Flulilac Biofaktor

Suplement diety Flulilac Biofaktor został zgłoszony do rejestracji w 2018 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: Sukraloza, Aromat malinowy, Kwas cytrynowy, Sorbinian potasu, Guma ksantanowa, Wyciąg z kwiatów bzu czarnego, Wyciąg z owoców aceroli, Wyciąg z kwiatostanu lipy, Wyciąg z owoców bzu czarnego, Sok malinowy, Syrop glukozowo-fruktozowy. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma Biofaktor Sp. z o.o..

• Informacje o suplemencie

  Skład: Sukraloza, Aromat malinowy, Kwas cytrynowy, Sorbinian potasu, Guma ksantanowa, Wyciąg z kwiatów bzu czarnego, Wyciąg z owoców aceroli, Wyciąg z kwiatostanu lipy, Wyciąg z owoców bzu czarnego, Sok malinowy, Syrop glukozowo-fruktozowy
  Forma: płyn
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2018
  Producent: Biofaktor Sp. z o.o.
  Rejestrujący: Biofaktor Sp. z o.o.
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  sukraloza - Sukraloza (C12H19Cl3O8) – pochodna sacharozy, w której trzy grupy hydroksylowe zostały podstawione atomami chloru. Jest stosowana jako słodzik nie dostarczający do organizmu kalorii, gdyż nie jest przezeń metabolizowany. Na rynku spożywczym dystrybuowana pod nazwą handlową Splenda; produkt ten zawiera 1,1% sukralozy oraz maltodekstrynę i glukozę jako wypełniacze. Sukraloza jest ok. 600 razy słodsza od zwykłego cukru. Jest bardziej uniwersalna w użyciu od innego, powszechnie stosowanego słodzika – aspartamu, gdyż jest trwała w szerszym zakresie temperatury i pH. Dzięki temu można ją stosować również w wyrobach piekarniczych i kwaśnych napojach. Podobną trwałość termiczną i pH wykazują stewiozydy – słodkie związki zawarte w roślinie stewia. Sama sukraloza nie jest szkodliwa, ale rozkłada się na związki, które są szkodliwe dla organizmu ludzkiego: chloroglukozę i chlorofruktozę. Są one toksyczne, ale w większych ilościach niż te, które znaleźć można w produktach spożywczych. Około 20% sukralozy rozkłada się w organizmie, reszta zostaje wydalona w niezmienionej postaci. W roku 2008 Mohamed B. Abou-Donia i współpracownicy opublikowali wyniki badań słodzika Splenda na szczurach, z których wynikało, że sukraloza nawet w ilościach mniejszych niż ADI = 5 mg/kg dziennie wykazuje szkodliwe działanie na organizm. Badania te zostały skrytykowane w roku 2009 przez naukowców powiązanych z McNeil Nutritionals, dystrybutorem słodzika, oraz przez panel 9 ekspertów powołanych przez McNeil Nutritionals. W pracach krytycznych zarzucono istotne braki metodologiczne, niedostateczne udokumentowanie wyciągniętych wniosków oraz ich sprzeczność z innymi badaniami. Obie strony sporu podtrzymały swoje stanowisko w listach do wydawcy czasopisma Regulatory Toxicology and Pharmacology opublikowanych w roku 2012. Sukraloza została dopuszczona do użycia po raz pierwszy w Kanadzie, w 1991 roku kolejnym krajami, które dopuściły ją do użycia były: Australia (1993), Nowa Zelandia (1996), USA (1998), Wielka Brytania (2003) i cała Unia Europejska (2004). Do 2005 roku sukraloza została dopuszczona do użycia w ponad 40 krajach na świecie. Oznaczana na produktach spożywczych kodem E955. Sukraloza została po raz pierwszy otrzymana w 1976 roku przez Shashikant Phadisa, chemika pracującego w Queen Elizabeth College w Londynie, w ramach grantu realizowanego dla firmy Tate & Lyle PLC, podczas przeprowadzania reakcji sacharozy z odczynnikiem chlorującym.

  aromat malinowy - Keton malinowy – organiczny związek chemiczny, fenol z łańcuchem bocznym w pozycji para zawierającym ugrupowanie ketonowe. Stosowany w przemyśle spożywczym głównie w aromatach spożywczych i w przemyśle perfumeryjnym w niektórych kompozycjach perfumeryjnych. Występuje w owocach maliny.

  kwas cytrynowy - Kwas cytrynowy (łac. Acidum citricum; E330) – organiczny związek chemiczny z grupy hydroksykwasów karboksylowych. Zawiera 3 grupy karboksylowe. Kwas cytrynowy jest uważany za związek bezpieczny, jednak może powodować uszkodzenia oczu w przypadku bezpośredniego kontaktu. Doniesienia o możliwym działaniu rakotwórczym są całkowicie błędne.

  sorbinian potasu - Sorbinian potasu (E202) – organiczny związek chemiczny, sól potasowa kwasu sorbowego. Jego zakres stosowania i właściwości są prawie takie same, jak dla kwasu sorbowego, jednak forma potasowa (oraz inne jego sole) jest lepiej rozpuszczalna w wodzie. Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 25 mg/kg ciała. Sorbinian potasu jest używany jako środek konserwujący do żywności, zwłaszcza pieczywa, serów i serników (oraz innych ciast i wypieków), wina, napojów gazowanych oraz czekolady. Poza przemysłem spożywczym stosuje się go do kosmetyków i papierosów. Związek ten jest często używany razem z benzoesanem sodu[potrzebny przypis]. U niektórych osób związek ten może wywoływać reakcje alergiczne, podrażnienia skóry, astmę oraz problemy behawioralne.

