OkoPro Premium

Suplement diety OkoPro Premium (kapsułka żelatynowa miękka) składający się z: błękit brylantowy FCF, candurin blue shimmer, cynk , glicerol, lecytyna sojowa, luteina nieestryfikowana 20%, miedź, niacyna, olej rybi 10/70, tlenki i wodorotlenki żelaza, witamina B1, witamina B2, witamina C, witamina E, wosk pszczeli, wyciąg z aksamitki wzniesionej, żelatyna wołowa. Zarejestrowano go w 2013 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety OkoPro Premium został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez Farmaceutyczna Spółdzielnia Pracy GALENA Wrocław.

• Informacje o suplemencie

  Skład: błękit brylantowy FCF, candurin blue shimmer, cynk , glicerol, lecytyna sojowa, luteina nieestryfikowana 20%, miedź, niacyna, olej rybi 10/70, tlenki i wodorotlenki żelaza, witamina B1, witamina B2, witamina C, witamina E, wosk pszczeli, wyciąg z aksamitki wzniesionej, żelatyna wołowa
  Forma: kapsułka żelatynowa miękka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2013
  Producent: Farmaceutyczna Spółdzielnia Pracy GALENA Wrocław
  Rejestrujący: Farmaceutyczna Spółdzielnia Pracy GALENA Wrocław
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  błękit brylantowy fcf - Błękit brylantowy FCF (E133) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny, niebieski barwnik. Błękit brylantowy FCF to barwnik żywności powszechnie stosowany w produkcji artykułów spożywczych. Zalicza się go do grupy dodatków do żywności o numerze E133. Jego zadaniem jest zmiana oraz wzmocnienie barwy produktu. Występuje praktycznie w większości produktów (napojach, słodyczach ect.) o niebieskim zabarwieniu. Barwnik jest dopuszczony do obrotu w wielu krajach, z nielicznymi wyjątkami. Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 12,5 mg/kg ciała.

  cynk - Cynk (Zn, łac. zincum) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z grupy cynkowców w układzie okresowym (grupa 12). Odkryto 30 izotopów cynku z przedziału mas 54–83, z czego trwałe są izotopy 64Zn, 66Zn, 67Zn, 68Zn i 70Zn. Został odkryty w Indiach lub Chinach przed 1500 rokiem p.n.e. Do Europy wiedza o tym metalu zawędrowała dopiero w XVII wieku.

  glicerol - Gliceryna, glicerol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).

  lecytyna sojowa - Maltesers – wyrób cukierniczy produkowany przez Mars Incorporated, niestarannie uformowany kulisty środek z chrupiącej masy słodowej o smaku toffee, oblany mleczną czekoladą. Maltesers są sprzedawane w różnych opakowaniach wliczając plastikowe torebki (od małych po większe), większe kartonowe pudełka i tuby oraz plastikowe wiaderka (od małych rozmiarów po bardzo duże). Występują również w specjalnych, świątecznych pudełkach średnich rozmiarów. Maltesers są także jednym z rodzajów słodyczy w asortymencie Revels (mieszanki czekoladek marki Mars).

  miedź - Miedź (Cu, łac. cuprum) – pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa miedzi po łacinie (a za nią także w wielu innych językach, w tym angielskim) pochodzi od Cypru, gdzie w starożytności wydobywano ten metal. Początkowo nazywano go metalem cypryjskim (łac. cyprum aes), a następnie cuprum. Ma 26 izotopów z przedziału mas 55-80. Trwałe są dwa: 63 i 65.

  niacyna - Witamina B3 (witamina PP) – wspólna nazwa na określenie dwóch związków: kwasu nikotynowego (niacyny, czyli kwasu 3-pirydynokarboksylowego, pochodnej pirydyny) i jego amidu (nikotynamidu), które dla człowieka są witaminą. Witamina B3 Niacyna jest znana również jako czynnik przeciwpelagryczny, stąd niekiedy nazywa się ją również witaminą PP. Może być ona, w przeciwieństwie do innych witamin z grupy B, produkowana w organizmie z podstawowego aminokwasu, tryptofanu. Są to jednak niewielkie ilości i jej najważniejszym źródłem powinno być pożywienie. Należy również pamiętać, że tryptofan należy do aminokwasów egzogennych, czyli takich, które nie mogą być syntetyzowane w organizmie, lecz muszą zostać dostarczone w pożywieniu.

