Bitter Oryginalne Zioła Szwedzkie

Bitter Oryginalne Zioła Szwedzkie w formie płyn zawiera w składzie alkohol etylowy, cynamonowiec, dziewanna, gałka muszkatołowa, goryczka, imbir, inulina, kardamon, kwas mlekowy, mniszek lekarski, myrra, orzech włoski, ostryż plamisty, piołun, pomarańcza gorzka , tatarak. Ten suplement diety zgłoszono do rejestracji w roku 2013. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Bitter Oryginalne Zioła Szwedzkie został wyprodukowany przez Fa. Langsteiner Alicja Langsteiner Kraków, oraz zgłosiła go do rejestracji firma Fa. Langsteiner Alicja Langsteiner Kraków.

• Informacje o suplemencie

  Skład: alkohol etylowy, cynamonowiec, dziewanna, gałka muszkatołowa, goryczka, imbir, inulina, kardamon, kwas mlekowy, mniszek lekarski, myrra, orzech włoski, ostryż plamisty, piołun, pomarańcza gorzka , tatarak
  Forma: płyn
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2013
  Producent: Fa. Langsteiner Alicja Langsteiner Kraków
  Rejestrujący: Fa. Langsteiner Alicja Langsteiner Kraków
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  alkohol etylowy - Etanol, alkohol etylowy, C2H5OH – organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi.

  cynamonowiec - Cynamonowiec (Cinnamomum Scheffer) – rodzaj roślin z rodziny wawrzynowatych. Obejmuje ok. 250 gatunków, które pierwotnie występowały tylko we wschodniej i południowo-wschodniej Azji. Obecnie uprawiane w całej strefie klimatu subtropikalnego. Wszystkie gatunki zawierają gruczołki, w których zbierają się olejki eteryczne. Gruczołki te znajdują się w całych roślinach (liście, drewno, kora, korzenie). Gatunkiem typowym jest Cinnamomum verum J. S. Presl.

  dziewanna - Dziewanna – bogini słowiańska. Dziewanna – roślina z rodziny trędownikowatych. (471143) Dziewanna – 2010 EK139, planetoida z grupy obiektów transneptunowych

  gałka muszkatołowa - Muszkatołowiec korzenny, muszkatowiec, muszkat (Myristica fragrans Houtt.) – gatunek drzewa z rodziny muszkatołowcowatych. Pochodzi ono z Wysp Banda (części Moluków zwanych Wyspami Korzennymi, będących częścią Archipelagu Malajskiego). Jego nasiona znane są jako przyprawa gałka muszkatołowa.

  goryczka - Goryczka (Gentiana L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny goryczkowatych. Rodzaj ten obejmuje ok. 360–400 gatunków. Występują one na całym świecie, głównie w klimacie umiarkowanym, na obszarach górskich. W Europie występuje 29 gatunków (z czego 8 w Polsce), w Azji ponad 300, nieliczni przedstawiciele występują także w Ameryce Północnej, w Andach, w południowej Afryce i na Nowej Zelandii. Rośliny te zasiedlają alpejskie łąki, miejsca skaliste, bagna i widne lasy. Pochodzenie naukowej nazwy Gentiana wiązane jest z imieniem króla Ilirii z II w. p.n.e. Gentiosa, któremu przypisywano odkrycie leczniczych właściwości tych roślin. Rośliny znajdują zastosowanie lecznicze, w szczególności goryczka żółta, używana także do barwienia likierów.

  imbir - Imbir (Zingiber Boehm.) – rodzaj bylin z rodziny imbirowatych. Obejmuje co najmniej 144 gatunki. Naturalny zasięg rodzaju obejmuje obszar południowo-wschodniej Azji od Indii po wschodnie Chiny oraz Nową Gwineę na południowym wschodzie. Rośliny introdukowane z tego rodzaju rosną w północnej Australii, w Korei, na Madagaskarze, w tropikalnej Afryce, w Ameryce Środkowej, na Florydzie, na Hawajach i innych wyspach Oceanii. Imbir lekarski jest rośliną przyprawową, jadalną i kosmetyczną. Jako jego substytut używane są także imbir cytwarowy i żółty. Rośliny z tego rodzaju stosowane są także do celów rytualnych i trucia strzał.

