Mleczko pszczele + probiotyki

Suplement diety Mleczko pszczele + probiotyki (ampułka) składający się z: liofilizowane mleczko pszczele, Arabinogalaktan, Probiotyki, W tym: Bifidobacterium lactis, Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus plantarum, Lactobacillus paracasei. Zarejestrowano go w 2011 roku. Jego stan w rejestrze to: 0. suplement diety Mleczko pszczele + probiotyki został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez WALMARK Sp. z o.o. Sosnowiec.

• Informacje o suplemencie

  Skład: liofilizowane mleczko pszczele, Arabinogalaktan, Probiotyki, W tym: Bifidobacterium lactis, Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus plantarum, Lactobacillus paracasei
  Forma: ampułka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: UWAGA! Nieznany status
  
  Rok zgłoszenia: 2011
  Producent: Arkopharma Belux S.A. Francja
  Rejestrujący: WALMARK Sp. z o.o. Sosnowiec
  Dodatkowe informacje: firma zrezygnowała z wprowadzania do obrotu
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  arabinogalaktan - Arabinogalaktan (AG) – biopolimer składający się z dwóch cukrów prostych: arabinozy i galaktozy, w stosunku 1:6. Główny szkielet zbudowany jest z silnie rozgałęzionych łańcuchów β-(1-3)-D-galaktopiranozy z przyłączonymi wiązaniem β-(1-6)-glikozydowym grupami bocznymi. Masa cząsteczkowa tego wielocukru wynosi od 10 000 do 120 000 Da. Polisacharyd dobrze rozpuszcza się w wodzie i jest doskonałym źródłem błonnika pokarmowego. W przyrodzie występują dwa rodzaje arabinogalaktanów: arabinogalaktan roślinny i arabinogalaktan mikrobiologiczny. Arabinogalaktan mikrobiologiczny jest głównym składnikiem strukturalnym ściany komórkowej prątków (Mycobacterium). U roślin jest on składnikiem wielu gum, w tym gumy arabskiej i gumy ghatti. Znajduje się w szeregu produktach pochodzenia roślinnego, takich jak np.: marchew, rzodkiewka, pomidor, czarna fasola, pszenica, kukurydza, gruszka, czerwone wino. Arabinogalaktany związane są z różnymi procesami dotyczącymi wzrostu i rozwoju roślin. AG często występuje w połączeniu z białkami, a powstałe w ten sposób białko arabinogalaktanu (AGP) pełni funkcję cząsteczek sygnalnych, przekazujących informacje między komórkami oraz służy do uszczelniania ran roślinnych. Głównym surowcem do otrzymywania arabinogalaktanu jest modrzew zachodni, ponieważ jego drewno oraz kora zawierają duże ilości tej substancji. Pozyskuje się go metodą ekstrakcji z dolnych partii pnia tego drzewa. W związku z tym, że AG produkuje się z modrzewia i nie towarzyszy mu białko, to dzięki temu otrzymany arabinogalaktan jest czysty i identyczny strukturalnie. Prowadzone badania udowodniły pozytywne efekty stosowania powyższego polisacharydu. Spożywanie AG przez ludzi wywiera znaczący wpływ na wzmocnienie korzystnej mikroflory jelitowej, w szczególności powiększając ilość bakterii Bifidobacterium i Lactobacillus. Wykazano, że arabinogalaktan modrzewiowy zwiększa produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, zwłaszcza maślanu i propionianu, a także zmniejsza wytwarzanie i wchłanianie amoniaku, którego nadmiar w okrężnicy sprzyja aktywności kancerogennej. Arabinogalaktan otrzymany z modrzewia cechuje się sporą aktywnością biologiczną. Badania eksperymentalne wykazały, że AG może stymulować naturalną cytotoksyczność, za którą odpowiedzialne są komórki NK, wzmacniać funkcjonowanie układu odpornościowego, hamować przerzuty nowotworowe do wątroby, jak również wspomagać trawienie. Ten polisacharyd zmniejsza częstotliwość pojawiania się powszechnych przeziębień ze względu na swoje właściwości immunostymulujące oraz pozwala zwiększyć skuteczność niektórych szczepionek. Współcześnie AG jest używany na wiele sposobów, przede wszystkim jako dodatek do żywności, pasz dla zwierząt, w uprawie roślin; może być także stosowany w produktach farmaceutycznych, kosmetycznych i budowlanych.