  olej rybi 10/70 - Liczba wszystkich, udokumentowanych egipskich hieroglifów w różnych okresach Starożytnego Egiptu wynosiła od kilkunastu setek w Średnim Państwie do kilku tysięcy w okresie grecko-rzymskim. Łącznie udokumentowano ich ok. 6 tysięcy. Najbardziej funkcjonalną listą egipskich hieroglifów jest lista Gardinera (opublikowana w 1927, 1950 i 1957 r.) zawierająca 763 hieroglify w 26 kategoriach. Inny niemiecki egiptolog, Georg Möller, stworzył bardziej rozszerzoną listę, zorganizowaną zgodnie z epokami historycznymi (opublikowaną w 1927 i 1936 r.). Dla potrzeb systemów komputerowych stworzono czcionkę blokową Unicode Egyptian Hierogliphs (Unicode version 5.2, 2009) zawierającą 1071 znaków opartą o listę Gardinera. Od 2006 r. funkcjonuje również propozycja lingwisty Michaela Eversona rozszerzająca standard Unicode o listę Möllera. Zobacz także listy hieroglifów: jednoliterowe dwuliterowe trzyliterowe określniki i ideogramy.

  tlenki i wodorotlenki żelaza - Wodorotlenki – związki chemiczne zawierające stabilny kation oraz anion wodorotlenowy OH−. Wodorotlenki mogą tworzyć zarówno kationy metali („M”) o różnej wartościowości (od I do IV), kation amonowy NH+4, jak również kationy organiczne, najczęściej czwartorzędowe związki amoniowe, np. wodorotlenek tetrametyloamoniowy (CH3)4N+OH−. Wzór ogólny wodorotlenków ma postać M(OH)x (gdzie x to liczba anionów wodorotlenkowych = wartościowości kationu). Wodorotlenki są związkami jonowymi tzn. pomiędzy kationem i anionem występuje oddziaływanie typu jon–jon. Ze względu na właściwości kwasowo-zasadowe wodorotlenki mogą mieć charakter zasadowy lub amfoteryczny.

  witamina b1 - Witamina B1 (tiamina) – heterocykliczny związek chemiczny, złożony z pierścieni tiazolowego i pirymidynowego, połączonych mostkiem metinowym. Tiaminę wyodrębnił w 1911 roku z otrębów ryżowych Kazimierz Funk. On też zaproponował dla niej i podobnych jej, niezbędnych ludziom do życia, substancji nazwę witamina (związek jest aminą, a Funk zakładał, że podobnych substancji jest więcej (słusznie) i wszystkie są aminami (błędnie)). Wyniki badań i swoje wnioski opublikował początkowo, wskutek niechęci przełożonych, w artykułach przeglądowych On the chemical nature of the substance which cures polyneuritis in birds induced by a diet of polished rice oraz The etiology of the deficiency diseases. Beri-beri, polyneuritis in birds, epidemic dropsy, scurvy, experimental scurvy in animals, infantile scurvy, ship beri-beri, pellagra.

  witamina b2 - Witamina B2 (E101, ryboflawina, łac. riboflavinum) – organiczny związek chemiczny, połączenie rybitolu i flawiny. W organizmie człowieka pełni funkcję witaminy, której niedobór może powodować zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego oraz stany zapalne błon śluzowych. Ryboflawina jest zaliczana do witamin z grupy B, gdyż jest prekursorem dwóch ważnych koenzymów i jest rozpuszczalna w wodzie. Jest degradowana przez promieniowanie UV. Dzienne zapotrzebowanie na witaminę B2 wynosi około 1,5 mg.

  kwas askorbinowy - Kwas askorbinowy, witamina C, E300 (łac. acidum ascorbicum) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych. Jest niezbędny do funkcjonowania organizmów żywych. Dla niektórych zwierząt, w tym ludzi, jest witaminą, czyli musi być dostarczany w pożywieniu. Jest także przeciwutleniaczem stosowanym jako dodatek do żywności.