  inulina - Inulina (łac. inulinum) – polisacharyd zbudowany z około 30–35 cząsteczek monocukrów połączonych wiązaniami β-2,1-glikozydowymi w nierozgałęziony łańcuch. Łańcuch ten, zbudowany z reszt β-D-fruktofuranozy, zawiera jedną terminalnie umieszczoną cząsteczkę D-glukozy (na końcu redukującym) oraz drugą, w środku łańcucha, połączoną wiązaniem 1,3-glikozydowym. Masa cząsteczkowa inuliny to ok. 5000 Da. Należy do fruktanów, jest prebiotykiem. Człowiek nie trawi inuliny. Jej rozkładu dokonują bakterie w okrężnicy. Spożywanie dużych ilości inuliny (ponad 20 - 30 g/ doba) może powodować wzdęcie, ból brzucha, w skrajnym przypadku biegunkę.

  kardamon - Kardamon malabarski (Elettaria cardamomum (L.) Maton) – gatunek byliny należący do rodziny imbirowatych (Zingiberaceae Lindl.). Posiada wiele synonimów: kardamon cejloński, długi, indyjski, jawajski, zwyczajowo nazywany jest po prostu kardamonem. Występuje w stanie dzikim na Półwyspie Indyjskim i na Cejlonie, Chinach i Indonezji, przeniesiony i zaaklimatyzowany w Ameryce Środkowej.

  kwas mlekowy - Kwas mlekowy (kwas 2-hydroksypropanowy, łac. acidum lacticum, E270) – organiczny związek chemiczny z grupy hydroksykwasów, obecny w skwaśniałym mleku (skąd pochodzi jego nazwa) oraz powstający w mięśniach w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego, kiedy dochodzi do procesu beztlenowego oddychania zwanego fermentacją mleczanową. Sole tego kwasu to mleczany. Ze względu na to, że atom węgla, do którego przyłącza się grupa hydroksylowa, jest asymetryczny, kwas mlekowy wykazuje chiralność i ma dwa enancjomery: L(+) (o konfiguracji absolutnej S): kwas (S)-2-hydroksypropanowy D(–) (o konfiguracji absolutnej R): kwas (R)-2-hydroksypropanowyW organizmie ludzkim występuje wyłącznie forma L(+).

  mniszek lekarski - Mniszek pospolity, mniszek lekarski (Taraxacum officinale F.H. Wiggers coll., właśc. Taraxacum sect. Taraxacum) – określenie roślin z rodzaju mniszek, w zależności od ujęcia systematycznego stanowiące nazwę zbiorową drobnych gatunków z sekcji Taraxacum (= Vulgaria, Ruderalia) lub odnoszące się do jednego gatunku występującego na niewielkim obszarze w Skandynawii – T. campylodes. W dominującym znaczeniu są to mniszki z sekcji obfitującej w drobne, apomiktyczne gatunki. W samej Europie opisano ich ponad tysiąc, w tym w Polsce ponad 200, a występują także w Azji i północnej Afryce. Zawleczone zostały na wszystkie inne kontynenty. Poza Europą dane o poszczególnych taksonach są bardzo fragmentaryczne. Rośliny te rosną na siedliskach ruderalnych, na łąkach i murawach, w uprawach i widnych lasach. Są wykorzystywane jako rośliny jadalne, pastewne, miododajne i lecznicze. W uprawach uznawane za chwasty.

