośliny ozdobne. Rzadziej uprawia się inne gatunki: jasnotę wielkokwiatową i gargańską.

  ziele skrzypu polnego - Skrzyp polny (Equisetum arvense L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny skrzypowatych (Equisetaceae). Jest typem nomenklatorycznym rodzaju Equisetum.

  ziele krwawnika - Krwawnik pospolity (Achillea millefolium L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Nazwy ludowe: tysiąclist (podlaskie), złocień krwawnik (lubelskie), żeniszek krwawnik (świętokrzyskie). Pospolity w Eurazji (na wschód sięga po Mongolię i północno-zachodnie Indie) oraz w Ameryce Północnej (na południu po Gwatemalę). W Polsce pospolity na całym obszarze.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)