Ultra Whey Pro o smaku vanilla

Suplement diety Ultra Whey Pro o smaku vanilla został zgłoszony do rejestracji w 2007 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: wapno, fosfor, sód, potas, pure whey – beta-laktoglubiny, A-Laktoalbuminy, glikomakropeptyd, immunoglobulin, albuminy surowicy bydlęcej, laktoperodyksyna, proteazo-peptyna, lizozyma,. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma Universal Nutrition USA.

• Informacje o suplemencie

  Skład: wapno, fosfor, sód, potas, pure whey - beta-laktoglubiny, A-Laktoalbuminy, glikomakropeptyd, immunoglobulin, albuminy surowicy bydlęcej, laktoperodyksyna, proteazo-peptyna, lizozyma,
  Forma: proszek
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2007
  Producent: Universal Nutrition USA
  Rejestrujący: Nutrition Trade Piotr Basau Kraków
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  wapno - Materiały zawierające wapńwapno (spoiwo) – materiał budowlany i chemiczny wapno palone – tlenek wapnia, CaO wapno gaszone, E526 – wodorotlenek wapnia, Ca(OH)2 wapno szare – techniczny octan wapnia, Ca(CH3COO)2 mleczan wapnia (pot. „wapno”, Calcium lactate, E327) – sól wapniowa kwasu mlekowego, składnik suplementów diety będących źródłem wapnia dla organizmuMiejscowościWapno – wieś w pow. wągrowieckim w województwie wielkopolskim Wapno Południowe – wieś w pow. wągrowieckim w województwie wielkopolskim Wapno – nieistniejąca wieś w pow.kamieńskim w województwie zachodniopomorskimInnehasła rozpoczynające się od wapno

  fosfor - Fosfor (P, gr. φωσφόρος phōsphóros ‘niosący światło’, łac. phosphorus) – pierwiastek chemiczny, niemetal. Jedynym stabilnym izotopem fosforu jest 31P. Fosfor po raz pierwszy został wyizolowany (jako biały fosfor) w 1669. Nazwa pierwiastka pochodzi od zjawiska emisji słabego światła po wystawieniu na działanie tlenu. Pokrewny termin fosforescencja, oznaczający świecenie różnych substancji po wcześniejszym wystawieniu na działanie światła, pochodzi od nazwy fosforu. Jednak w przypadku świecenia samego fosforu zjawisko to jest nazywane chemiluminescencją i jest wynikiem reakcji utleniania, nie fosforescencji. Fosfor występuje w czterech odmianach alotropowych, jako: fosfor biały, czerwony, fioletowy oraz czarny.

  sód - Sód (Na, łac. natrium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 11, metal z I grupy układu okresowego, należący do grupy metali alkalicznych. Miękki, srebrzystobiały, silnie reaktywny. Pojedynczy elektron na powłoce walencyjnej szybko przekazuje, stając się kationem Na+. Jedyny stabilny izotop sodu to 23Na. W przyrodzie pierwiastek ten nie występuje w stanie wolnym; można go otrzymać z tworzonych przezeń związków. Sód jest szóstym najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Występuje w wielu minerałach, takich jak: skaleń, sodalit, czy sól kamienna (chlorek sodu, NaCl). Po raz pierwszy sód wyizolował Humphry Davy w 1807 r. przez elektrolizę wodorotlenku sodu. Spośród wielu innych użytecznych związków sodu wodorotlenek sodu (ług) stosuje się w procesie wytwarzania mydła, a chlorek sodu (sól spożywcza) jest stosowany jako środek do odladzania oraz jako składnik odżywczy dla ludzi i zwierząt. Sód jest niezbędnym pierwiastkiem do prawidłowego funkcjonowania organizmów wszystkich zwierząt oraz niektórych roślin.

  potas - Potas (K, łac. kalium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali alkalicznych w układzie okresowym i liczbie atomowej 19.

  pure whey - Fonologia i fonetyka języka angielskiego – zjawiska fonetyczne i fonologiczne zachodzące we współczesnym języku angielskim. Język ten jest bogaty w samogłoski oraz dysponuje porównywalną z innymi językami indoeuropejskimi liczbą spółgłosek. Większość samogłosek ma charakter swoisty dla angielszczyzny, w przypadku niektórych trudno znaleźć ich dokładne odpowiedniki w innych językach. Bardziej przystępny dla cudzoziemców jest system spółgłoskowy, choć istnieją również spółgłoski realizowane w nieco odmienny sposób. System dźwiękowy języka angielskiego składa się z samogłosek i spółgłosek. Choć angielski alfabet składa się z 26 liter, w mowie używa się co najmniej 44 dźwięków: samogłosek, spółgłosek i dyftongów. Angielskie samogłoski i spółgłoski rzadko występują w izolacji, a najczęściej znajdują się pod wpływem otaczających je dźwięków. Dochodzi do zjawisk związanych z łączeniem międzywyrazowym takich jak asymilacja (upodabnianie do sąsiednich dźwięków), osłabianie formy, ubezdźwięcznienie samogłosek, nazalizacja i inne. Choć są to głównie zjawiska czysto fonetyczne, niektóre mogą być fonemiczne, to znaczy produkować nowe fonemy. Język angielski jest bogaty w rozwiązania prozodyczne. Istnieje kilka wzorów intonacyjnych: intonacja wysoka opadająca, krótka (niska) opadająca, niska wznosząca, wysoka wznosząca, wreszcie hybrydy wznosząco-opadająca i opadająco-wznosząca. Każda z nich niesie inne wartości dodane do tekstu i potrafi przekazać co najmniej tyle samo co czysty przekaz tekstowy. Nie istnieje jednolity wzorzec wymowy języka angielskiego, który można by uznać za jedyny „poprawny”. Najczęściej jako standardowe, zwłaszcza w kontekście języka angielskiego jako obcego, wymienia się Received Pronunciation (RP) i General American (GA). Poza nimi istnieje mnogość odmian geograficznych i etnicznych języka, cechujących się zróżnicowanymi wzorcami fonetycznymi i normami wymowy.