  myrra - Myrra – według mitologii greckiej i legend przekazywanych na Cyprze Myrra była córką Kinyrasa i Pafos. (Pafos to córka Pigmaliona – króla Cypru i Galatei – wyrzeźbionej przez Pigmaliona z mleczno-białego marmuru kobiety ożywionej przez Afrodytę). Pafos chwaliła się często, że jej córka Myrra jest piękniejsza od samej Afrodyty. Bogini postanowiła pozbyć się rywalki. Sprawiła, że księżniczka zapałała kazirodczą miłością do ojca. Myrra uciekając przed gniewem ojca, wybłagała Afrodytę o pomoc. Ta zamieniła ją w krzew mirtu. Lokalni mieszkańcy często zbierali z niego brązową żywicę. Mówili, że to Myrra płacze nad swoim losem. Afrodytę zawsze coś przyciągało w ten rejon. Kiedy w poszukiwaniu nowych przygód postanowiła raz odpocząć pod tym pięknym krzewem, jego kora pękła. Krzew myrrowy ofiarował Afrodycie niemowlę – ślicznego chłopca, którym był Adonis. Wielka miłość do Adonisa kosztowała potem Afrodytę wiele cierpienia. Była to zemsta Myrry.

  orzech włoski - Orzech włoski (Juglans regia L.) – gatunek drzewa liściastego z rodziny orzechowatych. W stanie dzikim występuje na Bałkanach, w południowo-wschodniej Europie, południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej Azji, w Himalajach, w północnej Mjanmie i południowo-zachodnich Chinach. W Polsce pospolicie uprawiany i często dziczejący, w niektórych rejonach kraju zadomowiony (kenofit). Obecnie (2012) klasyfikowany jako zajmujący liczne nowe stanowiska gatunek inwazyjny w początkowej fazie ekspansji.

  ostryż plamisty - Ostryż cytwarowy, o. plamisty, cytwar, kurkuma plamista (Curcuma zedoaria L.) – gatunek byliny z rodziny imbirowatych. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i tam też głównie uprawiany, ale spotykany poza tym w całej strefie tropikalnej. Miejscami dziczejący na brzegach wód (np. na Florydzie). Wykorzystywany jako roślina warzywna (jadalne są liście i wytwarzana z kłączy tzw. skrobia shoti), przyprawowa (dodawana do potraw rybnych) i lecznicza. Wytwarzany z niej olej o zapachu komforowym znany był w Europie od VI–VII wieku.

  piołun - Bylica piołun (Artemisia absinthium L.), zwyczajowo nazywana także piołunem, psią rutą, absyntem, wermutem, bielicą piołunem, bilicą piołunem – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae Dum.). Piołun jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje naturalnie na terenie Europy, Azji oraz Północnej Afryki. Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie w innych rejonach. Po odkryciu Ameryki został tam zawleczony jako roślina uprawiana w celach leczniczych, gdzie zaczął się rozprzestrzeniać samorzutnie. Obecnie można go spotkać w stanie dzikim w Ameryce Północnej oraz Centralnej. W niektórych regionach Polski jest pospolity. Status gatunku we florze Polski: archeofit.

  pomarańcza gorzka - Pomarańcza gorzka, pomarańcza kwaśna (Citrus × aurantium L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny rutowatych. Pochodzi z południowo-wschodniej Azji.

  tatarak - Tatarakowce (Acorales Reveal) – monotypowy rząd roślin zielnych zawierający jedną rodzinę – tatarakowate (Acoraceae Martinov, Tekhno-Bot. Slovar: 6, 1820) i jeden rodzaj – tatarak (Acorus L., Sp. Pl.: 324, 1753). W obrębie rodzaju Acorus wyróżnia się w zależności od ujęcia taksonomicznego od 2 do 6 gatunków. Zasięg geograficzny obejmuje półkulę północną z wyjątkiem obszarów arktycznych i suchych, w tropikalnej Azji tataraki rosną w wyższych położeniach górskich. W Polsce jedynym przedstawicielem jest tatarak zwyczajny (Acorus calamus), będący tu częstym kenofitem. W budowie anatomicznej rośliny wyróżniają się występowanie pokrytych śluzem łusek śródpochwowych w kątach liści, zalążkiem ortotropowym, obfitym bielmem i obecnością idioblastów z olejkami eterycznymi.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)