Candida clear – kapsułki

Candida clear – kapsułki to suplement diety w formie kapsułki. W skład tego suplementu diety wchodzą: kaprylan magnezu, kora Pau D’arco, łupiny orzecha czarnego, mąka ryżowa, ekstrakt z oleju oregano, cebula czosnku, liść oliwki, korzeń czepoty puszystej, bylica piołun. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2010 roku. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Candida clear – kapsułki został wyprodukowany przez HealthCo USA, oraz zgłosiła go do rejestracji firma ASPOL Warszawa.

• Informacje o suplemencie

  Skład: kaprylan magnezu, kora Pau D'arco, łupiny orzecha czarnego, mąka ryżowa, ekstrakt z oleju oregano, cebula czosnku, liść oliwki, korzeń czepoty puszystej, bylica piołun
  Forma: kapsułki
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2010
  Producent: HealthCo USA
  Rejestrujący: ASPOL Warszawa
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  łupiny orzecha czarnego - Orzech włoski (Juglans regia L.) – gatunek drzewa liściastego z rodziny orzechowatych. W stanie dzikim występuje na Bałkanach, w południowo-wschodniej Europie, południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej Azji, w Himalajach, w północnej Mjanmie i południowo-zachodnich Chinach. W Polsce pospolicie uprawiany i często dziczejący, w niektórych rejonach kraju zadomowiony (kenofit). Obecnie (2012) klasyfikowany jako zajmujący liczne nowe stanowiska gatunek inwazyjny w początkowej fazie ekspansji.

  mąka ryżowa - Mąka ryżowa – mąka wytwarzana z drobno zmielonych ziaren ryżu. Wytwarza się z niej np. makaron ryżowy, kluski (np. indyjskie idli, japońskie dango), ciasta, ciastka (np. japońskie mochi, koreańskie injeolmi), placki (np. indyjskie papad), naleśniki (np. indyjskie appam i dosa), bliny oraz używa do zagęszczania kisieli, zup, sosów. Jest istotnym składnikiem kuchni japońskiej i innych krajów azjatyckich. Wykonuje się ją zarówno z białego ryżu jak i ryżu brązowego. Nie zawiera glutenu.

  ekstrakt z oleju oregano - Kuchnia białoruska – kuchnia narodowa Białorusinów, w której unikatowe i wspólne z ościennymi narodami potrawy oraz napoje są przyrządzane według przepisów ludowych i wiekowych tradycji kulinarnych. Prosta i pożywna kuchnia oparta na źródłach pożywienia (głównie zbożach i warzywach bulwiastych) dostępnych na Białorusi. Uważana za dość ciężkostrawną i tłustą. Tradycyjne potrawy białoruskie są stosunkowo łatwe do przygotowania i działają rozgrzewająco. Tradycyjna kuchnia białoruska oferuje duży wybór potraw ziemniaczanych oraz mącznych. Jej podstawę stanowiły ziemniaki, kwaśny chleb żytni, kapusta i wieprzowina. Przykładami charakterystycznych potraw są: zrazy, kołduny, maczanka z blinami i placki kartoflane (draniki) ze śmietaną, syrniki; zupy – żur, krupnik, chłodnik i barszcz, a z napojów – sok brzozowy i kwas chlebowy. Charakterystyczne dla niej jest również szerokie wykorzystywanie buraków ćwikłowych, leśnych grzybów i jagód, jęczmienia, kwaśnej śmietany oraz solonej słoniny. Potrawy są przyprawiane do smaku cebulą i czosnkiem oraz ozdabiane zieloną pietruszką i koperkiem – warzywami łatwymi do uprawy w przydomowych ogródkach. Narodowa kuchnia Białorusinów ma regionalne, lokalne, a nawet rodzinne odmiany. Jest przy tym podobna do kuchni sąsiednich narodów. Zarazem elementy tradycyjnej kuchni białoruskiej przeniknęły do kuchni sąsiadów. W Polsce tradycyjne potrawy białoruskie są obecne w kuchni podlaskiej, albowiem na terenie północno-wschodniej Polski od wieków żyją obok siebie Polacy i Białorusini, a także Tatarzy, Rosjanie i Żydzi.

  cebula czosnku - Cebula (łac. bulbus) – przekształcony pęd podziemny o funkcji spichrzowej i przetrwalnikowej, którego główną część stanowią liście. Cebula charakteryzuje się: silnie skróconą łodygą nazywaną piętką, na piętce gęsto osadzone, spichrzowe liście gromadzące substancje zapasowe (np. u tulipana, szafirka), zewnętrzne liście zazwyczaj martwe i skórzaste, tworzą ochronne łuski, na szczycie pąk wierzchołkowy, który w porze wegetacji wyrasta w część nadziemną, w kątach liści znajdują się pąki boczne, z których mogą wykształcić się nowe cebule (forma rozmnażania wegetatywnego).Cebule występują głównie u roślin jednoliściennych. Mogą być pojedyncze, jak np. u tulipana, liczne, okryte wspólną łuską, jak np. u czosnku pospolitego lub tworzące oddzielne ząbki, jak np. u lilii. Rośliny wytwarzające cebulę nazywają się roślinami cebulowymi. W warzywnictwie i kwiaciarstwie stanowią one ważną grupę roślin o dużym znaczeniu produkcyjnym. W kwiaciarstwie ze względów praktycznych często do grupy tej włącza się również rośliny które posiadają bulwy. Wśród warzyw do roślin cebulowych należą m.in. cebula zwyczajna i czosnek pospolity. Wśród roślin ozdobnych roślin cebulowych jest bardzo wiele. Ze względu na długi okres upływający od wysiewu nasion do kwitnienia, jak również ze względu na to, że często nie odtwarzają one cech rośliny macierzystej, zazwyczaj rozmnaża się je wegetatywnie przez cebulki przybyszowe lub bulwy. W kwiaciarstwie duże znaczenie ma możliwość przyspieszania kwitnienia roślin cebulowych.

  liść oliwki - Oliwka europejska (syn. oliwnik europejski, oliwka uprawna, drzewo oliwne) Olea europaea L. – gatunek drzewa należący do rodziny oliwkowatych.

  korzeń czepoty puszystej - Czepota puszysta (Uncaria tomentosa, Willd., DC.), zwana też zwyczajowo vilcacora i kocim pazurem (z hiszp. Uña de Gato) – gatunek pnącza należący do rodziny marzanowatych (Rubiaceae Juss.). Pochodzi z północnej i zachodniej części Ameryki Południowej, Środkowej i Karaibów.

  bylica piołun - Bylica piołun (Artemisia absinthium L.), zwyczajowo nazywana także piołunem, psią rutą, absyntem, wermutem, bielicą piołunem, bilicą piołunem – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae Dum.). Piołun jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje naturalnie na terenie Europy, Azji oraz Północnej Afryki. Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie w innych rejonach. Po odkryciu Ameryki został tam zawleczony jako roślina uprawiana w celach leczniczych, gdzie zaczął się rozprzestrzeniać samorzutnie. Obecnie można go spotkać w stanie dzikim w Ameryce Północnej oraz Centralnej. W niektórych regionach Polski jest pospolity. Status gatunku we florze Polski: archeofit.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)