ParaFight

Suplement diety ParaFight został zgłoszony do rejestracji w 2020 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: wyciąg z pieprzu długiego, wyciąg z liści lebiodki pospolitej, wyciąg z liści szałwii czerwonej, wyciąg z liści tymianku, wyciąg z liści mięty pieprzowej, wyciąg z cebuli czosnku, wyciąg z korzenia prawoślazu, wyciąg z krwawnika, wyciąg z kwiatów rumianku, wyciąg z korzenia goryczki żółtej, wyciąg z owoców czapetki pachnącej, wyciąg z liści orzechu czarnego. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma Bio International Inc..

• Informacje o suplemencie

  Skład: wyciąg z pieprzu długiego, wyciąg z liści lebiodki pospolitej, wyciąg z liści szałwii czerwonej, wyciąg z liści tymianku, wyciąg z liści mięty pieprzowej, wyciąg z cebuli czosnku, wyciąg z korzenia prawoślazu, wyciąg z krwawnika, wyciąg z kwiatów rumianku, wyciąg z korzenia goryczki żółtej, wyciąg z owoców czapetki pachnącej, wyciąg z liści orzechu czarnego
  Forma: Kapsułki
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2020
  Producent: Bio International Inc.
  Rejestrujący: Coral-Club Polska Sp. z o.o.
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  wyciąg z pieprzu długiego - Pieprz metystynowy (Piper methysticum) znany też jako kava – gatunek roślin z rodziny pieprzowatych. Pochodzi z wysp Mikronezji i Vanuatu. Roślina o długiej tradycji uprawy na wyspach zachodniego Pacyfiku. Inne nazwy lokalne: ʻawa (Hawaiʻi), ʻava (Samoa), yaqona (Fidżi) i sakau (Pohnpei). Termin „kava” odnosi się także do naparu sporządzonego z tej rośliny.

  wyciąg z liści szałwii czerwonej - Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica L.) – gatunek rośliny z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji, Afryce Północnej, Ameryce Północnej, a zawleczona została także na inne obszary i kontynenty. Rośnie w wilgotnych lasach i zaroślach oraz bardzo często, jako gatunek synantropijny, na żyznych siedliskach ruderalnych. Pokrzywa zwyczajna jest użytkowana na wiele sposobów – jest rośliną leczniczą i kosmetyczną, jadalną i paszową, dostarcza także włókien, barwnika i jest użytkowana w ogrodnictwie. Pokrzywa odgrywa też rolę w ludzkiej kulturze duchowej. Z powodu obecności kłująco-parzących włosków powoduje bolesne podrażnienia skóry ludzi i zwierząt.

  wyciąg z liści tymianku - Larendogra (fr. l'eau de la reine d'Hongrie, łac. aqua Reginae Hungaricae – woda królowej węgierskiej, woda węgierska) – zapachowa woda toaletowa; także nalewka spirytusowa przygotowywana z 2 części ziela rozmarynu lekarskiego i 3 części niemal stuprocentowego alkoholu.

  wyciąg z liści mięty pieprzowej - Trejos Devynerios (Trzy Dziewiątki, 999, Trojanka litewska) – litewska nalewka ziołowa produkowana przez firmę Stumbras z Kowna. Zawiera wyciąg z 27 ziół (po 9 ziół gorzkich, 9 piekących i 9 aromatycznych) i od tej liczby pochodzi nazwa wyrobu.

  wyciąg z cebuli czosnku - Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum L.) – gatunek rośliny z podrodziny czosnkowych z rodziny amarylkowatych. Rośnie dziko w runie wilgotnych lasów liściastych, często w postaci rozległych łanów. Występuje na terenie Europy, na wschodzie po Ural i Kaukaz, w Europie jest też uprawiany. W Polsce częsty na południu, rzadszy na północy – na stanowiskach naturalnych objęty jest ochroną częściową. Gatunek wykorzystywany jest od dawna jako roślina jadalna, lecznicza i ozdobna. Ma właściwości lecznicze podobne do czosnku pospolitego, a przy tym wyróżnia się atrakcyjnym ulistnieniem i kwiatami. Jadalne są wszystkie części rośliny.

  wyciąg z krwawnika - Krwawnik pospolity (Achillea millefolium L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Nazwy ludowe: tysiąclist (podlaskie), złocień krwawnik (lubelskie), żeniszek krwawnik (świętokrzyskie). Pospolity w Eurazji (na wschód sięga po Mongolię i północno-zachodnie Indie) oraz w Ameryce Północnej (na południu po Gwatemalę). W Polsce pospolity na całym obszarze.