  guma ksantanowa - Guma ksantanowa (łac. gummi xanthani) – polisacharyd pochodzenia mikrobiologicznego, hydrokoloid zbudowany z glukozy, mannozy i kwasu glukuronowego oraz częściowo zestryfikowanych kwasów octowego i pirogronowego. Otrzymuje się ją poprzez fermentację węglowodanów przez bakterie Xanthomonas campestris. Po oczyszczeniu – przez ekstrakcję etanolem lub izopropanolem – ksantan jest suszony i mielony. Guma ksantanowa tworzy pseudoplastyczne roztwory, których lepkość jest bardzo zależna od czynników mechanicznych (mieszanie). Lepkość roztworów jest w małym stopniu zależna od pH, temperatury i dodatku soli. Jest też odporna na kwaśne środowisko. Roztwory ksantanu nie reagują na działanie enzymów i zmiany temperatury. Wytrzymują zarówno ogrzewanie, jak i zamrażanie, oraz ponowne rozmrażanie. Obecność elektrolitów zwiększa lepkość układu. Dzięki swojej chemicznej i fizycznej stabilności guma ksantanowa jest szczególnie przydatna do zagęszczania silnie kwaśnych lub zasadowych roztworów. Dodatek gumy guar zwiększa znacznie lepkość roztworu gumy ksantanowej. Sama nie tworzy ona żelu, ale z gumą karobową daje żele elastyczne i termoodwracalne. Jest stosowana jako dodatek do żywności i ma symbol E415. Duże ilości gumy ksantanowej zużywane są w przemyśle wiertniczym w celu zwiększenia lepkości płuczki wiertniczej.

  wyciąg z kwiatów bzu czarnego - Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.) – gatunek rośliny z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), dawniej zaliczany był także do rodziny bzowatych (Sambucaceae) i przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Inne zwyczajowe nazwy polskie: bez lekarski, bez pospolity, bzowina, bzina, buzina, hyczka, baźnik, bess, best, bestek, bez apteczny, bez aptekarski, bez biały, bez dziki, bzowina czarna, bzowki, côrny bez, flider, gołębia pokrzywa, hebz, holunder, hyćka, kaszka, suk. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w Europie, w Polsce pospolity. Wykorzystywany jest jako roślina lecznicza, kosmetyczna, ozdobna i jadalna. Spożycie niedojrzałych i nieprzetworzonych owoców skutkować może jednak zatruciem. Gatunek zmienny – wyróżnia się kilka podgatunków, przy czym klasyfikacja ich nie jest ustalona. Wyhodowano liczne odmiany ozdobne różniące się głównie ubarwieniem i kształtem liści.

  aceroli - Malpigia granatolistna (Malpighia glabra L.), inaczej acerola, nadgwiazdka granatolistna bądź wiśnia z Barbados – gatunek rośliny z rodziny malpigiowatych. Rodzimym obszarem jej występowania jest południowa część Ameryki Północnej (Teksas, Meksyk), Ameryka Środkowa i północna część Ameryki Południowej.

  wyciąg z kwiatostanu lipy - Dekstrometorfan (DXM, łac. dextromethorphanum) – organiczny związek chemiczny, prawoskrętny enancjomer metorfanu używany w medycynie pod postacią bromowodorku jako lek przeciwkaszlowy.

  bzu czarnego - Wino z czarnego bzu – rodzaj wina owocowego (wina kwiatowego) produkowanego z dojrzałych owoców czarnego bzu. Z uwagi na zawartość trującego glikozydu cyjanogennego sambunigryny owoce przed wyciśnięciem soku zagotowuje się w niewielkiej ilości wody. Fermentacji poddaje się moszcz, rozcieńczony wodą użytą do zagotowania owoców zmieszany z syropem cukrowym. Wino z owoców czarnego bzu charakteryzuje się lekko cierpkim posmakiem, który z czasem łagodnieje, oraz ciemnobordową barwą. Do produkcji można użyć także kwiatostanów czarnego bzu. Ponadto kwiat czarnego bzu dodany do fermentującego moszczu korzystnie wpływa na bukiet późniejszego wina.

  sok malinowy - Syrop malinowy z Doliny Baryczy – polski regionalny produkt owocowy charakterystyczny dla części Doliny Baryczy leżącej w gminie Krośnice (województwo dolnośląskie). 18 lipca 2013 wpisany na polską listę produktów tradycyjnych (jako trzydziesty dziewiąty).

  syrop glukozowo-fruktozowy - Syropy glukozowo-fruktozowe (SGF), syropy wysokofruktozowe – oczyszczone i zagęszczone wodne roztwory cukrów prostych (glukozy i fruktozy) w różnych proporcjach, uzyskiwane w wyniku hydrolizy enzymatycznej lub kwasowej skrobi. Syropy glukozowo-fruktozowe (fruktozowo-glukozowe) w handlu występują pod różnymi nazwami: izoglukoza (nazwa od procesu otrzymywania – izomeryzacji, zawartości fruktozy pomiędzy 10 a 50%), syrop wysokofruktozowy (HFS), wysokofruktozowy syrop kukurydziany (HFCS), syrop inulinowy. Także syrop z agawy (92–56% fruktozy i 20–8% glukozy). Syropy glukozowe są często mylone przez konsumentów z syropami glukozowo-fruktozowymi.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)