Rumalaya forte

Rumalaya forte w formie tabletki zawiera w składzie Ekstrakt z buzdyganek naziemny, Ekstrakt z lukrecja gładka, Ekstrakt z Tinospora cordifolia, Ekstrakt z Alpinia galgant, Sproszkowana żywica indyjska, Ekstrakt z kadzidłowiec. Ten suplement diety zgłoszono do rejestracji w roku 2015. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Rumalaya forte został wyprodukowany przez The Himalaya Drug Company, oraz zgłosiła go do rejestracji firma L’biotica sp. z o.o..

• Informacje o suplemencie

  Skład: Ekstrakt z buzdyganek naziemny, Ekstrakt z lukrecja gładka, Ekstrakt z Tinospora cordifolia, Ekstrakt z Alpinia galgant, Sproszkowana żywica indyjska, Ekstrakt z kadzidłowiec
  Forma: tabletki
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2015
  Producent: The Himalaya Drug Company
  Rejestrujący: L'biotica sp. z o.o.
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  ekstrakt z buzdyganek naziemny - Acokanthera – rodzaj roślin z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Obejmuje 5 gatunków występujących na Półwyspie Arabskim oraz w Afryce wschodniej, równikowej i południowej. Są to rośliny trujące (zawierają m.in. strofantynę). Ekstrakt z drewna wraz z sokiem mlecznym wilczomlecza oraz żywicą akacji służył do trucia grotów strzał. W truciźnie tej maczano też kolczaste owoce buzdyganka naziemnego i wysypywano je na ścieżkach w celu zabicia osób po nich wędrujących. Śmierć następuje w ciągu 20 minut po dostaniu się do krwiobiegu.

  ekstrakt z lukrecja gładka - W medycynie określenie interakcja farmakologiczna lub inaczej interakcja leków stosuje się, gdy jedna substancja lecznicza wpływa na aktywność drugiej po jednoczesnym ich podaniu. Chociaż teoretycznie działanie to może być zarówno pozytywne jak i negatywne to jednak najczęściej określenie to stosuje się do interakcji niepożądanych. Interakcje farmakologiczne mogą dawać następujące skutki ogólne: synergistyczny – zwiększony efekt działania jednej z substancji – w takich przypadkach konieczne jest zmniejszenie dawki terapeutycznej drugiego leku; czasami taka interakcja jest pożądana np. w przypadku działania przeciwbólowego, gdy przy jednoczesnym zastosowaniu paracetamolu i kodeiny zwiększony jest przeciwbólowy efekt działania kodeiny (i umożliwia to stosowanie mniejszych dawek kodeiny, która ma potencjał uzależniający i może powodować m.in. zaparcia) antagonistyczny – efekt działania substancji leczniczej jest niższy od przewidywanego; taka kombinacja zazwyczaj nie ma uzasadnienia terapeutycznego i może być szkodliwa (np. zmniejszenie działania przeciwzakrzepowego warfaryny przez jednoczesne podanie witaminy K i zagrożenie wystąpieniem zakrzepów/zatorów) nowy efekt działania – który nie powstaje przy użyciu substancji leczniczych podawanych z osobna; często jest to zwiększone ryzyko efektów ubocznych (np. reakcja disulfiramowa po łącznym zastosowaniu doustnego leku przeciwcukrzycowego chlorpropamidu i napoju zawierającego alkohol etylowy)Osobnym zagadnieniem jest wpływ obecności substancji leczniczej w płynach ustrojowych na wyniki badań laboratoryjnych, który jest nazywany interferencją analityczną. Interakcje między podawanymi lekami są zazwyczaj łagodne i zależą od składu chemicznego, postaci leczniczej oraz czasu i miejsca podania substancji leczniczej. Prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji farmakologicznej wzrasta wykładniczo wraz z kolejnym przyjmowanym lekiem. Ma to szczególne znaczenie w przypadku osób w starszym wieku, którzy często otrzymują od trzech do dziewięciu (lub więcej) leków. Badanie ankietowe przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych na licznej grupie osób w wieku lat 65 i więcej wykazały, że 51% z nich przyjmuje 5 i więcej leków tygodniowo, a 12% używa powyżej 10 leków tygodniowo. Istnieją internetowe aplikacje, dzięki którym można sprawdzić czy występują interakcje farmakologiczne. Mogą również występować interakcje między podawanymi lekami i spożywaną żywnością, które nie zawsze są do przewidzenia. Około 20% działań niepożądanych wynika z interakcji leków. Dotyczy to również przypadków śmiertelnych. Zatem znajomość interakcji farmakologicznych pozwala na szacunkową ocenę czy korzyści płynące z danej farmakoterapii znacząco przeważają nad ryzykiem działań niepożądanych.

  sproszkowana żywica indyjska - Mango – soczyste owoce w typie pestkowca pochodzące z licznych gatunków tropikalnych drzew należących do rodzaju mango (Mangifera), uprawianych głównie dla swoich jadalnych owoców. Większość z nich występuje dziko w naturze. Rodzaj Mangifera należy do rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Mango w naturze występują w Azji Południowej, skąd pochodzi mango indyjskie (Mangifera indica), rozprzestrzenione na świecie jako jedno z najczęściej uprawianych w strefach tropikalnych drzew owocowych. Inne gatunki Mangifera (m.in. Mangifera foetida) uprawiane są bardziej lokalne. Jest to narodowy owoc Indii, Pakistanu i Filipin, ponadto znajduje się na liście narodowych drzew Bangladeszu.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)