  wyciąg z kwiatów rumianku - Maceraty – oleje roślinne z wyciągami z kwiatów, pąków lub ziół. Tego typu olej zawiera oprócz oleju bazowego, rozpuszczalne w tłuszczach substancje aktywne z danej rośliny. Otrzymywane są przez moczenie kwiatów lub ziół w oleju roślinnym, poddawanie przez kilka tygodni działaniu promieni słonecznych i przefiltrowanie. Olej otrzymuje nazwę rośliny, której wyciąg zawiera olej bazowy. Maceraty są bardzo wrażliwe na ciepło i światło, dlatego też nie powinny być ogrzewane oraz narażane na działanie promieni słonecznych. Stosowane są w kosmetykach raczej jako dodatkowe oleje roślinne. Przy produkcji kosmetyków powinno się je wmieszać do fazy tłuszczowej na samym końcu (tzn. najpierw zostaje ogrzany olej z emulgatorem, woskiem, później dodawane są oleje macerowane), w ten sposób zachowane są wszelkie cenne substancje aktywne.

  wyciąg z korzenia goryczki żółtej - Irydoidy – grupa organicznych związków chemicznych z grupy monoterpenoidów. Są oparte na szkielecie irydanu (1-izopropylo-2,3-dimetylocyklopentanu). Grupa metylowa i izopropylowa irydanu najczęściej związane są mostkiem tlenowym w drugi pierścień, heterocykliczny piran, z utworzeniem układu cyklopentanopiranowego H-5,H-9β,β-cis-skondensowanego. Znane są też rzadsze seko-irydoidy, w których pierścień cyklopentanowy jest rozerwany pomiędzy atomami C-7 i C-8. Irydoidy zawarte są w wyciągach niektórych roślin, m.in. z liści bobrka trójlistnego, korzenia goryczki żółtej, ziela tysiącznika pospolitego i wielu innych. Irydoidy mają wiele różnych własności leczniczych i zastosowań. Uważa się, że są one odpowiedzialne za uspokajające działanie na koty tzw. kocimiętki, dodawane są do środków odstraszających owady, np. komary, stosowane są w maściach przeciwbólowych, przeciwzapalnych i przeciwreumatycznych.

