MusclePharm Assault smak ananas-mango

MusclePharm Assault smak ananas-mango w formie proszek zawiera w składzie trójwapniowy, krzemian wapnia, kwas cytrynowy, kwas L-askorbinowy, kwas nikotynowy, mieszanka “Atlete performance Blend Freaturing”Ion-3 Nitrate Technology Matrix”, mieszanka “ATP Amplifier”, mieszanka “Cellular Transport Volumizer”, mieszanka “Enargy&Neuro igniter”, mieszanka “Hydration System”, niacyna, octan alfa tokoferolu, potas, sód, triglicerydy o łancuchach średniej długości w proszku, wapń, witamina B12, witamina B6, witamina C, witamina E. Ten suplement diety zgłoszono do rejestracji w roku 2014. Jego status w rejestrze to: weryfikacja negatywna (odrzucony). suplement diety MusclePharm Assault smak ananas-mango został wyprodukowany przez Musclepharm, USA, oraz zgłosiła go do rejestracji firma DM GROUP Sp. z o.o., Gdynia.

• Informacje o suplemencie

  Skład: trójwapniowy, krzemian wapnia, kwas cytrynowy, kwas L-askorbinowy, kwas nikotynowy, mieszanka "Atlete performance Blend Freaturing"Ion-3 Nitrate Technology Matrix", mieszanka "ATP Amplifier", mieszanka "Cellular Transport Volumizer", mieszanka "Enargy&Neuro igniter", mieszanka "Hydration System", niacyna, octan alfa tokoferolu, potas, sód, triglicerydy o łancuchach średniej długości w proszku, wapń, witamina B12, witamina B6, witamina C, witamina E
  Forma: proszek
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja negatywna (odrzucony)
  
  Rok zgłoszenia: 2014
  Producent: Musclepharm, USA
  Rejestrujący: DM GROUP Sp. z o.o., Gdynia
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  trójwapniowy - Cement portlandzki – rodzaj cementu. Jest to szary, sypki materiał, otrzymywany ze zmielenia klinkieru cementowego z gipsem w ilości do 5%. Wynalezienie cementu portlandzkiego przypisywane jest Anglikowi Josephowi Aspdinowi, który w 1824 uzyskał patent na jego wyrób. Nazwa pochodzi od koloru otrzymanego cementu, który przypominał wynalazcy kolor wapienia portlandzkiego – wówczas jednego z najlepszych i najdroższych materiałów budowlanych w Wielkiej Brytanii. Klinkier cementowy otrzymuje się przez wypalenie w temperaturze 1450 °C mieszaniny zmielonych surowców zawierających wapień i glinokrzemiany. Podstawowe składniki klinkieru to: alit, krzemian trójwapniowy (50–65% masy klinkieru) – 3CaO·SiO2 belit, krzemian dwuwapniowy (ok. 20% masy klinkieru) – 2CaO·SiO2 brownmilleryt, związek tlenku wapnia, tlenku glinu i tlenku żelaza(III) (ok. 10% masy klinkieru) – 4CaO·Al2O3·Fe2O3 glinian trójwapniowy (ok. 10% masy klinkieru) – 3CaO·Al2O3 inne związki glinu, wapnia, magnezuDo wypalonego klinkieru dodaje się gips lub mieszaninę gipsu i anhydrytu jako regulatora czasu wiązania oraz do 5% innych składników (wapień, żużel, pył pucolanowy), a następnie całość miele się w młynie do cementu. W procesie wiązania powstają związki, które – ulegając krystalizacji – tworzą zwartą, twardą masę. Sam proces wiązania to reakcje chemiczne, z których dwie najważniejsze to: 6 CaO·SiO2 + 9 H2O → 6 CaO·SiO2·9 H2O 3 CaO·Al2O3 + 12 H2O → 3 CaO·Al2O3·12 H2O Produkowane cementy różnią się między sobą wytrzymałością mechaniczną oraz tempem jej przyrastania. Na tej podstawie wyróżnia się trzy klasy wytrzymałościowe cementu portlandzkiego: 32,5 (wytrzymałość próbek po 28 dniach: 32,5–52,5 MPa) 42,5 (wytrzymałość próbek po 28 dniach: 42,5–62,5 MPa) 52,5 (wytrzymałość próbek po 28 dniach: >52,5 MPa)Liczba określająca klasę cementu informuje o minimalnej wytrzymałości normowej zaprawy na ściskanie, wyrażonej w MPa po 28 dniach twardnienia. Ze względu na tempo przyrastania wytrzymałości cementy dzieli się następująco: z normalną wytrzymałością wczesną – oznaczenie N z wysoką wytrzymałością wczesną – oznaczenie RDo grupy cementów portlandzkich należy także cement portlandzki biały, nie zawierający domieszek związków żelaza, oraz cement murarski i cement portlandzki szybkotwardniejący. Produkowane są także cementy portlandzkie o innych składach, np.: cement portlandzki żużlowy CEM II/B-S Cement klasy wytrzymałościowej 32,5 o wysokiej wytrzymałości wczesnej. Głównymi składnikami są: klinkier portlandzki (65÷79%) granulowany żużel wielkopiecowy (21÷35%) siarczan wapnia – regulator czasu wiązania cement portlandzki wieloskładnikowy CEM II/B-M Powstaje z wymieszania klinkieru portlandzkiego z dodatkami mineralnymi takimi jak: żużel wielkopiecowy S popiół lotny krzemionkowy V popiół lotny wapniowy W pył krzemionkowy D pucolana naturalna P pucolana wypalana Q wapień L, LLOznaczenie ilości dodatku (odmiany): A 6-20% B 21-35%Cementy CEM II podobnie jak CEM I dzieli się na klasy, w zależności od wytrzymałości na ściskanie zaprawy normowej: 32,5 (wytrzymałość próbek po 28 dniach 32,5 -52,5MPa) 42,5 (wytrzymałość próbek po 28 dniach 42,5 -62,5MPa) 52,5 (wytrzymałość próbek po 28 dniach >52,5MPa)Ponadto można wyróżnić cementy o wysokiej wytrzymałości wczesnej R i normalnej wytrzymałości wczesnej N Przykład oznaczenia cementu: CEMII/A-V 32,5 R (cement portlandzki popiołowy klasy 32,5 o wysokiej wytrzymałości wczesnej). Ze względu na bardzo dużą różnorodność cementów z tej grupy każdy z nich może się cechować odmiennymi właściwościami. W większości przypadków są to obniżone ciepło hydratacji, spowolniony przyrost wytrzymałości, podwyższona odporność na agresje chemiczną. Właściwości fizyczne: gęstość: ρ = 3,05 kg/dm³ gęstość nasypowa: w stanie luźnym ρ = 0,9-1,2 kg/dm³, w stanie zagęszczonym ρ = 1,6-1,9 kg/dm³cement portlandzki wapienny CEM II/A-LL Cement klasy wytrzymałościowej 42,5 o wysokiej wytrzymałości wczesnej. Skład: klinkier portlandzki kamień wapienny regulator czasu wiązania

