Creavolution

Suplement diety Creavolution (Kapsułka) składający się z: E572, E464, Diwęglan potasu, Diwęglan sodu, Cynamonowiec Burmana, Winorośl właściwa, Kwas R-alfa-liponowy, Pirogronian kreatyny, Fosforan kreatyny, Jabłczan kreatyny. Zarejestrowano go w 2017 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Creavolution został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez SC GROUP S.C..

• Informacje o suplemencie

  Skład: E572, E464, Diwęglan potasu, Diwęglan sodu, Cynamonowiec Burmana, Winorośl właściwa, Kwas R-alfa-liponowy, Pirogronian kreatyny, Fosforan kreatyny, Jabłczan kreatyny
  Forma: Kapsułka
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2017
  Producent: Swedish Supplements AB
  Rejestrujący: SC GROUP S.C.
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  e572 - E572 – trasa europejska łącznikowa (kategorii B), biegnąca przez zachodnią Słowację. Zaczyna się w Trenczynie, gdzie odbija od tras europejskich E75 i E50 (autostrady D1). Biegnie szlakiem drogi krajowej nr 9 przez Prievidzę do Žiaru nad Hronom, gdzie łączy się z trasą europejską E571. Szlak trasy E572 pokrywa się ze szlakiem projektowanej słowackiej drogi ekspresowej R2. Ogólna długość trasy E572 wynosi około 103 km.

  diwęglan sodu - Izolacja RNA – proces oczyszczania RNA z innych składników obecnych w komórce. Wyizolowany RNA może zostać użyty m.in. do analizy ekspresji genów, poznania ich budowy (np. lokalizacja egzonów i intronów), kompletowania bibliotek cDNA. RNA jest bardzo wrażliwy na rozkład przez rybonukleazy, enzymy należące do nukleaz, przecinające wiązanie fosfodiestrowe w szkielecie cukrowo-fosforanowym RNA. Rybonukleazy występują powszechnie i cechuje je bardzo duża stabilność – mogą one zachowywać aktywność nawet po autoklawowaniu. Z tej przyczyny podczas pracy z RNA należy zachować dużą staranność, aby nie dopuścić do przedostania się rybonukleaz do próbek (podczas pracy z DNA ryzyko degradacji, zarówno chemicznej, jak i enzymatycznej, jest znacznie mniejsze). Podstawowym wymogiem jest stosowanie rękawiczek jednorazowych, chroniących preparaty przed rybonukleazami z powierzchni skóry. Poza tym dobrą praktyką jest używanie osobnego kompletu materiałów (np. pipet) z przeznaczeniem tylko do badań RNA. Do inaktywacji rybonukleaz na sprzęcie laboratoryjnym, jak też do sporządzania wody wolnej od rybonukleaz, wykorzystuje się diwęglan dietylu (pirowęglan dietylu). Komórka eukariotyczna zwykle zawiera ok. 10–30 pg całkowitego RNA, z czego 80–85% stanowi rRNA. mRNA stanowi w zależności od typu i stanu metabolicznego komórki ok. 1–5% całkowitego RNA komórki.

  cynamonowiec burmana - Cynamonowiec Burmana (Cinnamomum burmanni (Nees & T.Nees) Blume) – gatunek rośliny z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae Juss.). Występuje naturalnie w Indiach, Mjanmie (Birmie), Wietnamie, Indonezji, na Filipinach oraz w południowych Chinach (w prowincjach Guangdong, Junnan i Fujian oraz w regionie autonomicznym Kuangsi).

  winorośl właściwa - Winorośl właściwa (Vitis vinifera L.), nazywana także winoroślą winną, latoroślą winną – gatunek z rodziny winoroślowatych. Rośliny występujące w stanie dzikim i będące przodkami roślin uprawnych rosły niegdyś niemal w całym basenie Morza Śródziemnego, w rejonie Kaukazu i dalej na wschód po Turkmenistan. Winorośl uprawna, wyróżniana jako osobny podgatunek, rozprzestrzeniona została szeroko w postaci wielu odmian uprawnych na całym świecie. Z jagód wytwarza się przede wszystkim wina, poza tym wykorzystuje się je do bezpośredniego spożycia (także suszone jako rodzynki), do wyrobu soków, galaretek, dżemów, kwasu winowego i octu winnego. Z nasion tłoczony jest olej.

