GRYKALIA LEN – MILEONA ŁUSKA GRYKI Z MĄKĄ Z SIMIENIA LNIANEGO

Suplement diety GRYKALIA LEN – MILEONA ŁUSKA GRYKI Z MĄKĄ Z SIMIENIA LNIANEGO (proszek) składający się z: mąka z siemienia lnianego, mielona łuska gryki. Zarejestrowano go w 2014 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja negatywna (odrzucony). suplement diety GRYKALIA LEN – MILEONA ŁUSKA GRYKI Z MĄKĄ Z SIMIENIA LNIANEGO został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez Grykai Natura – Andrzej Spychalski, Kalisz.

• Informacje o suplemencie

  Skład: mąka z siemienia lnianego, mielona łuska gryki
  Forma: proszek
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja negatywna (odrzucony)
  
  Rok zgłoszenia: 2014
  Producent: Grykai Natura - Andrzej Spychalski, Kalisz
  Rejestrujący: Grykai Natura - Andrzej Spychalski, Kalisz
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  mąka z siemienia lnianego - Substytuty mięsa – produkty, które przypominają mięso smakiem, wyglądem, kształtem oraz chemicznymi właściwościami (można je smażyć, zapiekać itd.) Poprzez ten termin rozumie się produkty spożywcze niezawierające mięsa, czasem także innych składników pochodzenia zwierzęcego, np. nabiału. Tego typu produkty są skierowane do wegetarian, wegan, niewegetarian chcących zredukować ilość mięsa w diecie z powodów zdrowotnych, etycznych bądź ekonomicznychoraz osób, które przestrzegają rygorystycznych zaleceń religijnych, takich na przykład jak koszerność czy halal. Kuchnia buddyjska jest najstarszą, w której poświadczono użycie substytutów mięsa.

  mielona łuska gryki - Kuchnia średniowiecza – zwyczaje kulinarne, obejmujące pokarmy, nawyki żywieniowe i metody przygotowywania potraw dominujące w Europie w okresie średniowiecza, od V do XVI wieku. Kuchnia ta była zróżnicowana terytorialnie, szczególnie wśród najniższych warstw społecznych, których dieta była ograniczona do produktów dostępnych w najbliższej okolicy i tanich. Zwyczaje kulinarne warstw najwyższych, mogących spożywać potrawy przyrządzone według ówczesnej sztuki kulinarnej, były bardziej jednorodne; zwłaszcza pod koniec średniowiecza wykształciła się pewna forma haute cuisine, pojawiły się też książki kucharskie. Jednak i kuchnia możnych podlegała ograniczeniom wynikającym z wolnych środków transportu i ówczesnych możliwości konserwacji jedzenia. Ważnym czynnikiem wpływającym na dietę średniowiecznych Europejczyków były nakazane przez chrześcijaństwo liczne dni postne, ograniczające rodzaj spożywanego pożywienia. Wykwintna kuchnia średniowieczna charakteryzowała się używaniem dużej ilości przypraw, także importowanych. Były drogie, gdyż sprowadzane z daleka przez wielu pośredników. Przy przygotowaniu i doborze potraw kierowano się wskazaniami ówczesnej medycyny. Podstawą wyżywienia ludzi średniowiecza były produkty ze zbóż: kasze i chleb. Rośliny strączkowe i warzywa były ważnym uzupełnieniem diety niższych warstw społecznych. Mięso, produkt droższy i mający bardziej prestiżowy status, obecne było przede wszystkim na stołach warstw wyższych. Jadano głównie drób i wieprzowinę, a na dworach rycerskich także dziczyznę. Popularne, szczególnie w okresie postów, były ryby morskie (zwłaszcza konserwowane i transportowane na spore odległości dorsze i śledzie) i słodkowodne. Podczas okresu średniowiecza zarówno dietetyka, jak i styl żywienia podlegały pewnym zmianom, związanym z upowszechnianiem się niektórych upraw i hodowli oraz rozwojem metod rolnictwa i przetwórstwa żywności.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)