  a-laktoalbuminy - Siara (młodziwo, łac. colostrum) – gęsta, żółta wydzielina gruczołu mlekowego ssaków, w tym człowieka. Zaczyna powstawać w gruczołach mlekowych jeszcze w czasie ciąży (u człowieka już od około 20. tygodnia). Siara jest pierwszym pokarmem każdego nowo narodzonego ssaka, w tym noworodków człowieka. Unikalny skład colostrum ma fundamentalne znaczenie we wczesnym karmieniu potomka. W porównaniu do mleka właściwego matki, siara jest szczególnie bogata w białka, z których większość jest mało odżywcza, ale gra ważną rolę w dojrzewaniu przewodu pokarmowego młodych ssaków. Zawiera dużo witaminy A, sodu i chlorków, stosunkowo niewiele w porównaniu z mlekiem węglowodanów, potasu i tłuszczu. Ze względu na niedojrzałość układu immunologicznego nowo narodzonych ssaków i ekspozycję na czynniki chorobotwórcze w pierwszych dniach życia, bardzo istotne jest to, że siara zawiera bardzo wysoki poziom przeciwciał IgA, do 5 mg/ml. Mała ich część jest wchłaniana, a większa pozostaje na powierzchni układu pokarmowego dziecka, działając jako „płaszcz odpornościowy”, zapobiegając działaniu patogenów w przewodzie pokarmowym. Prostaglandyny obecne w siarze działają jako ochrona żołądka i innych organów.

  glikomakropeptyd - Koagulacja mleka – przejście kazeiny mleka, występującej w formie miceli, ze stanu koloidalnego do formy skrzepu. W warunkach przemysłowych stosowana jest najczęściej koagulacja mleka z udziałem enzymów, tj. podpuszczka (rennina), a także obecne na rynku preparaty proteaz grzybów strzępkowych. Mechanizm koagulacji mleka z udziałem renniny przebiega następująco: Rennina we frakcji kappa-kazeiny (o masie cząsteczkowej 30 kDa) hydrolizuje wiązanie pomiędzy aminokwasami Phe 105 oraz Met 106, odłączając w ten sposób glikomakropeptyd (reszty 106-169) o m.cz. 8 kDa, natomiast reszty aminokwasów 1-105 pozostają związane z micelą. Kappa-kazeina, grająca rolę koloidu ochronnego miceli kazeinowych, przestaje spełniać swą rolę tworząc para kappa-kazeinę. W efekcie następuje utrata powłoki hydratacyjnej miceli, modyfikacja ich potencjału elektrycznego oraz zmiana ich struktury przestrzennej i odsłonięcie aktywnych miejsc łańcucha polipeptydowego. Następuje agregacja miceli i powstanie sieci wiązań utrzymujących strukturę „skrzepu”.

  immunoglobulin - Immunoglobuliny A, IgA – klasa immunoglobulin, która charakteryzuje się w swojej budowie obecnością łańcucha ciężkiego α.

  albuminy surowicy bydlęcej - Surowicza albumina wołowa, albumina surowicy wołowej, surowicza albumina bydlęca, albumina surowicy bydlęcej, BSA (od ang. bovine serum albumin) – albumina pochodząca z surowicy, pozyskiwana na dużą skalę z krwi wołowej (także krowiej i podobnych). Powszechnie używana w biochemii i biologii molekularnej jako białko neutralne, niereaktywne i niezaburzające większości przeprowadzanych reakcji, niewykazujące własnej aktywności enzymatycznej. Oczyszczone jest wolne od przeciwciał (także obecnych w surowicy) i innych zanieczyszczeń organicznych. Charakteryzuje się także relatywnie niską ceną (dzięki taniej i wydajnej produkcji z krwi zwierząt rzeźnych). Do niektórych zastosowań BSA należą: blokowanie niezajętej powierzchni wiążącej nitrocelulozy (lub innego podłoża) przy procedurze western blot, dot blot, ELISA i podobnych, a także do „wysycania” powierzchni naczyń reakcyjnych, by nie przywierały do nich reagenty ani zanieczyszczenia stabilizowanie pracy enzymów (na przykład restrykcyjnych albo w łańcuchowej reakcji polimerazy) środek stabilizujący w buforach do przechowywania enzymów białko wzmacniające oddziaływania specyficzne w reakcjach z przeciwciałami białko do sporządzania krzywych standardowych, białko kontrolne (białko referencyjne, białko odniesienia, białko do prób „ślepych”) składnik odżywczy w hodowlach komórkowych.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)