Mana Bar

Suplement diety Mana Bar zawiera w składzie: ekstrakt ze stewii, różowa sól himalajska, naturalny wzmacniacz smaku, odparowany cukier trzcinowy, chia, len, Komosa ryżowa-chipsy, Komosa ryżowa, Masło migdałowe, Miód organiczny, gliceryna, Likier czekoladowy, białko grochu, chipsy z groszku, masło orzechowe, Owies bezglutenowy, Syrop z tapioki, włókno prebiotyczne. Zgłoszono go do rejestracji w roku 2019. Jego obecny stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. Ten suplement diety został wyprodukowany przez Ryno Power, oraz zgłoszony do rejestracji przez Moto Ars Marcin Robert Lubiński.

• Informacje o suplemencie

  Skład: ekstrakt ze stewii, różowa sól himalajska, naturalny wzmacniacz smaku, odparowany cukier trzcinowy, chia, len, Komosa ryżowa-chipsy, Komosa ryżowa, Masło migdałowe, Miód organiczny, gliceryna, Likier czekoladowy, białko grochu, chipsy z groszku, masło orzechowe, Owies bezglutenowy, Syrop z tapioki, włókno prebiotyczne
  Forma: Baton
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2019
  Producent: Ryno Power
  Rejestrujący: Moto Ars Marcin Robert Lubiński
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  ekstrakt ze stewii - Yerba mate, jerba mate, herba mate, mate (mate), także znany jako chimarrão (ʃimaˈʁɐ̃w̃), erva mate, indiańskie caá mati, caá mate – wysuszone, zmielone liście oraz patyczki ostrokrzewu paragwajskiego, niekiedy również świeże, przygotowane do robienia naparu popularnego głównie w krajach Ameryki Południowej (Argentynie, Paragwaju, Urugwaju, Brazylii), a także w niektórych krajach Bliskiego Wschodu, głównie w Syrii i Libanie. Zyskuje popularność także w Europie. Nazwa yerba mate, wymyślona najprawdopodobniej przez jezuitów, pochodzi od przekształconego łacińskiego słowa herba – ziele i mati co w języku keczua oznacza tykwę, w której parzy się ziele. Indiańska nazwa naparu to caá. Yerba mate zawiera ksantyny: kofeinę, teobrominę i teofilinę. Ich zawartość jest zmienna w zależności od pory roku w której dokonano zbiorów.

  różowa sól himalajska - Sól himalajska – sól kamienna o różowym zabarwieniu, pochodząca (wbrew nazwie) z pakistańskiego regionu Pendżab oddalonego od Himalajów o kilkaset kilometrów. Skład chemiczny tej soli tylko nieznacznie różni się od składu zwykłej soli kuchennej (w obu przypadkach ok. 98% stanowi chlorek sodu, zaś zawartość soli mineralnych jest śladowa w porównaniu z zapotrzebowaniem organizmu. Metody wydobycia, zawartość i właściwości soli „himalajskiej” są bardzo zbliżone do polskich wyrobów, m.in. do soli cechsztyńskiej z Kłodawy.

  naturalny wzmacniacz smaku - Sól kuchenna, sól stołowa – artykuł spożywczy, będący prawie czystym chlorkiem sodu (NaCl), stosowany jako wzmacniacz smaku i naturalny konserwant. W handlu dostępna jest zwykle w formie oczyszczonej soli warzonej oraz nieoczyszczonej soli kamiennej.

  odparowany cukier trzcinowy - Syrop klonowy – produkt spożywczy wytwarzany z soku klonowego. Syrop klonowy jest mniej kaloryczny niż miód, nie zawiera żadnych konserwantów i można przechowywać go przez około 18 miesięcy. Najwięcej syropu klonowego produkuje się w Kanadzie (prowincja Quebec) oraz w USA (region północnej Nowej Anglii).

  chia - Szałwia hiszpańska (Salvia hispanica L.), zwana też chia – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych, pochodzący z centralnej i południowej części Meksyku oraz z Gwatemali. Bardzo ceniony ze względu na swoje nasiona. Uprawiany przez Azteków już w czasach prekolumbijskich. Obecnie nadal powszechny w Meksyku i Gwatemali. Nasiona służą do przygotowywania odżywczych napojów i żywności. Słowo chia pochodzi od słowa chian w języku nahuatl, znaczącego „oleisty”. Obecna nazwa meksykańskiego stanu Chiapas pochodzi od chia - wody lub rzeki w języku nahuatl.

