Kwas Alfa-Liponowy Altrient R-ALA

Kwas Alfa-Liponowy Altrient R-ALA to suplement diety w formie płyn. W skład tego suplementu diety wchodzą: adenozynomonofosforan, alkohol (etanol), Fosfolipidy Lecytyny, guma ksantanowa, Naturalny Aromat Cytrynowy, sól sodowa Kwasu R-Liponowego EDTA, woda dejonizowana. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2015 roku. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Kwas Alfa-Liponowy Altrient R-ALA został wyprodukowany przez LIVON Laboritories USA, oraz zgłosiła go do rejestracji firma GKpress Katarzyna Grabowska, Rybnik.

• Informacje o suplemencie

  Skład: adenozynomonofosforan, alkohol (etanol), Fosfolipidy Lecytyny, guma ksantanowa, Naturalny Aromat Cytrynowy, sól sodowa Kwasu R-Liponowego EDTA, woda dejonizowana
  Forma: płyn
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2015
  Producent: LIVON Laboritories USA
  Rejestrujący: GKpress Katarzyna Grabowska, Rybnik
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  adenozynomonofosforan - Adenozyno-5′-monofosforan, adenozynomonofosforan, AMP – organiczny związek chemiczny, rybonukleotyd powstający w wyniku przyłączenia reszty fosforanowej do węgla 5′ adenozyny: adenozyna + ATP → AMP + ADPAMP może również powstawać podczas syntezy ATP z dwóch cząsteczek ADP: 2ADP → ATP + AMPlub w wyniku hydrolizy jednego wiązania wysokoenergetycznego ADP: ADP → AMP + Pilub w wyniku hydrolizy ATP do AMP i pirofosforanu: ATP → AMP + PPiPodczas rozpadu RNA powstają monofosforany nukleozydów w tym AMP. AMP może zostać przekształcony w IMP przez deaminazę AMP z jednoczesnym uwolnieniem amoniaku. W wyniku przemian metabolicznych adenozynomonofosforan może zostać przekształcony do kwasu moczowego, który jest następnie wydalany z organizmu.

  alkohol etanol - Etanol, alkohol etylowy, C2H5OH – organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi.

  fosfolipidy lecytyny - Lecytyny (fosfatydylocholiny, E322) – grupa organicznych związków chemicznych zaliczanych do fosfolipidów, w których reszta fosforanowa zestryfikowana jest choliną. W ujęciu żywieniowym nazwa „lecytyna” może obejmować także inne fosfolipidy, np. kefaliny (fosfatydyloetanoloaminy) lub fosfatydyloinozytol.

  guma ksantanowa - Guma ksantanowa (łac. gummi xanthani) – polisacharyd pochodzenia mikrobiologicznego, hydrokoloid zbudowany z glukozy, mannozy i kwasu glukuronowego oraz częściowo zestryfikowanych kwasów octowego i pirogronowego. Otrzymuje się ją poprzez fermentację węglowodanów przez bakterie Xanthomonas campestris. Po oczyszczeniu – przez ekstrakcję etanolem lub izopropanolem – ksantan jest suszony i mielony. Guma ksantanowa tworzy pseudoplastyczne roztwory, których lepkość jest bardzo zależna od czynników mechanicznych (mieszanie). Lepkość roztworów jest w małym stopniu zależna od pH, temperatury i dodatku soli. Jest też odporna na kwaśne środowisko. Roztwory ksantanu nie reagują na działanie enzymów i zmiany temperatury. Wytrzymują zarówno ogrzewanie, jak i zamrażanie, oraz ponowne rozmrażanie. Obecność elektrolitów zwiększa lepkość układu. Dzięki swojej chemicznej i fizycznej stabilności guma ksantanowa jest szczególnie przydatna do zagęszczania silnie kwaśnych lub zasadowych roztworów. Dodatek gumy guar zwiększa znacznie lepkość roztworu gumy ksantanowej. Sama nie tworzy ona żelu, ale z gumą karobową daje żele elastyczne i termoodwracalne. Jest stosowana jako dodatek do żywności i ma symbol E415. Duże ilości gumy ksantanowej zużywane są w przemyśle wiertniczym w celu zwiększenia lepkości płuczki wiertniczej.