  kwas r-alfa-liponowy - Terapia zaburzeń ze spektrum autyzmu (ang. autism spectrum disorders, ASD) ma charakter kompleksowy i interdyscyplinarny. Interwencje powinny celować w ograniczenie osiowych objawów autyzmu (związanych z deficytami społecznymi i w komunikacji), a także w redukcję ewentualnych zachowań trudnych. Istotna jest też diagnoza i terapia zaburzeń współwystępujących (np. lękowych, ADHD, epilepsji). U dzieci zalecane oddziaływania opierają się na zasadach terapii behawioralnej, uwzględniają również ustalenia psychologii rozwojowej, kładą nacisk na dostarczanie interwencji w naturalnych warunkach i rozwój umiejętności związanych z interakcjami społecznymi. Podejścia z tej grupy zalecane są ze względu na największą ilość badań im poświęconych, choć nie jest jasne, czy są bardziej efektywne niż inne interwencje o podobnej intensywności. W wypadku małych dzieci, wskazany jest udział rodziców w terapii; u starszych – pośredniczyć mogą rówieśnicy. Dla młodzieży i dorosłych przeznaczone są, przede wszystkim, zajęcia (najlepiej) grupowe, uczące umiejętności społecznych, akademickich, zawodowych lub życiowych oraz terapia behawioralna w przypadku zachowań niepożądanych. Farmakoterapia stosowana jest jedynie przy zaburzeniach współwystępujących i utrzymujących się zachowaniach trudnych. Stan wiedzy na temat autyzmu ciągle się poszerza i w związku z tym opracowuje się nowe interwencje – jednakże dowody naukowe na efektywność większości z nich są ograniczone. Dużym problemem jest promowanie i popularność metod, których skuteczność nie została potwierdzona w wiarygodny sposób. Część z nich opiera się na pseudonauce; inne czerpią (czasem w luźny sposób) z różnych dziedzin naukowych i podejść terapeutycznych (psychospołecznych, biomedycznych, dietetycznych czy z terapii zajęciowej).

  fosforan kreatyny - Kreatynina (z gr. kreas, czyli mięso) – organiczny związek chemiczny, pochodna (bezwodnik) kreatyny występująca we krwi i moczu, produkt metabolizmu. Kreatynina jest wydalana z organizmu przez nerki z moczem, stanowiąc oprócz mocznika jeden z głównych związków azotowych. Powstaje w organizmie w wyniku nieenzymatycznego rozpadu fosforanu kreatyny. Ilość wydalanej w ciągu doby kreatyniny zależy od masy mięśni i jest charakterystyczna dla danego organizmu. Średnio z moczem w ciągu doby wydala się od 14 do 26 mg tego związku na kilogram masy ciała. W diagnostyce kreatynina jest jednym z markerów biochemicznych pozwalających monitorować stan nerek. Wzrost poziomu kreatyniny zwykle towarzyszy upośledzonej filtracji kłębuszkowej; jest on stale podwyższony w przewlekłej chorobie nerek.

  jabłczan kreatyny - Kreatyna (kwas β-metyloguanidynooctowy) – organiczny związek chemiczny zawierający elementy strukturalne guanidyny i kwasu octowego. W organizmach zwierzęcych tworzy się w trakcie przemiany materii, występuje głównie w mięśniach i ścięgnach. Kreatyna została odkryta w 1832 roku przez Michela Eugène’a Chevreula jako składnik mięśnia szkieletowego, a nazwę nadano jej od greckiego słowa kreas („mięso”). Ulega fosforylacji przy użyciu enzymu kinazy kreatynowej przechodząc w fosfokreatynę. Jest wykorzystywana do magazynowania i uwalniania energii niezbędnej do wielu procesów chemicznych zachodzących w komórkach, w tym do syntezy białek mięśniowych. Kreatyna występuje u człowieka w mięśniach (98% całkowitej zawartości kreatyny w organizmie człowieka), małe ilości tego związku znajdują się także w mózgu, wątrobie, nerkach oraz jądrach. Szacuje się, że dobowe zapotrzebowanie organizmu osoby o masie 70 kg na kreatynę wynosi 2 g, przy czym 1 g tego związku jest syntezowany przez organizm z aminokwasów, a pozostała ilość powinna być dostarczona w pożywieniu – najlepszymi źródłami kreatyny są mięso (1 g jest zawarty w 250 g świeżego mięsa) oraz ryby. Preparaty kreatynowe bywają stosowane przez osoby uprawiające sporty siłowe. Glicyna reaguje w ustroju z argininą i wobec enzymu fermentu transaminacyjnego zamienia się na kwas guanidynooctowy, czyli glukocyjaminę, z argininy tworzy się wówczas ornityna (która stymuluje wydzielanie hormonu wzrostu). Z glukocyjaminy w ustroju powstaje kreatyna. Wytworzona kreatyna łączy się w tkankach z kwasem fosforowym tworząc kwas kreatynofosforowy (fosfagen), niezbędny do procesów życiowych w tkankach zwierzęcych.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)