Lacidar

Suplement diety Lacidar (tabletki) składający się z: lactobacillus acidophilus, liofilizat, lactobacillus rhamnosus, liofilizat, lactobacillusparacasei, liofilizat, błonnik rozpuszczalny z akacji. Zarejestrowano go w 2008 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja pozytywna. suplement diety Lacidar został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez Ranbaxy (Poland) Warszawa.

• Informacje o suplemencie

  Skład: lactobacillus acidophilus, liofilizat, lactobacillus rhamnosus, liofilizat, lactobacillusparacasei, liofilizat, błonnik rozpuszczalny z akacji
  Forma: tabletki
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja pozytywna
  
  Rok zgłoszenia: 2008
  Producent: Tantus Milanówek
  Rejestrujący: Ranbaxy (Poland) Warszawa
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  lactobacillus acidophilus - Lactobacillus acidophilus - gatunek pałeczek kwasu mlekowego. Razem z Streptococcus salivarius powszechnie używany przy produkcji wyrobów mlecznych (np. jogurty). Jej nazwa wywodzi się od łac. -lacto - mleko, -bacillus - o kształcie laseczki i acidophilus - lubiący kwas. Bakteria ta dobrze rozwija się w bardziej zakwaszonym środowisku (pH 4-5 albo niższe) niż większość mikroorganizmów, najlepiej służy jej temperatura ok. 45 stopni Celsjusza. Naturalnie występuje w wielu produktach żywnościowych (mleko i jego przetwory, mięso, zboża) a także w przewodzie pokarmowym i jamie ustnej ludzi i zwierząt oraz w końcowej części dróg rodnych. Lactobacillus acidophilus tak jak większość bakterii z rodzaju Lactobacillus posiada zdolność przekształcania laktozy w kwas mlekowy w procesie fermentacji mlekowej. Niektóre spokrewnione z nią gatunki w tym procesie wytwarzają jeszcze etanol, dwutlenek węgla i kwas octowy. Natomiast sama L. acidophilus wytwarza tylko kwas mlekowy. Jest wrażliwa na wilgoć, wysoką temperaturę oraz bezpośrednie nasłonecznienie. W 2002 r. opracowano kompletną mapę genomu tej bakterii. Bakteria ta jest uważana za probiotyczną i wywierającą korzystny wpływ na organizm człowieka. Dzięki jej działalności w przewodzie pokarmowym (razem z innymi bakteriami tworzy tzw. florę jelitową) wytwarzane jest środowisko, które zapobiega rozwojowi niektórych szkodliwych mikroorganizmów, ponadto uczestniczy w produkcji niacyny, kwasu foliowego i witaminy B6. Obecność tej bakterii w pochwie u kobiet poprzez produkcję kwasu pomaga kontrolować niepożądany wzrost grzyba - Candida albicans. Antybiotyki zażywane doustnie niszczą tę bakterię, dlatego też zalecane jest podczas kuracji antybiotykowej zażywanie leków osłonowych.

  liofilizat - Liofilizacja – suszenie sublimacyjne zamrożonych substancji. W metodzie tej rozpuszczalnik jest usuwany w obniżonej temperaturze i pod zmniejszonym ciśnieniem. Umożliwia suszenie produktów termolabilnych (nieodpornych na ogrzewanie). Liofilizację w technologii żywności zastosowano po raz pierwszy w trakcie II wojny światowej na zlecenie rządu Stanów Zjednoczonych w celu wyprodukowania dla wojska racji żywności o niewielkiej wadze. Preparaty zliofilizowane (liofilizaty) uzyskuje się w formie bezpostaciowych proszków lub grudek o rozwiniętej (tzn. dużej) powierzchni, co sprawia, że rozpuszczają się szybciej niż preparaty krystaliczne lub szkliste. Mogą być higroskopijne.

  lactobacillus rhamnosus - Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus GG – probiotyczna bakteria uważana dawniej za podgatunek L. casei, ale późniejsze badania genetyczne dowiodły, że jest oddzielnym gatunkiem. L. rhamnosus hamuje rozwój większości szkodliwych bakterii w jelicie. Należy do bakterii Gram dodatnich. Jest używany jako naturalny środek konserwujący w jogurtach i innych produktach mlecznych przedłużający ich okres przydatności do spożycia. Niektóre badania przeprowadzone in vivo wykazały korzystne skutki ich działania w układzie pokarmowym. Mimo to wykazano, że w pewnych okolicznościach L. rhamnosus może być patogenem.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)