  czapetki pachnącej - Rośliny przyprawowe – rośliny i ich części (korzenie, kłącza, cebule, kora, kwiaty, owoce, nasiona) w stanie świeżym, wysuszonym lub po obróbce mechanicznej, stosowane jako przyprawy. Ze względu na specyficzny smak i aromat stosowane są jako dodatki do pożywienia w celu poprawienia smaku, nierzadko przypisuje się im równocześnie działanie lecznicze. Ważniejsze rośliny przyprawowe Owoce baldaszkowatych: biedrzeniec anyż (Pimpinella anisum) – anyż, kminek zwyczajny (Carum carvi) – kminek, kolendra siewna (Coriandrum sativum) – kolendra, fenkuł włoski (Foeniculum vulgare) – koper włoski, koper ogrodowy (Anethum graveolens) kmin rzymski (Cuminum cyminum) – kmin, kminek rzymski, adżwan (Trachyspermum ammi) – ajowan, selery zwyczajne (Apium graveolens) – owoce selerów.Owoce inne: badian właściwy (Illicium verum) – anyż gwiaździsty, berberys pospolity (Berberis vulgaris), borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea), chmiel zwyczajny (Humulus lupulus), cytrus (Citrus sp.) – naowocnia (egzokarp) zwłaszcza cytryny (C. limon) i pomarańczy (C. sinensis) – skórka cytrynowa i pomarańczowa, dereń jadalny (Cornus mas), granatowiec właściwy (Punica granatum) – granat, jałowiec pospolity (Juniperus communis) – szyszkojagody, tzw. jagody jałowca, jarząb pospolity (Sorbus aucuparia) – jarzębina, korzennik lekarski (Pimenta dioica) – ziele angielskie, melonowiec właściwy (Carica papaya) – papaja, oliwka europejska (Olea europaea), papryka (Capsicum sp.) – m.in. pieprz cayenne, pieprz czarny (Piper nigrum), pieprz długi (Piper longum), pieprz kubeba (Piper cubeba), pomidor zwyczajny (Lycopersicon esculentum) – keczup, rokitnik zwyczajny (Hippophaë rhamnoides), róża dzika (Rosa canina), sumak garbarski (Rhus coriaria), wanilia płaskolistna (Vanilla planifolia) – wanilia, laski wanilii, wawrzyn szlachetny (Laurus nobilis) – owoce wawrzynu, winorośl właściwa (Vitis vinifera) – wino, rodzynki. Nasiona: czarnuszka siewna (Nigella sativa) – czarnuszka, czarny kminek, gorczyca biała (Sinapis alba), gorczyca biała gardalska (Sinapis alba subsp. dissecta) – gorczyca gardalska, kapusta czarna (Brassica nigra) – gorczyca czarna, kapusta sitowata (Brassica juncea) – gorczyca sarepska, gorczyca brunatna, gorczyca chińska, kardamon malabarski (Elettaria cardamomum) – kardamon zielony, kakaowiec właściwy (Theobroma cacao) – kakao, kawa arabska (Coffea arabica), kola zaostrzona (Cola acuminata), kozieradka pospolita (Trigonella foenum-graecum) – kozieradka, mak lekarski (Papaver somniferum), migdałowiec pospolity (Amygdalus communis) – migdały, marcepan muszkatołowiec korzenny (Myristica fragrans) – kwiat muszkatołowy (macis, osnówka nasion), gałka muszkatołowa, rokietta siewna (Eruca vesicaria subsp. sativa) – rukola, gorczyca perska, sezam indyjski (Sesamum indicum) – sezam, soja warzywna (Glycine max) – sos sojowy. Kwiaty: bez czarny (Sambucus nigra), czapetka pachnąca, goździkowiec korzenny (Syzygium aromaticum) – goździki, kapary cierniste, kapar ciernisty (Capparis spinosa) – kapary, ketmia szczawiowa (Hibiscus sabdariffa), szafran uprawny (Crocus sativus) – szafran. Kłącza i korzenie: alpinia lekarska (Alpinia officinarum) – kałgan, chrzan pospolity (Armoracia rusticana), cykoria podróżnik (Cichorium intybus), dzięgiel