Fruit4Life

Fruit4Life to suplement diety w formie Tabletki. W skład tego suplementu diety wchodzą: Koncentrat soku żurawinowego, Suszona śliwka w proszku, Liofilizowany ananas w proszku, Liofilzowane kawałki pomarańczy w proszku, Liofilizowany sok winogronowy, Truskawka w proszku, Brzoskwinia w proszku, Papaja w proszku, Skórka pomarańczy w proszku, Skórka cytryny w proszku, Wiśnia w proszku, Morela w proszku, Jabłko w proszku. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2018 roku. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Fruit4Life został wyprodukowany przez Swanson Health Products, oraz zgłosiła go do rejestracji firma Paker Fit.

• Informacje o suplemencie

  Skład: Koncentrat soku żurawinowego, Suszona śliwka w proszku, Liofilizowany ananas w proszku, Liofilzowane kawałki pomarańczy w proszku, Liofilizowany sok winogronowy, Truskawka w proszku, Brzoskwinia w proszku, Papaja w proszku, Skórka pomarańczy w proszku, Skórka cytryny w proszku, Wiśnia w proszku, Morela w proszku, Jabłko w proszku
  Forma: Tabletki
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2018
  Producent: Swanson Health Products
  Rejestrujący: Paker Fit
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  koncentrat soku żurawinowego - Kisiel owocowy – deser żelujący przygotowywany z wywaru i przecieru z gotowanych owoców lub samego przecieru z surowych miękkich owoców, zagęszczany mąką ziemniaczaną. Kisiel ma półpłynną, charakterystyczną konsystencję i kwaskowaty smak. Tradycyjnie kisiel przygotowuje się następująco: przygotowanie przecieru z owoców, wymieszanie zimnej wody i mąki ziemniaczanej, wymieszanie powstałej zawiesiny z gorącym przecierem owocowym, dodanie cukru i zagotowanie, przelanie do naczyń (salaterek lub kompotierek) zwilżonych wodą, studzenie.Kisiele należą wbrew pozorom do deserów zestalanych na zimno, chociaż podaje się je również na gorąco czyli bez studzenia. Podgrzane ziarna skrobiowe absorbują wodę pęczniejąc. Następnie wiązania wodorowe skrobi zostają rozerwane, z ziaren wypływa amyloza i kolejno amylopektyna, co w konsekwencji nadaje potrawie półpłynną konsystencję. Tak powstały kleik jest roztworem koloidalnym. Podczas stygnięcia powstaje żel, w którym cząsteczki wody są wiązane między cząsteczkami skrobi, co powoduje zagęszczenie kisielu. Kisiele owocowe podaje się polane syropem owocowym, słodkim sosem (waniliowym, owocowym), słodzoną śmietaną, przybrane bitą śmietaną, dżemem, konfiturami, świeżymi owocami, groszkiem ptysiowym, drobnymi ciasteczkami, biszkopcikami etc.

  suszona śliwka w proszku - Kuchnia węgierska – kuchnia Węgier należy do kuchni środkowoeuropejskich, wyróżnia się jednak pośród nich charakterystycznymi cechami. Tradycyjna kuchnia bazuje na mięsie, warzywach sezonowych, owocach i świeżym chlebie. Najbardziej znaną z tych cech jest używanie jako przyprawy czerwonej papryki w proszku, współcześnie głównie słodkiej. Kuchnia węgierska w tradycyjnej formie to potrawy podawane w czardach przy cygańskiej muzyce. Stała się turystyczną wizytówką kraju.

  truskawka w proszku - Kisiel mleczny (budyń) – deser żelujący przyrządzany z mleka i zagęstników skrobiowych. W warunkach domowych jako zagęstnika używa się zazwyczaj mąki ziemniaczanej lub tapioki. Kisiele należą wbrew pozorom do deserów zestalanych na zimno. Podgrzane ziarna skrobiowe absorbują wodę pęczniejąc. Następnie wiązania wodorowe skrobi zostają rozerwane, z ziaren wypływa amyloza i kolejno amylopektyna, co w konsekwencji nadaje potrawie półpłynną konsystencję. Tak powstały kleik jest roztworem koloidalnym. Podczas stygnięcia powstaje żel, w którym cząsteczki wody są wiązane między cząsteczkami skrobi, co powoduje zagęszczenie kisielu. Podawane samodzielnie pełnią rolę deserów – przyrządza się je wtedy z dodatkami takimi jak: masło, cukier, karmel, napar z kawy, kakao, wanilia, cukier waniliowy itd. Spotyka się także przepisy na słodkie kisiele mleczno-warzywne, np. ze startą na tarce dynią. Kisiele mleczne podaje się polane syropem owocowym, słodkim sosem (owocowym, waniliowym, czekoladowym), słodzoną śmietaną, przybrane bitą śmietaną, dżemem, konfiturami, bakaliami, świeżymi owocami, groszkiem ptysiowym, drobnymi ciasteczkami, biszkopcikami etc. Kisiele mleczne są także składnikiem kremów budyniowych, które wykorzystuje się do przekładania ciast i ciastek (np. tortów, mazurków, karpatek, kremówek), nadziewania drożdżowych wyrobów ciastkarskich (drożdżówek, pączków), rożków francuskich, kruchych babeczek etc. Kupne budynie w proszku dodaje się czasem do masy twarogowej na pieczone lub gotowane serniki.

