MacuVita

Suplement diety MacuVita został zgłoszony do rejestracji w 2013 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: Selen, Miedź, Cynk, Witamina E, Witamina C, Ekstrakt z aksamitki wzniesionej, Ryboflawina, Dwutlenek tytanu, Koszenila, Monostearynian glicerolu, Olej słonecznikowy, Gliceryna roślinna, Żelatyna (w tym 0-5% wody oczyszczonej), olej rybi 10/50. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma Symbiofarm Sp. z o.o. Czudec.

• Informacje o suplemencie

  Skład: Selen, Miedź, Cynk, Witamina E, Witamina C, Ekstrakt z aksamitki wzniesionej, Ryboflawina, Dwutlenek tytanu, Koszenila, Monostearynian glicerolu, Olej słonecznikowy, Gliceryna roślinna, Żelatyna (w tym 0-5% wody oczyszczonej), olej rybi 10/50
  Forma: kapsułka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2013
  Producent: Symbiofarm Sp. z o.o. Czudec
  Rejestrujący: Pharm+Medical Polska P. Chmiel Sp. j. Rzeszów
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  selen - Selen (Se, łac. selenium) – pierwiastek chemiczny z grupy niemetali w układzie okresowym. Znanych jest kilkanaście jego izotopów z przedziału mas 65–91, z których trwałych jest 6. Pierwiastek ten został odkryty w roku 1817 przez J.J. Berzeliusa. Nazwa pochodzi od Selene (stgr. Σελήνη), greckiej nazwy Księżyca i bogini która go uosabiała. Berzelius nazwał go tak, ponieważ zawsze występuje razem z tellurem, którego nazwa wywodzi się od tellus, czyli po łacinie „Ziemia”. Jednocześnie chciał w ten sposób zaznaczyć, że selen nie jest „z tej samej ziemi”, co tellur i ma różne od niego właściwości.

  miedź - Miedź (Cu, łac. cuprum) – pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa miedzi po łacinie (a za nią także w wielu innych językach, w tym angielskim) pochodzi od Cypru, gdzie w starożytności wydobywano ten metal. Początkowo nazywano go metalem cypryjskim (łac. cyprum aes), a następnie cuprum. Ma 26 izotopów z przedziału mas 55-80. Trwałe są dwa: 63 i 65.

  cynk - Cynk (Zn, łac. zincum) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z grupy cynkowców w układzie okresowym (grupa 12). Odkryto 30 izotopów cynku z przedziału mas 54–83, z czego trwałe są izotopy 64Zn, 66Zn, 67Zn, 68Zn i 70Zn. Został odkryty w Indiach lub Chinach przed 1500 rokiem p.n.e. Do Europy wiedza o tym metalu zawędrowała dopiero w XVII wieku.

  witamina e - Witamina E – grupa organicznych związków chemicznych, w skład której wchodzą tokoferole i tokotrienole, pełniących w organizmie funkcję niezbędnego składnika pokarmowego, rozpuszczalnej w tłuszczach witaminy. Ich wspólną cechą jest dwupierścieniowy szkielet 6-chromanolu oraz łańcuch boczny zbudowany z 3 jednostek izoprenowych. Stosowana jako dodatek do żywności o numerze E306 (ponadto syntetyczne tokoferole noszą numery E307-309). Witamina E występuje w postaci ośmiu kongenerów: czterech tokoferoli o nasyconym łańcuchu bocznym i czterech analogicznych tokotrienoli posiadających w łańcuchu bocznym 3 wiązania podwójne. W obu grupach wyróżnia się 4 formy: α, β, γ i δ, różniące się liczbą podstawników metylowych przy pierścieniu fenylowym. Każda z 8 form witaminy E wykazuje nieco inną aktywność biologiczną. W organizmie człowieka najistotniejszą rolę pełni α-tokoferol. Do naturalnych źródeł witaminy E należą: nasiona słonecznika, migdały, orzechy laskowe, orzeszki ziemne, oleje (słonecznikowy, szafranowy), pomidory, botwina, suszone morele, szpinak.

  kwas askorbinowy - Kwas askorbinowy, witamina C, E300 (łac. acidum ascorbicum) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych. Jest niezbędny do funkcjonowania organizmów żywych. Dla niektórych zwierząt, w tym ludzi, jest witaminą, czyli musi być dostarczany w pożywieniu. Jest także przeciwutleniaczem stosowanym jako dodatek do żywności.