  kwas cytrynowy - Kwas cytrynowy (łac. Acidum citricum; E330) – organiczny związek chemiczny z grupy hydroksykwasów karboksylowych. Zawiera 3 grupy karboksylowe. Kwas cytrynowy jest uważany za związek bezpieczny, jednak może powodować uszkodzenia oczu w przypadku bezpośredniego kontaktu. Doniesienia o możliwym działaniu rakotwórczym są całkowicie błędne.

  kwas l-askorbinowy - Kwas askorbinowy, witamina C, E300 (łac. acidum ascorbicum) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych. Jest niezbędny do funkcjonowania organizmów żywych. Dla niektórych zwierząt, w tym ludzi, jest witaminą, czyli musi być dostarczany w pożywieniu. Jest także przeciwutleniaczem stosowanym jako dodatek do żywności.

  kwas nikotynowy - Witamina B3 (witamina PP) – wspólna nazwa na określenie dwóch związków: kwasu nikotynowego (niacyny, czyli kwasu 3-pirydynokarboksylowego, pochodnej pirydyny) i jego amidu (nikotynamidu), które dla człowieka są witaminą. Witamina B3 Niacyna jest znana również jako czynnik przeciwpelagryczny, stąd niekiedy nazywa się ją również witaminą PP. Może być ona, w przeciwieństwie do innych witamin z grupy B, produkowana w organizmie z podstawowego aminokwasu, tryptofanu. Są to jednak niewielkie ilości i jej najważniejszym źródłem powinno być pożywienie. Należy również pamiętać, że tryptofan należy do aminokwasów egzogennych, czyli takich, które nie mogą być syntetyzowane w organizmie, lecz muszą zostać dostarczone w pożywieniu.

  niacyna - Witamina B3 (witamina PP) – wspólna nazwa na określenie dwóch związków: kwasu nikotynowego (niacyny, czyli kwasu 3-pirydynokarboksylowego, pochodnej pirydyny) i jego amidu (nikotynamidu), które dla człowieka są witaminą. Witamina B3 Niacyna jest znana również jako czynnik przeciwpelagryczny, stąd niekiedy nazywa się ją również witaminą PP. Może być ona, w przeciwieństwie do innych witamin z grupy B, produkowana w organizmie z podstawowego aminokwasu, tryptofanu. Są to jednak niewielkie ilości i jej najważniejszym źródłem powinno być pożywienie. Należy również pamiętać, że tryptofan należy do aminokwasów egzogennych, czyli takich, które nie mogą być syntetyzowane w organizmie, lecz muszą zostać dostarczone w pożywieniu.

