BioLaxan

Suplement diety BioLaxan (tabletka) składający się z: wyciąg wielokwiaotwy, kłącze atraktylodes, lukrecja, korzeń tarczycy, gips, rabarbar, ziele Dong Quai, korzeń peonii, ziele Chuangxiong, owoc gardenii, owoc forsytii, ziele mięty, cierń Schizonepeta, korzeń Ledenbouriella, ziele Ephedra, imbir, talk, sól Glaubera. Zarejestrowano go w 2010 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety BioLaxan został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez CodePharm Sp. z o.o. Jarzębia Łąka.

• Informacje o suplemencie

  Skład: wyciąg wielokwiaotwy, kłącze atraktylodes, lukrecja, korzeń tarczycy, gips, rabarbar, ziele Dong Quai, korzeń peonii, ziele Chuangxiong, owoc gardenii, owoc forsytii, ziele mięty, cierń Schizonepeta, korzeń Ledenbouriella, ziele Ephedra, imbir, talk, sól Glaubera
  Forma: tabletka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2010
  Producent: CodePharm Sp. z o.o. Jarzębia Łąka
  Rejestrujący: CodePharm Sp. z o.o. Jarzębia Łąka
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  lukrecja - Lukrecja – imię żeńskie Lukrecja – postać legendarna lukrecja – rodzaj roślin motylkowatych lukrecja gładka – gatunek stosowany do produkcji słodyczy lukrecja – produkt spożywczy słona lukrecja – odmiana lukrecji z dodatkiem chlorku amonu

  korzeń tarczycy - Korzeń (łac. radix) – organ roślinny, część sporofitu, która dostarcza roślinom wodę i sole mineralne, przytwierdza rośliny do podłoża, a u roślin wieloletnich może pełnić funkcję organu spichrzowego. W wyniku przystosowania do warunków środowiska korzenie poszczególnych grup ekologicznych roślin pełnią dodatkowe funkcje. Młode korzenie okryte są ryzodermą wytwarzającą włośniki, dodatkowo zwiększające jej powierzchnię. Stanowi ona układ chłonny pobierający wodę i sole mineralne. Pobrane substancje poprzez warstwę kory pierwotnej przenoszone są do wiązek przewodzących tworzących walec osiowy. Trudno przepuszczalna dla wody warstwa komórek kory pierwotnej (śródskórnia) umożliwia kontrolowany, aktywny transport substancji do wiązek drewna. Wiązki łyka zapewniają z kolei dostarczanie do podziemnej części rośliny substancji organicznych powstałych w procesie fotosyntezy. Starsze korzenie przyrastając na grubość uzyskują odmienną budowę, a zdolność wchłaniania roztworu glebowego jest w dużym stopniu przez nie tracona. Budowa anatomiczna korzeni jest w niewielkim stopniu zróżnicowana wśród grup taksonomicznych roślin naczyniowych, ulega natomiast znacznym modyfikacjom w korzeniach wyspecjalizowanych do pełnienia dodatkowych funkcji. Korzeń występuje niemal u wszystkich roślin naczyniowych, nieobecny jest jedynie u posiadających chwytniki psylotowych i niektórych roślin, u których korzeń zanikł wtórnie (np. u rogatków, pływaczy i wolfii bezkorzeniowej). Rośliny zakorzenione są zwykle w glebie, u epifitów wykształcają się korzenie powietrzne, u hydrofitów korzenie zanurzone. Ze względu na sposób powstawania wyróżnia się korzeń pierwotny rozwijający się z zawiązka korzenia zarodkowego, korzenie boczne powstające jako odgałęzienia korzenia głównego w strefie różnicowania oraz korzenie przybyszowe powstające zwykle w części pędowej rośliny lub z korzeni w strefie ich budowy wtórnej. Korzenie tworzą silnie rozczłonkowany układ penetrujący podłoże, nazywany systemem korzeniowym. Stanowi on dolny biegun osiowych organizmów roślinnych, u których górny biegun to pęd. Korzenie w odróżnieniu od pędu nie wykształcają liści i zwykle rosną w dół, najczęściej są niezielone, choć niektóre korzenie powietrzne mogą zawierać chlorofil. Innymi, obok korzeni, podziemnymi organami roślin są też kłącza stanowiące podziemny fragment pędu.

  gips - Gips − nazwa pochodzi od gr. gypsos (γύψος) (łac. gypsum) oznaczającego czynność gipsowania, a także kredę lub cement. Nazwa ta obejmuje dwa pokrewne pojęcia: minerał z grupy siarczanów – uwodniony siarczan wapnia monomineralna skała osadowa (siarczanowa), zbudowana niemal wyłącznie z minerału o tej samej nazwie, z domieszkami anhydrytu, kalcytu i halitu.

