Betaina HCL 648mg

Betaina HCL 648mg to suplement diety w formie Kapsułki. W skład tego suplementu diety wchodzą: Enzym Pepsyna (NF: 1:10,000), Betaina HCL. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2017 roku. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Betaina HCL 648mg został wyprodukowany przez , oraz zgłosiła go do rejestracji firma PATORA Patrycja Andrzejczyk.

• Informacje o suplemencie

  Skład: Enzym Pepsyna (NF: 1:10,000), Betaina HCL
  Forma: Kapsułki
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2017
  Producent:
  Rejestrujący: PATORA Patrycja Andrzejczyk
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  enzym pepsyna nf: 1:10 - Enzymy (z gr. ἔνζυμον, od ἔν en „w” i ζύμη dzýmē „zaczyn (za)kwas”) – wielkocząsteczkowe, w większości białkowe, katalizatory przyspieszające specyficzne reakcje chemiczne poprzez obniżenie ich energii aktywacji. Niemal wszystkie reakcje chemiczne związane z funkcjonowaniem organizmów żywych (a także wirusów) wymagają współudziału enzymów, by osiągnąć wystarczającą wydajność. Enzymy są wysoce specyficzne wobec substratów i wobec tego dany enzym katalizuje zaledwie kilka reakcji spośród wielu możliwych dla danych substratów. W ten sposób enzymy determinują procesy metaboliczne i biochemiczne związane z funkcjonowaniem organizmów żywych. Jak wszystkie katalizatory, enzymy obniżają energię aktywacji (Ea lub ΔG‡) reakcji chemicznej, przyspieszając w ten sposób przebieg reakcji (patrz: Struktury i mechanizmy działania). Większość reakcji enzymatycznych (tj. z udziałem enzymów) przebiega miliony razy szybciej niż ich niekatalizowane enzymatycznie odpowiedniki. Jednym z najszybciej działających znanych enzymów jest anhydraza węglanowa. Jedna cząsteczka tego enzymu potrafi w sprzyjających warunkach w jedną sekundę uwodnić od 104 do 106 cząsteczek dwutlenku węgla. Z kolei jedna cząsteczka jednego z najwolniejszych enzymów – lizozymu, katalizuje 1 akt elementarny co 2 sekundy. Jak wszystkie katalizatory, również enzymy nie zużywają się w trakcie przebiegu reakcji, a także nie wpływają na ich równowagę. Enzymy różnią się od zwykłych katalizatorów, przejawiając znacznie większą specyficzność substratową. Aktywność enzymatyczna może być zatrzymana lub obniżona przez inne cząsteczki – inhibitory. Wiele leków i trucizn jest inhibitorami enzymów. Z kolei aktywatory enzymatyczne to cząsteczki zwiększające aktywność enzymów. Ponadto aktywność enzymów zależy od parametrów fizykochemicznych środowiska reakcji, takich jak: temperatura, pH, siła jonowa, obecność niektórych jonów i innych. Znane są także biokatalizatory niebiałkowe. Należą do nich rybozymy, cząsteczki RNA o własnościach katalitycznych oraz deoksyrybozymy (DNAzymy) – fragmenty DNA zdolne do katalizowania pewnych reakcji. Enzymy niebiałkowe charakteryzują się nieco innymi mechanizmami reakcji i mniejszą różnorodnością katalizowanych reakcji, jednak ich kinetyka i mechanika działania może być analizowana i klasyfikowana za pomocą tych samych metod, jakie są używane dla enzymów białkowych. Istnieją ponadto sztucznie stworzone cząsteczki, zwane sztucznymi enzymami, które przejawiają podobną do enzymatycznej aktywność katalityczną. Liczne enzymy znalazły zastosowanie przemysłowe (patrz: Zastosowanie przemysłowe), m.in. w przemyśle spożywczym czy chemii leków. Wiele produktów używanych w gospodarstwach domowych zawiera enzymy w celu podniesienia wydajności ich działania, jak proszki do prania czy enzymatyczne wywabiacze do plam. Enzymy są także powszechnie używane we współczesnych naukach biologicznych i medycznych oraz w diagnostyce medycznej. Badaniem enzymów i ich działania zajmuje się enzymologia.

  000 - 100 000 000 – piosenka opublikowana na albumie solowym Kazika pt. Spalaj się! z 1993, a także na płycie grupy Kazik na Żywo pt. Na żywo, ale w studio z 1994. Utwór wykonany został po raz pierwszy na żywo podczas Festiwalu w Sopocie w 1992 roku, wtedy też wręczono Kazikowi Bursztynowego Słowika. Tekst opisuje rozmowę robotników, którzy nie szczędzą krytycznych uwag pod adresem prezydenta Lecha Wałęsy, skoncentrowanych głównie na niespełnionej obietnicy przedwyborczej (Wałęsa obiecał powszechne uwłaszczenie obywateli poprzez rozdanie każdej dorosłej osobie po 100 000 000 złotych sprzed denominacji, w formie bonu prywatyzacyjnego). W refrenie wykrzykiwane są słowa: Wałęsa, dawaj moje sto milionów, Wałęsa, dawaj nasze sto milionów. Choć Kazik po premierze utworu powiedział: Pozdrowienia dla wszystkich, którzy mają poczucie humoru, piosenka i tak stała się tematem numer jeden (np. w Wiadomościach). O występie wypowiedział się nawet sam prezydent Lech Wałęsa: Śpiewa piosenkarz, że: «Wałęsa oddaj sto milionów» – ja chciałem dać! chcę! Tylko, że oni mi nie pozwalają, a ja nie mogę, bo ja nie mam mocy wykonawczej. Ale to niech ten piosenkarz, który uważa, że on jest inteligentniejszy, to niech pomyśli, że to nie ja. Tylko niech on ostatnią zwrotkę zaśpiewa: «Pomóżmy Wałęsie zrealizować to», «Pomóżmy Wałęsie lepiej to zrobić, mądrzej».Kazik napisał też kontynuację „100 000 000”, zatytułowaną „300 000 000”, można ją usłyszeć na płycie Na żywo, ale w studio. Utwór ten został także wykorzystany bez wiedzy i zgody autora w kampanii wyborczej Samoobrony RP w 1995, do czego Kazik Staszewski odniósł się w słowach piosenki pt. Pierdolę Pera, opublikowanej na albumie zespołu Kazik na Żywo pt. Las Maquinas de la Muerte z 1999.

  betaina hcl - N,N,N-Trimetyloglicyna (TMG, betaina), (CH3)3N+CH2CO2− – organiczny związek chemiczny z grupy betain, pochodna aminokwasu glicyny. Wykryta została po raz pierwszy w burakach cukrowych Beta vulgaris w XIX w. (stąd nazwa betaina). Z czasem określenie betainy rozszerzyło swoje znaczenie na całą klasę związków tego typu, a samą trimetyloglicynę wyróżnia się nazwą betaina glicynowa. Jest produktem ubocznym przemysłu cukrowniczego. Izoluje się ją za pomocą krystalizacji w formie chlorowodorku.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)