litwor, arcydzięgiel litwor (Angelica archangelica), imbir lekarski (Zingiber officinale) – imbir, Kaempferia galanga – kentior, lukrecja gładka (Glycyrrhiza glabra) – lukrecja, ostryż długi (Curcuma longa) – kurkuma, szafran indyjski, pasternak zwyczajny (Pastinaca sativa) – pasternak, rzodkiewka (Raphanus sativus var. sativus), tatarak zwyczajny (Acorus calamus) – tatarak, zapaliczka cuchnąca (Ferula assa-foetida) – asafetyda.Cebule: cebula zwyczajna (Allium cepa) – cebula, czosnek askaloński (Allium ascalonicum) – szalotka, czosnek dęty (Allium fistulosum) – siedmiolatka, czosnek szczypiorek (Allium schoenoprasum) – szczypiorek, czosnek pospolity (Allium sativum) – czosnek, por (Allium ampeloprasum). Kora: cynamonowiec cejloński (Cinnamomum verum) – cynamon cejloński, cynamon seszelski, cynamonowiec wonny, kasja (Cinnamomum cassia) – cynamon chiński, cynamonowiec Burmana (Cinnamomun burmanii) – cynamon Padang, cynamon jawajski, Cinnamomum loureiroi – cynamon sajgoński. Liście i zioła: bazylia pospolita (Ocimium basilicum) – bazylia, Bergera koenigii – liście curry, biedrzeniec mniejszy (Pimpinella saxifraga), bluszczyk kurdybanek (Glechoma hederacea), bylica draganek (Artemisia dracunculus) – estragon, bylica piołun (Artemisia absynthium) – piołun, bylica boże drzewko (Artemisia abrotanum), bylica pospolita (Artemisia vulgaria), cząber ogrodowy (Satureia hortensis) – cząber, cząber górski (Satureja montana) – cząber włoski, cząber zimowy, czubrica, hyzop lekarski (Hyssopus officinalis) – hyzop, koper ogrodowy (Anethum graveolens) – koper, koperek, krwiściąg mniejszy (Sanguisorba minor), lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) – lawenda, lebiodka majeranek, majeranek ogrodowy (Origanum majorana) – majeranek, lebiodka kreteńska (Origanum onites) – chmiel hiszpański, majeranek dziki, lebiodka pospolita (Origanum vulgare) – oregano (zwłaszcza O. vulgare subsp. viridulum), majeranek dziki, Lippia graveolens – oregano meksykańskie, lubczyk ogrodowy (Levisticum officinale) – lubczyk, maggi, macierzanka tymianek (Thymus vulgaris) – tymianek, Thymus zygis – tymianek hiszpański, Thymus saturejoides – tymianek saturejski, Thymus mastichina – tymianek mastix, marchewnik anyżowy (Myrrhis odorata), melisa lekarska (Melissa officinalis), mięta zielona (Mentha spicata), mięta pieprzowa (Mentha piperita), mirt zwyczajny (Myrtus communis), ogórecznik lekarski (Borago officinalis), palczatka cytrynowa (Cymbopogon citratus) – trawa cytrynowa, pietruszka zwyczajna (Petroselinum crispum) – pietruszka, pieprzyca siewna (Lepidium sativum) – rzeżucha, pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica), portulaka pospolita (Portulaca oleracea), przytulia wonna (Galium odoratum), roszponka warzywna (Valerianella locusta), rozmaryn lekarski (Rosmarinus officinalis) – rozmaryn, rukiew wodna (Nasturtium officinale), ruta zwyczajna (Ruta graveolens), selery zwyczajne (Apium graveolens) – selery, szałwia lekarska (Salvia officinalis), szałwia muszkatołowa (Salvia sclarea), szczaw zwyczajny (Rumex acetosa) trybula ogrodowa (Anthriscus cerefolium) – trybula, wawrzyn szlachetny (Laurus nobilis) - liście bobkowe, liście laurowe, wrotycz balsamiczny (Tanacetum balsamita), wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare).

