DLPA DL-Fenyloalanina 500 mg

Suplement diety DLPA DL-Fenyloalanina 500 mg został zgłoszony do rejestracji w 2009 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: w kapsułce:, DL-fenyloalanina, w otoczce:, hydroksypropylometyloceluloza, substancje przeciwzbrylające:, roślinny stearynian magnezu, dwutlenek krzemu, substancja wypełniająca:, hydroksypropyloceluloza. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma Solgar Vitamin and Herb USA.

• Informacje o suplemencie

  Skład: w kapsułce:, DL-fenyloalanina, w otoczce:, hydroksypropylometyloceluloza, substancje przeciwzbrylające:, roślinny stearynian magnezu, dwutlenek krzemu, substancja wypełniająca:, hydroksypropyloceluloza
  Forma: kapsułki
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2009
  Producent: Solgar Vitamin and Herb USA
  Rejestrujący: SOLGAR POLSKA Sp. z o.o. ul. Skoroszewska 12 02-495
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  w kapsułce: - Kapsułka (łac. capsula, -ae) – stała postać leku, przeznaczona do stosowania doustnego (z możliwością uwalniania substancji leczniczej w różnych odcinkach przewodu pokarmowego) lub rzadziej dopochwowego i doodbytniczego. Może też służyć jako opakowanie dawki leku przeznaczonego do rozpuszczania, rozpylania lub wcierania. Substancja lecznicza w kapsułkach, w odróżnieniu od tabletek, nie jest sprasowana, lecz w postaci proszku, granulatu, cieczy lub (rzadziej) pasty zamknięta w zbiorniczkach. Zbiorniczki te (kapsułki) mogą być zbudowane z żelatyny, skrobi lub innych polimerów organicznych. Mają najczęściej cylindryczny, owalny lub kulisty kształt. Kapsułki zawierają ściśle określoną ilość substancji aktywnej, jest to więc dawkowana postać leku. Ta postać leku została wprowadzona do lecznictwa w XIX wieku. Pierwszy patent na metodę produkcji kapsułek i same kapsułki wydano we Francji w roku 1834. Były to twarde kapsułki żelatynowe. Technologia ich wytwarzania polegała na zestaleniu gorącej płynnej żelatyny na zimnym mosiężnym pręcie. Kapsułki szybko zyskały popularność we Francji i poza jej granicami. W 1835 roku w samej Francji zużyto do ich produkcji 3,5 tony żelatyny.

  dl-fenyloalanina - Fenyloalanina (skróty: Phe, F) – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów egzogennych. Fenyloalanina jest jednym spośród 20 aminokwasów kodowanych przez DNA, które stanowią podstawowy budulec większości naturalnie występujących białek. Fenyloalanina posiada dwa enancjomery, z których forma L występuje naturalnie w przyrodzie i jest przyswajana przez organizmy żywe, zaś formę D można otrzymać w sposób syntetyczny. D-Fenyloalanina jest też produkowana przez bakterie Bacillus brevis w procesie metabolizmu i wchodzi w skład naturalnego antybiotyku gramicydyny S wytwarzanego przez te mikroorganizmy. Nadmiar fenyloalaniny we krwi, szczególnie w wieku rozwojowym, wywiera szkodliwe działanie na ośrodkowy układ nerwowy i może doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń. Taki stan występuje w genetycznie uwarunkowanej, wrodzonej chorobie metabolicznej - fenyloketonurii. Dlatego u noworodków zawsze przeprowadza się badania w celu wykrycia tego zaburzenia metabolicznego. W wypadku jego stwierdzenia stosuje się odpowiednią dietę restrykcyjną mającą na celu normalizację stężenia fenyloalaniny we krwi i zapobieżenie wystąpieniu objawów chorobowych.

  w otoczce: - Plamki Fordyce’a – są to ektopowe gruczoły łojowe widoczne jako małe, bezbolesne, blade, białe, żółte lub czerwone plamki lub grudki o średnicy 1–3 mm zlokalizowane na trzonie prącia, mosznie, wargach sromowych, błonie śluzowej warg i policzków. Mogą występować w znacznej liczbie. Plamki występują powszechnie, są spotykane u mężczyzn i kobiet w każdej grupie wiekowej. Plamki Fordyce’a nie są związane z żadną chorobą i ewentualnie mogą stanowić pewien problem kosmetyczny. Ich nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego dermatologa, Johna Addisona Fordyce’a. Plamki Fordyce’a mogą pojawiać się także w innych lokalizacjach: na żołędzi (zmiany gruczołów Tysona), na otoczce sutkowej (aureoli) – (zmiany gruczołów Montgomerego), na powiekach – (zmiany gruczołów Meiboma).Nie należy ich mylić z perlistymi grudkami prącia. Plamki Fordyce’a bywają przedmiotem konsultacji dermatologicznej z powodu obaw o chorobę przenoszoną drogą płciową (zwłaszcza kłykciny kończyste) lub nowotwór złośliwy. Innym powodem konsultacji dermatologicznej może być zaniepokojenie wyglądem prącia i obawą przed negatywną reakcją partnera lub partnerki..