  len - Len (Linum L.) – rodzaj roślin z rodziny lnowatych (Linaceae). Obejmuje ok. 180 gatunków występujących na różnych kontynentach w strefie klimatu umiarkowanego i w strefie subtropikalnej, z największym zróżnicowaniem w basenie Morza Śródziemnego. Przedstawiciele rodzaju spotykani są zwykle w suchych, nasłonecznionych siedliskach w miejscach kamienistych, na klifach, w ciepłolubnych zaroślach. W Polsce na stanowiskach naturalnych lub zdziczałych spotykanych jest 6 gatunków. W uprawie jest kilka kolejnych, spośród których największe znaczenie ma len zwyczajny, uprawiany jako roślina włóknodajna. Z kilku gatunków ozdobnych największe znaczenie ma północnoamerykański len wielokwiatowy.

  komosa ryżowa - Komosa ryżowa (Chenopodium quinoa Willd.) – gatunek rośliny jednorocznej; w różnych systemach klasyfikacyjnych zaliczany do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. Uprawiany w Ameryce Południowej. Jest blisko spokrewniona z pospolicie występującą w Polsce komosą białą (Chenopodium album). W Polsce notowano dawniej jej występowanie w okolicach Gubina. Status gatunku we florze Polski: efemerofit. Popularność swoją zawdzięcza łatwości przygotowania – nasiona się gotuje i mogą one być wykorzystywane w wielu daniach. Zaraz po zebraniu poddawane obróbce – usuwane są gorzkie saponiny, znajdujące się w łupinach nasion. Bogate w błonnik i minerały, można stosować jako zamiennik ryżu czy ziemniaków. Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa ogłosiła rok 2013 rokiem komosy ryżowej. Pochodzi z Ameryki Południowej, gdzie jest uprawiana od 3–5 tysięcy lat. Była podstawowym pokarmem w państwie Inków na obszarach górskich, gdzie zastępowała kukurydzę. Tradycyjnie władca inkaski corocznie wysiewał pierwsze nasiona. Po podboju państwa Inków przez Hiszpanów wprowadzano uprawę pszenicy i jęczmienia, przez co znaczenie komosy w regionie zmalało. Współcześnie ponownie na wyżej położonych obszarach w Ameryce Południowej jest główną rośliną uprawną, a wprowadzana jest do upraw także w Ameryce Północnej i w Europie.

  masło migdałowe - Mleko ryżowe – napój na bazie zboża, przeważnie robione z brązowego ryżu, w przepisach domowych słodzone cukrem lub syropem z agawy, w nowoczesnych, oraz tradycyjnych (np. japońskich), komercyjnych wersjach bez dodatku cukru. W porównaniu z mlekiem krowim, zawiera więcej węglowodanów, ale nie zawiera znaczących ilości wapnia i białka, a cholesterolu oraz laktozy – w ogóle. Komercyjne marki mleka ryżowego często są wzbogacane w witaminy i sole mineralne, włącznie z wapniem, witaminą B12, witaminą B3, i żelazem. Komercyjne marki mleka ryżowego są dostępne w aromatach waniliowym i czekoladowym, jak i w oryginalnej niearomatyzowanej formie i mogą być używane w wielu przepisach jako alternatywa dla tradycyjnego, krowiego mleka. Mleko ryżowe jest hypoalergiczne, nadaje się nawet dla starszych niemowląt – najczęściej powyżej 6 miesiąca życia. Nie powinno być traktowane jako zastępnik mleka kobiecego (lub mleka modyfikowanego). Innymi popularnymi substytutami mleka krowiego są: mleko sojowe otrzymywane z ziaren soi, mleko migdałowe, a także mleko owsiane z owsa.