  brzoskwinia w proszku - Seria obrazów Puszki z zupą firmy Campbell (ang. Campbell’s Soup Cans), nazywana czasami 32 puszkami z zupą firmy Campbell (ang. 32 Campbell’s Soup Cans), to dzieło namalowane przez Andy’ego Warhola w 1962 roku. Składają się na nie trzydzieści dwa płótna, każde o wymiarach 51 × 41 cm, które przedstawiają puszkę z zupą firmy Campbell we wszystkich dostępnych w tamtych czasach smakach. Pojedyncze obrazy stworzono techniką serigrafii. Seria Puszki zupy firmy Campbell nawiązuje do tematów związanych z kulturą masową. Pomogła ona pop-artowi stać się najpopularniejszym nurtem artystycznym w Stanach Zjednoczonych. Warhol, znany ilustrator reklamowy, a także pisarz, wydawca, malarz i reżyser filmowy, zaprezentował tę serię 9 lipca 1962 roku na swojej pierwszej indywidualnej wystawie w galerii sztuki Ferus w Kalifornii. Wystawa była zarazem debiutem pop-artu na Zachodnim Wybrzeżu. Połączenie na wpół zmechanizowanego procesu tworzenia, niemalarskiego stylu i przedmiotu masowej konsumpcji początkowo uznano za obraźliwe – praca w sposób bezpośredni przedstawiająca szary komercjalizm była wyraźną zniewagą techniki i filozofii ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Ten nurt artystyczny dominował w Stanach Zjednoczonych po II wojnie światowej i dotyczył nie tylko wartości „sztuki pięknej” czy estetyki, lecz również upodobań mistycznych. Kontrowersje wywołały wiele dyskusji na temat wartości i etyki pracy Warhola. Zakwestionowano również jego motywy jako artysty, o których dyskutuje się nawet obecnie. Wyraźne publiczne zainteresowanie pomogło Warholowi przemienić się ze znakomitego ilustratora reklamowego z lat 50. w wybitnego artystę i ułatwiło mu wybicie się spośród innych wschodzących artystów zajmujących się sztuką popularną. Chociaż zainteresowanie jego pracami nie było natychmiastowe, nazwisko Warhola wkrótce zaczęto jednoznacznie kojarzyć z obrazami z puszkami z zupą Campbella. Podczas trzech okresów swojej kariery Warhol stworzył również inne dzieła przedstawiające puszki ze słynną zupą czy rozmaite produkty ze świata reklamy i środków masowego przekazu. Obecnie tematyka puszek z zupą firmy Campbell dotyczy pierwszej serii obrazów, jak i późniejszych rysunków i prac Warhola ukazujących puszki. Ze względu na popularność serii, w skład których wchodziły prace o podobnej tematyce, Warhol stał się tak sławny, że był nie tylko najbardziej uznanym, lecz również najlepiej zarabiającym żyjącym amerykańskim artystą pop-artu.

  skórka pomarańczy w proszku - Kuchnia rosyjska – narodowa kuchnia Rosjan. Tradycyjna kuchnia rosyjska dominowała na obszarze leżącym pomiędzy zachodnią granicą kraju a Wołgą, włącznie z obszarami metropolitalnymi Moskwą i Sankt Petersburgiem. Występowała w wielu wariantach, od kuchni chłopskiej aż do kuchni carskiej. Wykwintna kuchnia klas średniej i wyższej przeżywała okres swojej największej świetności sto lat przed wybuchem rewolucji w 1917 roku. Prosta kuchnia chłopska wykorzystywała surowce możliwe do wyprodukowania we własnym zakresie w północnym klimacie. Jej podstawę stanowiły: ciemny chleb żytni, różne warianty zupy szczi oraz kasza gryczana, co znalazło swój wyraz w przysłowiu rosyjskim: Szczi i kasza – strawa nasza. Znaczny wpływ na narodową kuchnię w europejskiej części Rosji wywarł obrządek Kościoła prawosławnego ze względu na bardzo dużą liczbę dni postnych w roku. W związku z tym kuchnia rosyjska oferuje bogaty wybór przepisów na potrawy z rybami oraz potrawy, w których główną rolę odgrywają warzywa, grzyby i leśne owoce. W procesie kształtowania się tradycyjnej kuchni rosyjskiej wyróżniamy następujące okresy: kuchni staroruskiej, kuchni moskiewskiej, kuchni za panowania Piotra Wielkiego i Katarzyny Wielkiej, kuchni petersburskiej, kuchni wszystkich Rusinów, kuchni radzieckiej oraz współczesnej kuchni rosyjskiej. Kuchnia rosyjska słynie z kawioru – luksusowego artykułu spożywczego, z tradycji podawania zakąsek, od których dawniej rozpoczynał się każdy uroczysty posiłek, oraz kiszonych warzyw (kapusty, ogórków i pomidorów). Lista potraw, charakterystycznych dla tradycyjnej kuchni rosyjskiej, obejmuje: bliny, pi(e)róg i małe pirożki, pielmieni, wareniki (pierogi gotowane) i boeuf Stroganow. Z zup tradycyjną kuchnię rosyjską reprezentują szczi, ucha, okroszka i barszcz. Smak potraw wzbogacano dodatkiem koperku i śmietany. Głównym tradycyjnym napojem bezalkoholowym jest herbata, którą Rosjanie piją gorącą, bez mleka, czasami posłodzoną i doprawioną do smaku konfiturą owocową. Dawniej herbatę zaparzano przy użyciu samowaru i serwowano do niej lekko słodkie wypieki o charakterze obwarzanków tzw. suszki. Innymi tradycyjnymi napojami, które w dalszym ciągu cieszą się popularnością, są także kwas chlebowy i kefir. Najpopularniejszym napojem alkoholowym Rosjan jest wódka. Jako deser tradycyjnie podawany był kisiel i kompot. Współcześnie Rosjanie preferują lody i torty.