  hydroksypropylometyloceluloza - Hypromeloza (łac. hypromellosum), skrótowiec od (hydroksypropylo)metyloceluloza, HPMC – organiczny związek chemiczny, pochodna celulozy, w której część grup hydroksylowych została alkilowana grupami metylowymi i 2-hydroksypropylowymi. Stosowana jako lek zwilżający, dodatek do żywności (E464), dodatek do klejów, farb, materiałów budowlanych i innych. Ma postać białego, żółtawobiałego lub szarawobiałego proszku (lub granulek), higroskopijnego po wysuszeniu. Jest rozpuszczalna w wodzie, praktycznie nierozpuszczalna w etanolu, toluenie i acetonie.

  substancje przeciwzbrylające: - Izomalt (E953) – niskokaloryczny i niepowodujący próchnicy masowy środek słodzący o niskiej higroskopijności, łatwo krystalizujący. Daje dobrą klarowność, zapobiega lepieniu się cukierków oraz umożliwia długi okres przechowywania[potrzebny przypis]. Jest to syntetyczna substancja słodząca. Ponadto pełni funkcję przeciwzbrylającą i wypełniającą. Izomalt dodawany jest do bezalkoholowych napojów bez dodatku cukru, dietetycznych produktów mlecznych, soków owocowych o obniżonej kaloryczności, deserów, wyrobów cukierniczych, gumy do żucia, piwa bezalkoholowego, dżemów, marmolad, galaretek, wafli, pieczywa, śniadaniowych przetworów zbożowych, musztardy, sosów i likierów[potrzebny przypis]. Jego nadmierne spożycie może wywołać efekt przeczyszczający. Maksymalna dopuszczalna, dzienna dawka nie powinna przekraczać 50 g. Jednorazowa ilość substancji nie powinna być większa niż 20–30 g[potrzebny przypis].

  dwutlenek krzemu - Ditlenek krzemu, krzemionka (nazwa Stocka: tlenek krzemu(IV)), SiO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym krzem występuje na IV stopniu utlenienia. Zwykle jest krystalicznym ciałem stałym o dużej twardości. Występuje powszechnie na Ziemi jako minerał kwarc – składnik różnego rodzaju skał, piasku i wielu minerałów. Tworzy kamienie półszlachetne.

  substancja wypełniająca: - eter – potoczna nazwa eteru dietylowego, najczęściej stosowanego związku z grupy eterów eter naftowy – mieszanina węglowodorów (nie eterów), głównie pentanu, heksanu i heptanu eter, eter kosmiczny – w filozofii, hipotetyczna substancja wypełniająca cały Wszechświat eter, eter kosmiczny – w fizyce, sfalsyfikowana hipoteza ośrodka, w którym miały się rozchodzić fale elektromagnetyczne Eter – w mitologii greckiej uosobienie wyższych rejonów niebieskich, syn Ereba Eter – film w reżyserii Krzysztofa Zanussiego z 2018 roku

  hydroksypropyloceluloza - Substancje pomocnicze – substancje pochodzenia naturalnego lub syntetyczne (związki chemiczne) oraz ich mieszaniny wchodzące w skład postaci leku, które swoim działaniem nie wywierają wpływu farmakologicznego na organizm chorego, ani nie wchodzą w niepożądane reakcje wpływające na trwałość leku. Substancje pomocnicze w przeciwieństwie do czynnych stanowią tę część składników leku, która nie bierze udział w poprawie jego stanu, ale może ułatwiać przyjęcie leku. Niektórych substancji (np. sacharoza, glukoza, galaktoza, skrobia pszeniczna, laktoza, aspartam) nie można stosować w określonych jednostkach chorobowych (lub można stosować tylko w ograniczonych ilościach). Substancje pomocnicze w produkcie leczniczym: nadają właściwą postać leku, decydują o właściwościach fizycznych produktu leczniczego, zwiększają trwałość substancji leczniczej, poprawiają wygląd i smak leku, mają wpływ na szybkość uwalniania i wchłaniania substancji leczniczej (zwiększają jego biodostępność);

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)