  witamina e - Witamina E – grupa organicznych związków chemicznych, w skład której wchodzą tokoferole i tokotrienole, pełniących w organizmie funkcję niezbędnego składnika pokarmowego, rozpuszczalnej w tłuszczach witaminy. Ich wspólną cechą jest dwupierścieniowy szkielet 6-chromanolu oraz łańcuch boczny zbudowany z 3 jednostek izoprenowych. Stosowana jako dodatek do żywności o numerze E306 (ponadto syntetyczne tokoferole noszą numery E307-309). Witamina E występuje w postaci ośmiu kongenerów: czterech tokoferoli o nasyconym łańcuchu bocznym i czterech analogicznych tokotrienoli posiadających w łańcuchu bocznym 3 wiązania podwójne. W obu grupach wyróżnia się 4 formy: α, β, γ i δ, różniące się liczbą podstawników metylowych przy pierścieniu fenylowym. Każda z 8 form witaminy E wykazuje nieco inną aktywność biologiczną. W organizmie człowieka najistotniejszą rolę pełni α-tokoferol. Do naturalnych źródeł witaminy E należą: nasiona słonecznika, migdały, orzechy laskowe, orzeszki ziemne, oleje (słonecznikowy, szafranowy), pomidory, botwina, suszone morele, szpinak.

  wosk pszczeli - Wosk pszczeli (wosk żółty, łac. Cera flava) – wydzielina gruczołów woskowych pszczół służąca im do budowania plastrów w ulu. Gruczoły woskowe pszczół znajdują się na spodniej części odwłoka pszczoły robotnicy. Produkcja wosku zależy od jej wieku. Największa jest w trzecim tygodniu życia pszczoły. W temperaturze pokojowej jest ciałem stałym. Topi się przy 62-72 °C (w zależności od składu). Jego ciężar właściwy wynosi 0,954-0.969 g /cm³. Wydzielony na powierzchni odwłoka pszczoły ma barwę białawą i jest nieco przezroczysty. Ciemniejsze zabarwienie wosku plastra spowodowane jest domieszką kitu pszczelego oraz zanieczyszczeniami. W miarę upływu czasu wosk w plastrze zmienia barwę na ciemnożółtą a nawet ciemnobrązową. W przemyśle spożywczym posiada oznaczenie E-901. Syntetyczny wosk pszczeli jest wysoce rafinowanym produktem ropy naftowej.

  żelatyna wołowa - Albuminy – białka występujące w płynach (np. osoczu krwi i mleku) oraz w tkankach zwierzęcych i w nasionach roślin. Cechują się niewielkimi masami cząsteczkowymi, dobrze rozpuszczają się w wodzie (są hydrofilowe), łatwo krystalizują. W składzie istotną rolę odgrywa kwas asparaginowy i glutaminowy (do 25%), leucyna i izoleucyna (ok. 16%), natomiast glicyny jest niewiele (ok. 1%). Przykładami albumin zwierzęcych jest albumina osocza, α-laktoalbumina mleka i owoalbumina. Albumina osocza jest produkowana przez wątrobę (zarówno hepatocyty, jak i komórki Kupffera). Jest głównym białkiem występującym w osoczu krwi, stanowi 60% wszystkich zawartych w nim białek. Pełni kluczową rolę w utrzymaniu ciśnienia onkotycznego niezbędnego do zachowania prawidłowych proporcji między ilością wody zawartą we krwi a ilością wody w płynach tkankowych. Rolą albumin jest także działanie buforujące pH, transport niektórych hormonów zwierzęcych, leków, kwasów tłuszczowych i barwników żółciowych oraz wiązanie i transport dwutlenku węgla. U każdego człowieka występuje określony rodzaj albuminy, bardzo rzadko wątroba produkuje dwa rodzaje tego białka (bisalbuminemia) lub nie produkuje go w ogóle (analbuminemia – powoduje obrzęki, niskie ciśnienie krwi). Naruszenie poziomu albumin w osoczu zakłóca wszystkie procesy związane z filtracją i przenikaniem wody przez ściany naczyń krwionośnych, takie jak powstawanie moczu, płynu zewnątrzkomórkowego i chłonki. Prawidłowy poziom albuminy u człowieka wynosi 35–50 mg/ml krwi (dla dzieci poniżej 3 roku życia 25–55 mg/ml). Albuminy często stosuje się w leczeniu oparzeń. Typowe leczenie poparzenia trzeciego stopnia (30-50% powierzchni ciała) wymaga 600 gramów albumin.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)