  skórka cytryny w proszku - Jajecznica – potrawa z rozmąconych, usmażonych na patelni jajek. Jest domeną prostej kuchni, ponieważ nie wymaga umiejętności kulinarnych ani techniki. Jajecznica ma długą historię, przewija się w dziejach, występuje w polskiej tradycji, wielokrotnie przytaczano ją w literaturze, a obecnie jest również elementem życia społecznego na publicznie organizowanych festynach i zabawach.

  wiśnia w proszku - Amigdalina (z łac. amygdalum – migdał, z gr. αμυγδάλη – migdał) – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów cyjanogennych (syn. nitrylozydów), występujący w nasionach wielu roślin z rodziny różowatych (Rosaceae), głównie migdałowca zwyczajnego (Amygdalus communis), a także pigwy pospolitej (Cydonia oblonga), czeremchy (Padus) i innych drzew owocowych (np. moreli, wiśni, śliw, brzoskwiń). Nadaje nasionom wspomnianych gatunków gorzki smak i specyficzny aromat, zwany w gastronomii migdałowym. W organizmie rozkłada się na glukozę, aldehyd benzoesowy i cyjanowodór. Amigdalinę po raz pierwszy wyodrębnili z gorzkich migdałów w 1830 roku francuscy chemicy Pierre Jean Robiquet i Antoine François Boutron-Charlard. Amigdalinę można wyizolować z nasion migdałów używając rozpuszczalników organicznych. Amigdalina jest toksyczna dla człowieka ze względu na produkty rozkładu, któremu ulega w przewodzie pokarmowym. Związek ten w wyniku działania hydrolazy amigdalinowej ulega hydrolizie do prunazyny, a następnie, pod wpływem hydrolazy prunazynowej, do nitrylu kwasu D-migdałowego i glukozy. Nitryl pod wpływem kolejnego enzymu (liazy) przekształca się w aldehyd benzoesowy i silnie toksyczny cyjanowodór. W efekcie tego procesu spożywanie części roślin zawierających amigdalinę może prowadzić do zatruć. W przypadku podania dożylnego większość związku jest wydalana z moczem (badania na myszach) a część jest metabolizowana do soli cyjanowych, które następnie rodanaza (siarkotransferaza tiosiarczanowa) przekształca do wydalanych z moczem rodanków (tiocyjanianów). Rodanki są również toksyczne ale w znacznie mniejszym stopniu niż kwas cyjanowodorowy.

  morela w proszku - Hangwa (hangul: 한과; hancha: 韓菓) – ogólne określenie dla tradycyjnych koreańskich słodyczy. Wraz z tteok (ciastem ryżowym), hangwa należą do kategorii słodkich pokarmów w kuchni koreańskiej. Różne hangwa były używane w tradycyjnych ceremoniach, takich jak jerye (rytuał ku czci zmarłych przodków) i hollye (ślub). W nowoczesnej Korei Południowej hangwa są również dostępne w kawiarniach i herbaciarniach. Typowe składniki to mąka zbożowa, owoce i korzenie, słodkie składniki, takie jak miód i yeot, oraz przyprawy (np. cynamon i imbir).

  jabłko w proszku - Ołady (oładi, oładie, oładuszki) (ros. oладьи) – tradycyjne danie kuchni rosyjskiej i ukraińskiej - smażone placki, przygotowywane z rzadkiego ciasta, sporządzonego na bazie pszennej mąki, jajek, (kwaśnego) mleka z dodatkiem drożdży lub proszku do pieczenia, ewentualnie sody oczyszczonej oraz cukru i soli. Do ciasta dodaje się czasem tarte jabłko. Ołady podaje się zwykle z bitą śmietaną, kawiorem lub na słodko: z miodem, powidłami, konfiturą itp.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)