VitaChromium

VitaChromium to suplement diety w formie kapsułka. W skład tego suplementu diety wchodzą: suchy wyciąg z owoców borówki czernicy, w tym: antocyjanozydy, skatechiny, sproszkowany korzeń słonecznika bulwiastego, w tym: inulina, spirulina, suchy wyciąg z korzenia żeń-szenia syberyjskiego, w tym: eleutorozydy, chrom. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2012 roku. Jego status w rejestrze to: weryfikacja pozytywna. suplement diety VitaChromium został wyprodukowany przez OOO Laboratoria sowriemiennogo zdorowja Rosja, oraz zgłosiła go do rejestracji firma SYBERYJSKIE ZDROWIE Sp. z o.o. Warszawa.

• Informacje o suplemencie

  Skład: suchy wyciąg z owoców borówki czernicy, w tym: antocyjanozydy, skatechiny, sproszkowany korzeń słonecznika bulwiastego, w tym: inulina, spirulina, suchy wyciąg z korzenia żeń-szenia syberyjskiego, w tym: eleutorozydy, chrom
  Forma: kapsułka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja pozytywna
  
  Rok zgłoszenia: 2012
  Producent: OOO Laboratoria sowriemiennogo zdorowja Rosja
  Rejestrujący: SYBERYJSKIE ZDROWIE Sp. z o.o. Warszawa
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  suchy borówki czernicy - Kwaśna buczyna górska (Luzulo nemorosae-Fagetum syn. Luzulo luzuloides-Fagetum) – ubogie florystycznie zbiorowisko roślinne, w typie siedliskowym lasu mieszanego świeżego lub wilgotnego, z dominacją buka zwyczajnego w drzewostanie, z domieszką: jawora, świerka, czasem jodły. Kwaśna buczyna górska jest głównym zbiorowiskiem roślinnym na glebach typu rankeru lub oligotroficznego pokrywających ubogie z natury podłoże skał bezwęglanowych. Występuje w piętrze leśnym regla dolnego gór Europy Środkowej. Runo jest florystycznie ubogie ze znacznym udziałem roślin acidofilnych, ma najczęściej postać trawiasto-mszystą, z dominacją trzcinnika lub krzewinkową z dominacją borówki czernicy. Charakterystyczną cechą jest obfite występowanie kosmatki gajowej oraz udział gatunków górskich, takich jak np.: starzec Fuchsa czy przenęt purpurowy. Pod względem lokalno-siedliskowym zespół kwaśnej buczyny zróżnicowany jest na trzy jednostki w randze podzespołu: podzespół suchy – występuje na skalistych szczytach i grzbietach górskich o płytkiej i ubogiej glebie, w miejscach o suchym mikroklimacie, wystawionym na działanie wiatrów. Odznacza się mniej dorodnym, niższym drzewostanem. Runo jest słabo wykształcone, składa się z niewielu acidofilnych gatunków, głównie kosmatki gajowej, borówki czarnej i trzcinnika leśnego. Postać tę wyróżnia występowanie chrobotków oraz obfity udział borówki czernicy, podzespół typowy – bez gatunków wyróżniających, zasiedlający gleby świeże, podzespół paprociowy – rozwijający się w wilgotnych zagłębieniach terenowych oraz na stokach północnych z dominującą wietlicą alpejską i wietlicą samiczą, nerecznicą szerokolistną i zachyłką trójkątną.

  korzeń słonecznika bulwiastego - Korzeń (łac. radix) – organ roślinny, część sporofitu, która dostarcza roślinom wodę i sole mineralne, przytwierdza rośliny do podłoża, a u roślin wieloletnich może pełnić funkcję organu spichrzowego. W wyniku przystosowania do warunków środowiska korzenie poszczególnych grup ekologicznych roślin pełnią dodatkowe funkcje. Młode korzenie okryte są ryzodermą wytwarzającą włośniki, dodatkowo zwiększające jej powierzchnię. Stanowi ona układ chłonny pobierający wodę i sole mineralne. Pobrane substancje poprzez warstwę kory pierwotnej przenoszone są do wiązek przewodzących tworzących walec osiowy. Trudno przepuszczalna dla wody warstwa komórek kory pierwotnej (śródskórnia) umożliwia kontrolowany, aktywny transport substancji do wiązek drewna. Wiązki łyka zapewniają z kolei dostarczanie do podziemnej części rośliny substancji organicznych powstałych w procesie fotosyntezy. Starsze korzenie przyrastając na grubość uzyskują odmienną budowę, a zdolność wchłaniania roztworu glebowego jest w dużym stopniu przez nie tracona. Budowa anatomiczna korzeni jest w niewielkim stopniu zróżnicowana wśród grup taksonomicznych roślin naczyniowych, ulega natomiast znacznym modyfikacjom w korzeniach wyspecjalizowanych do pełnienia dodatkowych funkcji. Korzeń występuje niemal u wszystkich roślin naczyniowych, nieobecny jest jedynie u posiadających chwytniki psylotowych i niektórych roślin, u których korzeń zanikł wtórnie (np. u rogatków, pływaczy i wolfii bezkorzeniowej). Rośliny zakorzenione są zwykle w glebie, u epifitów wykształcają się korzenie powietrzne, u hydrofitów korzenie zanurzone. Ze względu na sposób powstawania wyróżnia się korzeń pierwotny rozwijający się z zawiązka korzenia zarodkowego, korzenie boczne powstające jako odgałęzienia korzenia głównego w strefie różnicowania oraz korzenie przybyszowe powstające zwykle w części pędowej rośliny lub z korzeni w strefie ich budowy wtórnej. Korzenie tworzą silnie rozczłonkowany układ penetrujący podłoże, nazywany systemem korzeniowym. Stanowi on dolny biegun osiowych organizmów roślinnych, u których górny biegun to pęd. Korzenie w odróżnieniu od pędu nie wykształcają liści i zwykle rosną w dół, najczęściej są niezielone, choć niektóre korzenie powietrzne mogą zawierać chlorofil. Innymi, obok korzeni, podziemnymi organami roślin są też kłącza stanowiące podziemny fragment pędu.

  w tym: inulina - Inulina (łac. inulinum) – polisacharyd zbudowany z około 30–35 cząsteczek monocukrów połączonych wiązaniami β-2,1-glikozydowymi w nierozgałęziony łańcuch. Łańcuch ten, zbudowany z reszt β-D-fruktofuranozy, zawiera jedną terminalnie umieszczoną cząsteczkę D-glukozy (na końcu redukującym) oraz drugą, w środku łańcucha, połączoną wiązaniem 1,3-glikozydowym. Masa cząsteczkowa inuliny to ok. 5000 Da. Należy do fruktanów, jest prebiotykiem. Człowiek nie trawi inuliny. Jej rozkładu dokonują bakterie w okrężnicy. Spożywanie dużych ilości inuliny (ponad 20 - 30 g/ doba) może powodować wzdęcie, ból brzucha, w skrajnym przypadku biegunkę.

  spirulina - Spirulina Turpin ex Gomont, 1893 – rodzaj sinic z rzędu trzęsidłowców, Spirulina Pompeckj 1912 – podrząd dziesięciornic z rzędu Spirulida, spirulina – suplement diety stosowany w dietetyce oraz jako dodatek paszowy w akwarystyce.

  chrom - Chrom (Cr, łac. chromium) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z bloku d układu okresowego. Ma 13 izotopów, od 45Cr do 57Cr, z czego trwałe są izotopy 50, 52, 53 i 54. Został odkryty w roku 1797 przez Louisa Nicolasa Vauqellina.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)