Zioła Suwalszczyzny – Zmniejszyć nadwagę

Zioła Suwalszczyzny – Zmniejszyć nadwagę w formie sypka zawiera w składzie kwiat rumianku, Kwiat przelotu, Ziele lucerny, Ziele fiołka trójbarwnego, Ziele lnicy, Ziele skrzypu, Ziele karczocha, Nasiona wiesiołka, Nasiona gorczycy białej, Korzeń mniszka. Ten suplement diety zgłoszono do rejestracji w roku 2010. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Zioła Suwalszczyzny – Zmniejszyć nadwagę został wyprodukowany przez HERBECO Tomasz Jarząbowicz Suwałki, oraz zgłosiła go do rejestracji firma HERBECO Tomasz Jarząbowicz Suwałki.

• Informacje o suplemencie

  Skład: kwiat rumianku, Kwiat przelotu, Ziele lucerny, Ziele fiołka trójbarwnego, Ziele lnicy, Ziele skrzypu, Ziele karczocha, Nasiona wiesiołka, Nasiona gorczycy białej, Korzeń mniszka
  Forma: sypka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2010
  Producent: HERBECO Tomasz Jarząbowicz Suwałki
  Rejestrujący: HERBECO Tomasz Jarząbowicz Suwałki
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  kwiat rumianku - Kwiat – organ roślin nasiennych, w którym wykształcają się wyspecjalizowane elementy służące do rozmnażania. Stanowi fragment pędu o ograniczonym wzroście ze skupieniem liści płodnych i płonnych, służących odpowiednio, bezpośrednio i pośrednio do rozmnażania płciowego (generatywnego). Kwiat charakterystyczny dla roślin nasiennych (czyli kwiatowych) jest organem homologicznym do kłosa zarodnionośnego (sporofilostanu) roślin ewolucyjnie starszych.

  kwiat przelotu - Poziom lotu (ang. Flight level) – powierzchnia baryczna o określonym ciśnieniu oddzielona od innych takich powierzchni o określoną różnicę ciśnienia i odniesiona do specyficznej wartości ciśnienia zwanego ciśnieniem standardowym o wartości 1013,25 hPa (760 mm Hg). Praktycznie poziom lotu określa się wydzielając korytarz powietrzny, czyli pas przestrzeni powietrznej o szerokości np. 10 km i wysokości 1000 stóp (około 300 m). Wysokość określaną jako poziom lotu podaje się powyżej wysokości bezwzględnej przejściowej, gdzie przy lotach według wskazań przyrządów IFR Warszawa wysokość bezwzględna przejściowa wynosi 6500 stóp, a transition level (poziom przejściowy) dla Warszawy to FL080, a lecąc z Warszawy do USA, wysokość przelotowa wynosi FL320 i więcej (9753 m). Wartość poziomu lotu to wysokość mierzona w setkach stóp, np. FL380 odpowiada wysokości 38000 stóp i ma zastosowanie tak do lotów według przyrządów IFR, jak i do lotów z widocznością VFR (u których rzadko jednak stosuje się pojęcia FL ze względu na wykonywanie lotów na niskich wysokościach).

  ziele lucerny - Luteina (E161b) – związek organiczny, żółty barwnik należący do ksantofili (podgrupa karotenoidów), alkoholowa pochodna α-karotenu. Do zastosowań przemysłowych otrzymuje się ją z traw.

  ziele fiołka trójbarwnego - Zeaksantyna, E161h – organiczny związek chemiczny z grupy ksantofili (podgrupa karotenoidów). Jest jednym z dwóch karotenoidów, znajdujących się w siatkówce oka. Naturalnie występuje w brokułach, brukselce, kukurydzy, pomidorach. Zawiera ją także ziele fiołka trójbarwnego i polnego.

  ziele lnicy - Lnica pospolita (Linaria vulgaris) – gatunek byliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae) (w popularnym w końcu XX wieku systemie Cronquista zaliczany był do trędownikowatych (Scrophulariaceae)). Występuje na półkuli północnej – w Europie, Azji i Ameryce Północnej (tam jest gatunkiem zawleczonym). W Polsce jest pospolity na całym obszarze.

  ziele skrzypu - Skrzyp polny (Equisetum arvense L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny skrzypowatych (Equisetaceae). Jest typem nomenklatorycznym rodzaju Equisetum.