  octan alfa tokoferolu - Fortyfikacja, wzbogacanie żywności – dodanie do żywności jednego lub kilku składników odżywczych. Celem tego działania jest zapobieżenie niedoborom wybranych składników (lub skorygowanie ich) w określonych grupach ludności lub całych populacjach. Część żywności wzbogacanej ze względu na jej udokumentowane korzystne oddziaływanie na zdrowie populacji może być zamiennie nazywana żywnością funkcjonalną. Żywność wzbogacana konsumowana w racjonalny sposób wraz żywnością naturalną nie prowadzi do nadmiernego pobrania wybranych dodanych składników spożywczych.

  potas - Potas (K, łac. kalium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali alkalicznych w układzie okresowym i liczbie atomowej 19.

  sód - Sód (Na, łac. natrium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 11, metal z I grupy układu okresowego, należący do grupy metali alkalicznych. Miękki, srebrzystobiały, silnie reaktywny. Pojedynczy elektron na powłoce walencyjnej szybko przekazuje, stając się kationem Na+. Jedyny stabilny izotop sodu to 23Na. W przyrodzie pierwiastek ten nie występuje w stanie wolnym; można go otrzymać z tworzonych przezeń związków. Sód jest szóstym najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Występuje w wielu minerałach, takich jak: skaleń, sodalit, czy sól kamienna (chlorek sodu, NaCl). Po raz pierwszy sód wyizolował Humphry Davy w 1807 r. przez elektrolizę wodorotlenku sodu. Spośród wielu innych użytecznych związków sodu wodorotlenek sodu (ług) stosuje się w procesie wytwarzania mydła, a chlorek sodu (sól spożywcza) jest stosowany jako środek do odladzania oraz jako składnik odżywczy dla ludzi i zwierząt. Sód jest niezbędnym pierwiastkiem do prawidłowego funkcjonowania organizmów wszystkich zwierząt oraz niektórych roślin.

  wapń - Wapń (Ca, łac. calcium; nazwa ta pochodzi od łacińskiego rzeczownika calx – wapno, co oznacza więc „metal z wapna”) – pierwiastek chemiczny z grupy berylowców (metali ziem alkalicznych) w układzie okresowym.

  witamina b12 - Witamina B12, kobalamina – organiczny związek chemiczny zawierający kobalt jako atom centralny. W organizmach żywych pełni rolę regulatora produkcji erytrocytów (czerwonych ciałek krwi). Jego niedobór powoduje niedokrwistość. Zaliczany jest do witamin z grupy B, tj. rozpuszczalnych w wodzie prekursorów koenzymów.

  witamina b6 - Witamina B6 (ATC: A 11 HA 02) – grupa 6 organicznych związków chemicznych, pochodnych pirydyny: pirydoksyny, pirydoksalu i pirydoksaminy oraz ich 5'-fosforanów. Formą aktywną biologicznie jest fosforan pirydoksalu, do którego pozostałe formy są przekształcane enzymatycznie, w wyniku działania kinaz i oksydaz. Niektóre formy witaminy B6 Jest to witamina z grupy B, rozpuszcza się w wodzie i jest prekursorem ważnych koenzymów, które kontrolują przebieg wielu kluczowych reakcji biochemicznych. Stosowanie izoniazydu jest najczęstszą przyczyną niedoboru tej witaminy.

  kwas askorbinowy - Kwas askorbinowy, witamina C, E300 (łac. acidum ascorbicum) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych. Jest niezbędny do funkcjonowania organizmów żywych. Dla niektórych zwierząt, w tym ludzi, jest witaminą, czyli musi być dostarczany w pożywieniu. Jest także przeciwutleniaczem stosowanym jako dodatek do żywności.

  witamina e - Witamina E – grupa organicznych związków chemicznych, w skład której wchodzą tokoferole i tokotrienole, pełniących w organizmie funkcję niezbędnego składnika pokarmowego, rozpuszczalnej w tłuszczach witaminy. Ich wspólną cechą jest dwupierścieniowy szkielet 6-chromanolu oraz łańcuch boczny zbudowany z 3 jednostek izoprenowych. Stosowana jako dodatek do żywności o numerze E306 (ponadto syntetyczne tokoferole noszą numery E307-309). Witamina E występuje w postaci ośmiu kongenerów: czterech tokoferoli o nasyconym łańcuchu bocznym i czterech analogicznych tokotrienoli posiadających w łańcuchu bocznym 3 wiązania podwójne. W obu grupach wyróżnia się 4 formy: α, β, γ i δ, różniące się liczbą podstawników metylowych przy pierścieniu fenylowym. Każda z 8 form witaminy E wykazuje nieco inną aktywność biologiczną. W organizmie człowieka najistotniejszą rolę pełni α-tokoferol. Do naturalnych źródeł witaminy E należą: nasiona słonecznika, migdały, orzechy laskowe, orzeszki ziemne, oleje (słonecznikowy, szafranowy), pomidory, botwina, suszone morele, szpinak.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)