  wyciąg z liści orzechu czarnego - Gatunki piw – ze względu na odmienne składniki, profil aromatyczno-smakowy, technologię produkcji czy wygląd, piwa różnią się między sobą tworząc poszczególne gatunki, style lub odmiany. W całej historii piwa liczącej sobie ponad 6 tys. lat różnicowano piwo według jego barwy, smaku, zawartości alkoholu czy użytych surowców. Jednakże do XIX wieku technologia warzenia piwa nie zmieniała się wiele. Dopiero rozwój nauki i techniki doprowadziły do znacznego rozwoju receptur i metod warzenia piwa, które coraz bardziej zaczęły się różnić. Z czasem państwa (np. Belgia), regiony (np. Bawaria), miasta (np. Pilzno) lub miejsca (np. klasztory) wykreowały charakterystyczny styl bądź gatunek piwa, łączony z miejscem jego pochodzenia. Zaczęły mnożyć się receptury, naśladowcy i modyfikacje doprowadzając do powstawania nowych gatunków czy stylów. Nowoczesne podejście do typologii zaproponował pisarz i krytyk piwny Michael Jackson, który w swojej książce The World Guide to Beer z 1977 r. dokonał próby opisu i klasyfikacji piw z całego świata. Jego pracę kontynuował Fred Eckhardt, który w 1989 r. opublikował książkę Essentials of Beer Style. Obecnie ze względu na rodzaj użytych drożdży, a co za tym idzie inną technologię produkcji, piwa dzielą się na dwie duże rodziny: Ale (czyt.: ejl); górnej fermentacji Lager; dolnej fermentacjiDo piw typu ale należą również belgijskie piwa fermentacji spontanicznej korzystające z tzw. dzikich drożdży. W ramach obu grup wyróżnia się poszczególne gatunki, style i odmiany charakteryzujące się różnymi elementami. O przynależności piwa do danego gatunku decyduje kilka czynników: rodzaj fermentacji – wyróżniamy fermentację górną i dolną. Rodzaj fermentacji zależny jest od użytych drożdży piwowarskich, które dzielą się na drożdże górnej i dolnej fermentacji. Drożdże fermentacji dolnej fermentują w niższych temperaturach, osadzają się na dnie fermentora, w większym stopniu wpływają na wydzielanie się dwutlenku węgla, powodują tym samym, że piwo jest bardziej orzeźwiające, ma czystszy i pełniejszy smak. Po fermentacji piwo leżakuje w niskich temperaturach, dojrzewa dłużej oraz posiada większą trwałość. Drożdże górnej fermentacji natomiast fermentują w wyższych temperaturach, zbierają się na powierzchni brzeczki i wydzielają większą ilość produktów ubocznych, alkoholi i estrów owocowych, co wpływa na większe bogactwo aromatyczno-smakowe. aromat – każdy gatunek piwa ma swój charakterystyczny profil aromatyczno-smakowy. Na zapach w piwie wpływ mają niemal wszystkie składniki i surowce użyte do jego produkcji (poszczególne rodzaje słodów, drożdże, chmiel, woda i inne) oraz technologia produkcji (np. rodzaj zacierania, fermentacji, sposób i długość leżakowania). smak – podobnie jak w przypadku aromatu również smak charakterystyczny dla poszczególnych gatunków piwa zależny jest zarówno od użytych surowców jak i technologii produkcji. woda – jest to główny składnik piwa, jej skład chemiczny i odczyn ph mają fundamentalny wpływ na smak i pośredni wpływ na kolor i poziom goryczki w gotowym piwie. Przykładowo piwa jasne, lekkie i orzeźwiające takie jak Pilzner są warzone na miękkiej wodzie, natomiast piwa ciemne (np. Stout, Porter) na wodzie twardszej, bardziej zmineralizowanej. słód – jest to podstawowy składnik piwa mający ogromny wpływ na profil aromatyczno-smakowy danego gatunku. Użycie danego rodzaju słodu lub słodów (jęczmienne, pszeniczne, żytnie, palone, wędzone, karmelowe) w odpowiedniej ilości decyduje w znacznym stopniu o charakterze piwa. Na charakter piwa wpływa również sam proces produkcji słodu (słodowanie), następnie jego zacieranie, czas trwania oraz temperatura w jakiej zacieranie się odbywa. W zależności od odmiany piwa można użyć jednego lub kilku rodzajów słodów. chmiel – używany jest do piwa głównie jako przyprawa. Ilość i rodzaj użytego chmielu jest częścią harmonii smakowej danego gatunku piwa. Silnie chmielone piwo zawiera mocne, aromatyczne, ziołowo-goryczkowe tony, natomiast mniejsza ilość chmielu może bardziej uwypuklać walory słodu np. jego słodycz. ekstrakt brzeczki nastawnej – czyli wodny wyciąg ze słodów (głównie cukry), który po dodaniu drożdży poddawany jest fermentacji. W przypadku typologii piw podstawową informacją jest ilość ekstraktu, z jakiej powstało piwo. Użycie danej ilości ekstraktu wpływa na treściwość piwa (lekkie, ciężkie), siłę profilu aromatyczno-smakowego, barwę piwa oraz zawartość alkoholu. Ekstrakt w gotowym produkcie podawany jest w procentach wagowych (% e.w.), stopniach Ballinga (°Blg) lub stopniach Plato (°P). Wszystkie trzy wartości są niemal identyczne. zawartość alkoholu – wyrażana jest w procentach objętości. Odpowiednia ilość alkoholu stanowi również o charakterze danego piwa i jego przynależności gatunkowej. Mniejsza zawartość alkoholu powoduje, że piwa są lżejsze, bardziej rześkie i lepiej gaszą pragnienie, mają wyższą pijalność (sesyjność). Mocniejsze piwa natomiast są bardziej rozgrzewające, likierowe i cięższe. Wyróżnia się piwa bezalkoholowe, lekkie, pełne, mocne i bardzo mocne. Moc piwa nie jest miarą jego jakości. Zawartość alkoholu związana jest z procesem fermentacji. Im głębiej przeprowadzona jest fermentacja, tym uzyskuje się większą zawartość alkoholu. goryczka – osiągana jest w piwie głównie dzięki chmielowi i użytej wodzie. Mogą ja również podnieść specjalne słody (palone). Siła goryczki, jej jakość, intensywność i harmonia z innymi składnikami jest jednym z elementów wyróżniających dane gatunki. Przykładowo pilznery mają wyższą zawartość goryczki od lagerów, które z kolei charakteryzują się dominacją smaków słodowych (słodycz, chlebowość, zbożowość). Poziom goryczki w piwie mierzony jest w stopniach IBU (International Bittering Units) opracowanych przez European Brewery Convention. barwa – ze względu na barwę wyróżniamy piwa jasne i ciemne ze wszelkimi ich tonacjami np. słomkowo-żółte, ciemno-bursztynowe itp. Na barwę piwa wpływa przede wszystkim rodzaj użytych słodów (jasne pilzneńskie, ciemne palone, barwiące i.in.) oraz dodatki niesłodowane np. kukurydza, ryż. Kolor piwa podaje się w jednostkach EBC. piana – jest jednym z dodatkowych elementów świadczących o jakości piwa. W zależności od gatunku poszczególne piwa może cechować piana bardziej lub mniej obfita, gęsta i trwała. nasycenie – powstaje w wyniku fermentacji brzeczki. Docelowe nasycenie w butelkach i kegach osiągane jest sztucznie przez dodanie dwutlenku węgla, bądź naturalnie poprzez refermentację w docelowym naczyniu. Piwa mogą mieć wysokie, średnie lub niskie nasycenie dwutlenkiem węgla zależne od danego gatunku piwa. składniki dodatkowe – również wpływają na charakter poszczególnego gatunku piwa. Dodatek surowców niesłodowanych, miodu, różnych owoców, przypraw czy warzyw wpływa znacząco na profil aromatyczno-smakowy piwa.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)