  rabarbar - Rabarbar, rzewień (Rheum L.) – rodzaj roślin należących do rodziny rdestowatych. Obejmuje około 60 gatunków występujących w subtropikalnej i umiarkowanej Azji (najdalej na zachód, do europejskiej części Rosji, sięga zasięg rabarbaru tatarskiego). Rośliny te rosną zwykle na górskich łąkach oraz w miejscach skalistych. Wiele gatunków rozpowszechnionych jest w uprawie jako rośliny ozdobne i lekarskie. Do częściej uprawianych należą: rabarbar dłoniasty, rabarbar kędzierzawy, rabarbar lekarski i rabarbar ogrodowy oraz mieszańce między rabarbarem kędzierzawym i ogrodowym (R. × hybridum).

  owoc gardenii - Skrętnik (Streptocarpus) – rodzaj roślin zielnych z rodziny ostrojowatych. Blisko spokrewniony z powszechnie w Polsce znanym rodzajem sępolia, którego kultywary są uprawiane jako ozdobne rośliny doniczkowe. Wyróżnionych zostało około 155 gatunków występujących w południowej i południowo-wschodniej Afryce oraz na Madagaskarze. Jest też kilka gatunków z Azji Południowo-Wschodniej, jednak ich przynależność taksonomiczna jest dyskusyjna. Skrętniki rosną zarówno jako epifity jak i na skałach, zboczach wzgórz i w ściółce leśnej, wszędzie tam gdzie zdołają wykiełkować ich nasiona.

  ziele mięty - Zioła, rośliny zielarskie – rośliny zawierające substancje wpływające na metabolizm człowieka (np. olejki eteryczne) i dostarczające surowców zielarskich. Są to gatunki lecznicze, przyprawowe, a także trujące. Grupa ta obejmuje przede wszystkim jednoroczne i dwuletnie rośliny zielne, ale także drzewa, krzewy, warzywa i byliny. Zalicza się do nich także niektóre grzyby. Zioła stosowane są m.in. w ziołolecznictwie, aromaterapii i jako przyprawy. Rośliny zielarskie ze względu na sposób użytkowania dzieli się na: rośliny lecznicze rośliny przyprawowe rośliny olejkodajneCzęść roślin może równocześnie posiadać własności lecznicze, być stosowana jako przyprawa i dostarczać olejków eterycznych. Leki uzyskane z ziół to leki ziołowe. Hodowlą i uprawą ziół zajmuje się dział ogrodnictwa zwany zielarstwem.

  cierń schizonepeta - Jasnotowate, wargowe (Lamiaceae Lindl., Labiatae Juss.) – rodzina roślin z rzędu jasnotowców (Lamiales Bromhead). Należy do niej ponad 7,2 tysiąca gatunków reprezentujących 236 rodzajów. Występują na całym świecie z wyjątkiem okolic okołobiegunowych. Mają kilka centrów zróżnicowania, przy czym najbardziej charakterystyczne są dla obszaru śródziemnomorskiego. Wiele gatunków z tej rodziny zawiera olejki eteryczne i znalazły zastosowanie w medycynie, kosmetyce oraz jako przyprawy. Liczne gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne, a gatunki drzewiaste dostarczają wartościowego drewna.

  ziele ephedra - Przęśl chińska (Ephedra sinica) – gatunek niewysokiego (do 40 cm wysokości) krzewu z rodziny przęślowatych (Ephedraceae). Występuje we wschodniej Azji.

  imbir - Imbir (Zingiber Boehm.) – rodzaj bylin z rodziny imbirowatych. Obejmuje co najmniej 144 gatunki. Naturalny zasięg rodzaju obejmuje obszar południowo-wschodniej Azji od Indii po wschodnie Chiny oraz Nową Gwineę na południowym wschodzie. Rośliny introdukowane z tego rodzaju rosną w północnej Australii, w Korei, na Madagaskarze, w tropikalnej Afryce, w Ameryce Środkowej, na Florydzie, na Hawajach i innych wyspach Oceanii. Imbir lekarski jest rośliną przyprawową, jadalną i kosmetyczną. Jako jego substytut używane są także imbir cytwarowy i żółty. Rośliny z tego rodzaju stosowane są także do celów rytualnych i trucia strzał.

  talk - Talk – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych. Nazwa pochodzi od arabskiego słowa talk oznaczającego mikę i nawiązuje do podobieństwa tych minerałów. Z kolei po łacinie talcus to tłuszcz, stąd w dawnej polszczyźnie czasem używano nazwy łojek.

  sól glaubera - Siarczan sodu, Na2SO4 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu siarkowego i sodu. Występuje w postaci bezwodnej i uwodnionej – heptahydratu i dekahydratu. Forma bezwodna występuje w naturze jako rzadki minerał tenardyt, a dziesięciowodna – mirabilit (natomiast minerał glauberyt jest mieszanym siarczanem sodowo-wapniowym).

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)