  probiotyki - Probiotyki (gr. pro bios – dla życia), czynnościowa żywność – podawane doustnie wyselekcjonowane kultury bakteryjne lub drożdży, najczęściej bakterie kwasu mlekowego (Lactobacillus), których zadaniem jest korzystne dla zdrowia działanie w przewodzie pokarmowym, poprzez immunomodulację oraz zachowywanie prawidłowej flory fizjologicznej. W większości przypadków korzystne oddziaływania probiotyków dotyczą wyłącznie warunków in vitro. Zaproponowano, że jeżeli wpływ drobnoustrojów na leczenie choroby został zbadany naukowo i ma dowiedzioną skuteczność, należy używać nazwy czynnik bioleczniczy. Według definicji FAO/WHO probiotyki to „żywe drobnoustroje, które podane w odpowiedniej ilości wywierają korzystny wpływ na zdrowie gospodarza”.

  w tym: bifidobacterium lactis - Bifidobacterium animalis – gatunek pałeczkowatych bakterii Gram-dodatnich, które bytują w jelicie grubym większości ssaków, w tym ludzi. Bifidobacterium animalis i Bifidobacterium lactis były wcześniej opisywane jako dwa odrębne gatunki. Obecnie uważa się je za jeden gatunek B. animalis z podgatunkami Bifidobacterium animalis i Bifidobacterium lactis. Obie stare nazwy, zarówno B. animalis, jak i B. lactis stosowane są na etykietach produktów żywnościowych pod nazwą probiotyki. W większości przypadków nie jest jasne, który z podgatunków zastosowano w produkcie.

  lactobacillus acidophilus - Lactobacillus acidophilus - gatunek pałeczek kwasu mlekowego. Razem z Streptococcus salivarius powszechnie używany przy produkcji wyrobów mlecznych (np. jogurty). Jej nazwa wywodzi się od łac. -lacto - mleko, -bacillus - o kształcie laseczki i acidophilus - lubiący kwas. Bakteria ta dobrze rozwija się w bardziej zakwaszonym środowisku (pH 4-5 albo niższe) niż większość mikroorganizmów, najlepiej służy jej temperatura ok. 45 stopni Celsjusza. Naturalnie występuje w wielu produktach żywnościowych (mleko i jego przetwory, mięso, zboża) a także w przewodzie pokarmowym i jamie ustnej ludzi i zwierząt oraz w końcowej części dróg rodnych. Lactobacillus acidophilus tak jak większość bakterii z rodzaju Lactobacillus posiada zdolność przekształcania laktozy w kwas mlekowy w procesie fermentacji mlekowej. Niektóre spokrewnione z nią gatunki w tym procesie wytwarzają jeszcze etanol, dwutlenek węgla i kwas octowy. Natomiast sama L. acidophilus wytwarza tylko kwas mlekowy. Jest wrażliwa na wilgoć, wysoką temperaturę oraz bezpośrednie nasłonecznienie. W 2002 r. opracowano kompletną mapę genomu tej bakterii. Bakteria ta jest uważana za probiotyczną i wywierającą korzystny wpływ na organizm człowieka. Dzięki jej działalności w przewodzie pokarmowym (razem z innymi bakteriami tworzy tzw. florę jelitową) wytwarzane jest środowisko, które zapobiega rozwojowi niektórych szkodliwych mikroorganizmów, ponadto uczestniczy w produkcji niacyny, kwasu foliowego i witaminy B6. Obecność tej bakterii w pochwie u kobiet poprzez produkcję kwasu pomaga kontrolować niepożądany wzrost grzyba - Candida albicans. Antybiotyki zażywane doustnie niszczą tę bakterię, dlatego też zalecane jest podczas kuracji antybiotykowej zażywanie leków osłonowych.

  lactobacillus plantarum - Lactobacillus plantarum – gatunek mezofilnej bakterii z rodzaju Lactobacillus. Powszechnie występuje w fermentowanych produktach roślinnych, zostały jednak również wyizolowane z ludzkiej śliny i mikrobioty jelitowej. Mają kształt pałeczek o średnicy 0,9–1,2 μm i długości 3–8 μm. Są nieruchliwe, występują pojedynczo lub tworzą krótkie łańcuchy. Ze względu na swoje prozdrowotne właściwości znalazły zastosowanie w produkcji probiotyków. Są także wykorzystywane jako kultury starterowe w produkcji żywności oraz jako biokonserwanty.

  lactobacillus paracasei - Lactobacillus casei – gatunek Gram-dodatnich, laseczkowatych bakterii z rodzaju Lactobacillus. Są nieruchliwe, osiągają od 0,7 do 1,1 mikrometrów średnicy i od 2 do 4 mikrometrów długości. Bakteria przeprowadza homofermentację glukozy, której produktem jest kwas mlekowy. Jest mezofilna i nie rośnie w temperaturach przekraczających 45 °C. Występuje w mleku, dojrzewających serach, kulturach piekarniczych zawierających mleko oraz w kiszonej kapuście. Znaleziono ją także w przewodzie pokarmowym człowieka i krowich odchodach. Obecnie jest dodawana do wielu produktów żywnościowych celem poprawy ich jakości. Wyróżnia się wiele podgatunków i szczepów.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)