Active Pharm C.L.A. + Zielona Herbata

Suplement diety Active Pharm C.L.A. + Zielona Herbata (kapsułki) składający się z: sprzężony kwas linolowy CLA, w tym czysty CLA, ekstrakt z zielonej herbaty, w tym polifenole. Zarejestrowano go w 2009 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja pozytywna. suplement diety Active Pharm C.L.A. + Zielona Herbata został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez Active Pharm Warszawa.

• Informacje o suplemencie

  Skład: sprzężony kwas linolowy CLA, w tym czysty CLA, ekstrakt z zielonej herbaty, w tym polifenole
  Forma: kapsułki
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja pozytywna
  
  Rok zgłoszenia: 2009
  Producent: Camette A/S, Dania
  Rejestrujący: Active Pharm Warszawa
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  sprzężony kwas linolowy cla - Kwas rumenowy (tzw. sprzężony kwas linolowy, CLA – z ang. conjugated linoleic acid) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych kwasów tłuszczowych. Jest metamerem kwasu linolowego zawierającym wiązania podwójne w układzie sprzężonym (w kwasie linolowym są one izolowane). Naturalnie występuje w tłuszczu mlecznym. Po raz pierwszy otrzymano go na Uniwersytecie Wisconsin-Madison. Podejrzewano, że CLA stanie się nową bronią w walce z nowotworami, pozwoli obniżać poziom cukru i tłuszczów we krwi, zapanować nad astmą i alergiami. Późniejsze badania na zwierzętach potwierdziły, że CLA jest silnym środkiem przeciwnowotworowym. Niski poziom kwasu rumenowego w surowicy krwi powiązany został ze zwiększonym ryzykiem zachorowania kobiet na raka piersi. CLA dobrze wpływa na układ immunologiczny – zwiększa odporność na wirusy, może tłumić reakcje alergiczne. Przyjmowanie CLA w czasie odchudzania korzystnie wpływa na samopoczucie. Obniża poziom trójglicerydów, cholesterolu i cukru we krwi[potrzebny przypis].

  w tym czysty cla - Miedź zasłużyła sobie na miano ważnego materiału stosowanego w architekturze, budownictwie i architekturze wnętrz. Począwszy od katedr po zamki, od domów mieszkalnych po biura, z miedzi wytwarza się bardzo wiele różnych elementów architektonicznych, takich jak dachy, opierzenia, rynny, rury spustowe, kopuły, iglice, sklepienia, oblicówki czy dylatacje konstrukcyjne. Bogatą historię stosowania miedzi w architekturze zawdzięczamy jej trwałości, odporności na korozję, znakomitemu wyglądowi i podatności na formowanie złożonych kształtów. Od wieków rzemieślnicy i projektanci czerpali wymierne korzyści z tych atrybutów, tworząc konstrukcje nie tylko spełniające wygórowane wymagania estetyczne, lecz także wyjątkowo trwałe. Na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza miedź zaczęto stosować w budownictwie w znacznie szerszym zakresie, w nowych stylach, nowych gamach kolorystycznych czy wreszcie w elementach o zróżnicowanych kształtach i fakturach. Ściany pokryte okładzinami miedzianymi można powszechnie spotkać zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz budynków. W swojej twórczości na miedzi polegali także najsłynniejsi nowocześni architekci, by przypomnieć choćby Franka Lloyda Wrighta, w którego wszystkich projektach architektonicznych można znaleźć elementy miedziane, Michaela Gravesa, zdobywcę nagrody AIA Gold Medal, który zaprojektował ponad 350 budynków na całym świecie, Renzo Piano, autora projektu okładziny z miedzi wstępnie patynowanej dla miejskiego muzeum nauki NEMO w Amsterdamie, Malcolma Holzmana, którego gonty z patynowanej miedzi uczyniły z gmachu WCCO Television Communications Center prawdziwą wizytówkę Minneapolis, czy wreszcie Marianne Dahlbäck i Görana Månssona, projektantów gmachu Muzeum Vasa, który wyróżnia się na horyzoncie Sztokholmu dzięki okładzinie miedzianej o powierzchni 12 tysięcy metrów kwadratowych. Olbrzymia miedziana rzeźba ryby według projektu architekta Franka O. Gehry’ego, zdobiąca dach gmachu Vila Olimpica w Barcelonie, jest z kolei przykładem wykorzystania miedzi w celach typowo zdobniczych. Miedź najbardziej znana jest ze swego charakterystycznego wyglądu, dzięki gamie barw zaczynającej się od jasnego metalicznego koloru, przez opalizujący brąz i niemal czerń po zielonkawą śniedź, czyli patynę. Na określenie barw brązowawych architekci dysponują terminami takimi jak rudobrunatna, czekoladowa, śliwkowa, mahoniowa czy hebanowa. Również wyraźnie odznaczająca się zielonkawa patyna miedzi od dawna z lubością wykorzystywana była przez architektów i projektantów.

  zielona herbata - Zielona herbata – napój przyrządzany wyłącznie z liści herbaty chińskiej (Camellia sinensis), które poddane zostały w czasie przetwarzania jedynie minimalnej oksydacji. Zielona herbata pochodzi z Chin, skąd rozpowszechniła się na inne kraje Azji, od Japonii po Bliski Wschód. Współcześnie zielona herbata rozprzestrzenia się na Zachodzie, gdzie wciąż najpopularniejszym rodzajem tego napoju jest herbata czarna. W krajach, gdzie uprawia się herbatę, wytwarza się wiele rodzajów zielonej herbaty. Różnią się od siebie z uwagi na specyficzne warunki uprawy, sposób przetwarzania i porę zbiorów. W kilku ostatnich dziesięcioleciach zielona herbata przechodziła wiele testów medycznych, których celem było ustalenie, czy rzeczywiście, jak się powszechnie sądzi, ma ona właściwości zdrowotne, a szczególnie przypisywany jej wpływ na zmniejszenie ryzyka zachorowania na choroby serca oraz na niektóre odmiany nowotworów. Sądzi się także, że spożywanie zielonej herbaty pomaga w kontrolowaniu wagi ciała.

  w tym polifenole - Polifenole – organiczne związki chemiczne z grupy fenoli, zawierające przynajmniej dwie grupy hydroksylowe przyłączone do pierścienia aromatycznego. Polifenole występują naturalnie w roślinach. Wiele z nich wykazuje silne działanie przeciwutleniające i zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób układu krwionośnego i nowotworu. Polifenole dzielą się na podatne na hydrolizę taniny (estry kwasu galusowego i sacharydów) oraz związki należące do klasy fenylopropanoidów, takie jak flawonoidy i lignany. Największą i najlepiej poznaną grupą związków polifenolowych są flawonoidy.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)