  ryboflawina - Witamina B2 (E101, ryboflawina, łac. riboflavinum) – organiczny związek chemiczny, połączenie rybitolu i flawiny. W organizmie człowieka pełni funkcję witaminy, której niedobór może powodować zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego oraz stany zapalne błon śluzowych. Ryboflawina jest zaliczana do witamin z grupy B, gdyż jest prekursorem dwóch ważnych koenzymów i jest rozpuszczalna w wodzie. Jest degradowana przez promieniowanie UV. Dzienne zapotrzebowanie na witaminę B2 wynosi około 1,5 mg.

  dwutlenek tytanu - Tlenek tytanu(IV), biel tytanowa, TiO2 – nieorganiczny związek chemiczny, tlenek tytanu na IV stopniu utlenienia.

  koszenila - Kwas karminowy, koszenila, karmina (E120) – organiczny związek chemiczny, naturalny ciemnoczerwony barwnik pozyskiwany z wysuszonych, zmielonych owadów, zwanych czerwcami kaktusowymi (Dactylopius coccus), żyjących w Meksyku. Od starożytności aż po XVI wiek uzyskiwano go także z czerwców polskich (Porphyrophora polonica). Jest jednym z nielicznych rozpuszczalnych w wodzie naturalnych barwników, które nie ulegają degradacji z upływem czasu. Jest najbardziej odporny na działanie światła, podwyższonej temperatury i utlenianie spośród wszystkich naturalnych barwników, a nawet bardziej trwały niż niektóre barwniki syntetyczne. Ekstrakt koszenili to ciemnoczerwony płyn, a po wysuszeniu – proszek. Produkt handlowy barwnika występuje w połączeniu z kationami amonu, wapnia, sodu i potasu, pojedynczo lub w kombinacjach. Może także zawierać materiał białkowy pochodzący z innych owadów. Jeden kilogram koszenili uzyskuje się z około 155 tys. owadów.Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 5 mg/kg masy ciała.

  monostearynian glicerolu - Monostearynian gliceryny, monostearynian glicerolu – organiczny związek chemiczny, ester gliceryny i kwasu stearynowego stosowany głównie jako emulgator. Jest bezbarwną, bezwonną i posiadającą słodkawy smak substancją o właściwościach higroskopijnych. Występuje naturalnie w ciele człowieka, jako półprodukt w trawieniu tłuszczów. Znajduje się także w tłustym jedzeniu. Stosuje się go jako dodatek do żywności, jako zagęstnik, emulgator, środek przeciwzbrylający oraz konserwant. Znajduje zastosowanie także w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym. Dodawany jest do bitej śmietany i lodów w celu uzyskania gładkiej struktury.

  olej słonecznikowy - Olej słonecznikowy – spożywczy olej roślinny wytwarzany z nasion słonecznika. Słonecznik sprowadzili do Europy Hiszpanie około 1500 roku. Technologię wytłaczania oleju z nasion słonecznika opatentowano w Anglii w 1716 roku. Wykorzystywany jest do produkcji margaryny miękkiej, w gospodarstwie domowym do gotowania i do sałatek. Olej słonecznikowy nierafinowany ma temperaturę dymienia 107 °C i nie należy go podgrzewać do tej temperatury. Olej słonecznikowy rafinowany ma temperaturę dymienia 227 °C, zbliżoną do innych olei roślinnych, wobec czego może być bezpiecznie wykorzystywany do smażenia potraw. Olej słonecznikowy jest poddawany rafinacji by pozbawić go zapachu i zmętnienia jest też poddawany winteryzacji (wymrażaniu) w celu zapobiegania zmętnieniu.

  gliceryna roślinna - Gliceryna, glicerol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).

  olej rybi 10/50 - Liczba wszystkich, udokumentowanych egipskich hieroglifów w różnych okresach Starożytnego Egiptu wynosiła od kilkunastu setek w Średnim Państwie do kilku tysięcy w okresie grecko-rzymskim. Łącznie udokumentowano ich ok. 6 tysięcy. Najbardziej funkcjonalną listą egipskich hieroglifów jest lista Gardinera (opublikowana w 1927, 1950 i 1957 r.) zawierająca 763 hieroglify w 26 kategoriach. Inny niemiecki egiptolog, Georg Möller, stworzył bardziej rozszerzoną listę, zorganizowaną zgodnie z epokami historycznymi (opublikowaną w 1927 i 1936 r.). Dla potrzeb systemów komputerowych stworzono czcionkę blokową Unicode Egyptian Hierogliphs (Unicode version 5.2, 2009) zawierającą 1071 znaków opartą o listę Gardinera. Od 2006 r. funkcjonuje również propozycja lingwisty Michała Eversona rozszerzająca standard Unicode o listę Möllera. Zobacz także listy hieroglifów: jednoliterowe dwuliterowe trzyliterowe określniki i ideogramy

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)