  naturalny aromat cytrynowy - Czekolada różowa (czekolada rubinowa) – czekolada o różowym kolorze i owocowym lekko kwaśnym smaku, która pojawiła się na rynku w 2017 roku.

  sól sodowa kwasu r-liponowego edta - Chelatacja (terapia chelatacyjna) – metoda terapeutyczna polegająca na, najczęściej pozajelitowym (dożylnym), niekiedy doustnym, podawaniu czynników chelatujących (chelatorów); powszechnie akceptowana w medycynie przy zatruciu metalami ciężkimi, w celu usunięcia ich z organizmu i przy hiperkalcemii lub zatruciu preparatami naparstnicy, w celu obniżenia poziomu wapnia (następuje związanie jonów metalu w usuwany z organizmu chelat, chelatorami są często chelaty metalu o niższym powinowactwie chemicznym do liganda niż metal usuwany, w przypadku metali ciężkich - wapnia, w przypadku wapnia - sodu, następuje uwolnienie metalu o niższym powinowactwie i związanie o wyższym); bardziej kontrowersyjnym wskazaniem są różnorodne formy schorzeń miażdżycowych układu sercowo-naczyniowego, m.in. choroba wieńcowa (podaje się wówczas jako chelator sól dwusodową EDTA we wlewach kroplowych). Stosowanie terapii chelatacyjnej w innych przypadkach niż konieczność usunięcia nadmiaru kationów metalu uważane jest za kontrowersyjne, ponieważ nie ma wystarczających danych o jej skuteczności uzyskanych w badaniach klinicznych. W 2003 rozpoczęły się zakrojone na pięć lat badania kliniczne nad tą terapią w chorobie wieńcowej prowadzone przez amerykańskie Narodowe Centrum Medycyny Komplementarnej i Alternatywnej (NCCAM). We wrześniu 2008 zostały one zawieszone po przeprowadzonym śledztwie w sprawie niedokładnego informowania pacjentów o możliwych skutkach ubocznych eksperymentu[potrzebny przypis]. W roku 2013 opublikowano wyniki badań nad skutecznością terapii chelatacyjnej, prowadzone na grupie ponad 1700 pacjentów, którzy przebyli w przeszłości zawał serca. Stwierdzono umiarkowany, ale statystycznie znaczący korzystny skutek terapii chelatacyjnej. Szef zespołu badawczego, Gervasio A. Lamas z Centrum Medycznego Mount Sinai z Miami na Florydzie, stwierdził, że „badania pokazały, że terapia chelatacyjna może być bezpiecznie prowadzona, gdy są stosowane sztywne wskaźniki kontroli jakości i że w tych warunkach terapia przynosi umiarkowaną korzyść”. Dyrektor NHLBI, Gary H. Gibbons, wskazał na potrzebę dalszych badań tej metody. Po wejściu w 2013 roku w życie wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) dotyczących stabilnej choroby wieńcowej (ChW) w roku 2014 opublikowano uaktualnienie wytycznych towarzystw kardiologicznych amerykańskich i kanadyjskiego. Terapia chelatująca w leczeniu chorób na podłożu miażdżycowym i w prewencji incydentów sercowo-naczyniowych awansowała w nich z klasy III (nieprzydatna/nieskuteczna) do klasy IIb/B (dane potwierdzające skuteczność pochodzą z pojedynczego badania klinicznego z randomizacją lub z kilku dużych badań bez randomizacji). Pojedyncze badanie z randomizacją wykazało granicznie istotne zmniejszenie ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych w grupie aktywnie leczonej. Skutki uboczne chelatacji mogą obejmować: hipokalcemię, nadczynność przytarczyc i zmniejszony poziom ferrytyny we krwi – dotyczą chelatacji deferoksyaminą, dotyczy chelatacji EDTA: arytmia, nudności, dolegliwości ze strony układu pokarmowego, bóle głowy, zmęczenie, poczucie osłabienia. Możliwe jest również działanie toksyczne na nerki.

  woda dejonizowana - Woda demineralizowana (woda dejonizowana) – woda pozbawiona obcych jonów przez wielokrotną destylację lub przez wymianę ich na jony wodorowe i wodorotlenowe za pomocą dejonizatora.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)