  nasiona wiesiołka - Hydrochoria (wodosiewność) – jeden ze sposobów rozprzestrzeniania się nasion roślin i zarodników. Występuje często u roślin wodnych i błotnych (glony, kosaciec, olsza, grążel żółty i inne). Rzadziej u roślin rosnących na mniej wilgotnych stanowiskach np. u mchów, rozchodnika, wiesiołka. Wtedy zarodniki lub nasiona rozsiewane są dzięki deszczowi (deszczosiewność) lub wody ze zbiorników wodnych. Wśród roślin wybitnie lądowych hydrochoria występuje np. u palm, umożliwiając rozsiewanie się nasion palmy kokosowej i palmy seszelskiej na nawet bardzo odległe stanowiska (np. wyspy). Nasiona i owoce posiadają w swojej budowie specjalne przystosowania do hydrochorii. Przed nasiąkaniem wodą zabezpieczone są grubą łupiną nasienną lub woskowym nalotem. Unoszenie się na wodzie dużych nawet i ciężkich owoców umożliwia specjalna tkanka – miękisz powietrzny. Niektóre diaspory unoszone są dzięki pokryciu ich tłuszczem lżejszym od wody. Niektóre owoce posiadają na okrywie specjalne włoski lub łuski, (tzw. miotacze deszczowe), które umożliwiają otwarcie się owocu podczas deszczu i wyrzucenie nasion.

  nasiona gorczycy białej - Musztarda – zimny sos, którego głównym składnikiem są nasiona gorczycy – białej, czarnej lub sarepskiej; w wielu językach, w tym niemal wszystkich europejskich, nosi tę samą nazwę, co roślina, z której nasion jest zrobiona. Powstała w starożytnym Rzymie na początku naszej ery i od początku uznawano ją za przyprawę o wartościach leczniczych (łagodzi bóle reumatyczne, pobudza trawienie tłuszczu, działa antybakteryjnie oraz obniża ciśnienie krwi).

  korzeń mniszka - Korzeń (łac. radix) – organ roślinny, część sporofitu, która dostarcza roślinom wodę i sole mineralne, przytwierdza rośliny do podłoża, a u roślin wieloletnich może pełnić funkcję organu spichrzowego. W wyniku przystosowania do warunków środowiska korzenie poszczególnych grup ekologicznych roślin pełnią dodatkowe funkcje. Młode korzenie okryte są ryzodermą wytwarzającą włośniki, dodatkowo zwiększające jej powierzchnię. Stanowi ona układ chłonny pobierający wodę i sole mineralne. Pobrane substancje poprzez warstwę kory pierwotnej przenoszone są do wiązek przewodzących tworzących walec osiowy. Trudno przepuszczalna dla wody warstwa komórek kory pierwotnej (śródskórnia) umożliwia kontrolowany, aktywny transport substancji do wiązek drewna. Wiązki łyka zapewniają z kolei dostarczanie do podziemnej części rośliny substancji organicznych powstałych w procesie fotosyntezy. Starsze korzenie przyrastając na grubość uzyskują odmienną budowę, a zdolność wchłaniania roztworu glebowego jest w dużym stopniu przez nie tracona. Budowa anatomiczna korzeni jest w niewielkim stopniu zróżnicowana wśród grup taksonomicznych roślin naczyniowych, ulega natomiast znacznym modyfikacjom w korzeniach wyspecjalizowanych do pełnienia dodatkowych funkcji. Korzeń występuje niemal u wszystkich roślin naczyniowych, nieobecny jest jedynie u posiadających chwytniki psylotowych i niektórych roślin, u których korzeń zanikł wtórnie (np. u rogatków, pływaczy i wolfii bezkorzeniowej). Rośliny zakorzenione są zwykle w glebie, u epifitów wykształcają się korzenie powietrzne, u hydrofitów korzenie zanurzone. Ze względu na sposób powstawania wyróżnia się korzeń pierwotny rozwijający się z zawiązka korzenia zarodkowego, korzenie boczne powstające jako odgałęzienia korzenia głównego w strefie różnicowania oraz korzenie przybyszowe powstające zwykle w części pędowej rośliny lub z korzeni w strefie ich budowy wtórnej. Korzenie tworzą silnie rozczłonkowany układ penetrujący podłoże, nazywany systemem korzeniowym. Stanowi on dolny biegun osiowych organizmów roślinnych, u których górny biegun to pęd. Korzenie w odróżnieniu od pędu nie wykształcają liści i zwykle rosną w dół, najczęściej są niezielone, choć niektóre korzenie powietrzne mogą zawierać chlorofil. Innymi, obok korzeni, podziemnymi organami roślin są też kłącza stanowiące podziemny fragment pędu.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)