  miód organiczny - Miód – słodki produkt spożywczy, w warunkach naturalnych wytwarzany głównie przez pszczoły właściwe (miód pszczeli) oraz nieliczne inne błonkówki, m.in. osy z podrodziny Polistinae (Brachygastra, Polistes i Polybia), poprzez przetwarzanie nektaru kwiatowego roślin miododajnych, a także niektórych wydzielin występujących na liściach drzew. Miód pszczeli różni się składem od miodu wytwarzanego przez inne owady. Osy pobierają nektar także z roślin trujących dla człowieka, dlatego wytwarzany przez nie miód nierzadko jest przyczyną ciężkich zatruć. W bardzo ograniczonym stopniu substytutem miodu naturalnego jest tzw. miód sztuczny.

  gliceryna - Gliceryna, glicerol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).

  likier czekoladowy - Likier (fr. liqueur) – wysokoprocentowy napój alkoholowy o słodkim smaku owocowym, korzennym lub korzenno-ziołowym i zawartości alkoholu 23–45%; pokrewnym napojem jest nalewka.

  białko grochu - Ciasto kruche – rodzaj słodkiego lub wytrawnego ciasta o kruchej strukturze. Odmianą ciasta kruchego jest ciasto półkruche.

  chipsy z groszku - Kuchnia angielska – sztuka kulinarna wywodząca się z Anglii, stanowiąca część obszerniejszej kuchni brytyjskiej. Do najbardziej tradycyjnych potraw tej kuchni zalicza się pieczone mięso (szczególnie wołowinę lub jagnięcinę), stanowiące podstawę tzw. Sunday roast, szeroka gama puddingów oraz placków (pies). Innymi charakterystycznymi daniami są ryba z frytkami (fish and chips) oraz śniadanie angielskie (full English breakfast). Poza granicami Anglii kuchnia angielska często cieszy się reputacją pozbawionej wyrazistego smaku czy kojarzona jest z potrawami słabej jakości, na co istotny wpływ miał okres obu wojen światowych, gdy nastąpiło gwałtowne pogorszenie jakości dostępnych składników oraz racjonowanie żywności. Współcześnie daje się zaobserwować tendencję odwrotną, m.in. za sprawą brytyjskich restauracji, cieszących się uznaniem wielu smakoszy.

  masło orzechowe - Masło orzechowe – wyrób spożywczy wytwarzany z nasion orzachy podziemnej (tzw. orzeszków ziemnych), popularny w kuchni amerykańskiej i holenderskiej. Produkt ten znajduje zastosowanie jako smarowidło do kanapek oraz składnik domowych wypieków (np. ciasteczek). Wynalazł je w XIX wieku amerykański lekarz John Harvey Kellogg. Obecnie w handlu rozróżnia się dwa rodzaje masła orzechowego: chrupkie (z kawałkami orzechów) i kremowe. Typowe masło orzechowe należy przechowywać w temperaturze pokojowej. Decyzją Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14 czerwca 2017 stosowanie nazw sugerujących produkt mleczny w nazewnictwie wyrobów roślinnych (a więc m.in. nazwy „masło orzechowe”) jest niezgodne z prawem. Jedynie ci producenci, których towar istnieje na rynku minimum 30 lat, mogą używać starych nazw. Żaden z polskich wytwórców masła orzechowego nie funkcjonuje na rynku tak długo. Obecnie stosowaną w polskim handlu nazwą jest zazwyczaj pasta orzechowa. W Stanach Zjednoczonych ponad 60% wyprodukowanych orzechów ziemnych jest przeznaczanych na produkcję masła orzechowego. W języku angielskim istnieje określenie na zjawisko lęku (fobii) przed przyklejeniem się masła orzechowego do podniebienia: arachibutyrophobia.

  owies bezglutenowy - Owies zwyczajny (Avena sativa L.) – gatunek zbóż należący do rodziny wiechlinowatych. Uprawiany jest powszechnie w strefie umiarkowanej Eurazji oraz Ameryki Północnej. Został udomowiony przez człowieka w czasach prehistorycznych, około 6000 lat temu. Gatunek ten wykazuje niewielką zmienność genetyczną. Jest heksaploidem (2n=6x=42 chromosomy)

  syrop z tapioki - Kisiel mleczny (budyń) – deser żelujący przyrządzany z mleka i zagęstników skrobiowych. W warunkach domowych jako zagęstnika używa się zazwyczaj mąki ziemniaczanej lub tapioki. Kisiele należą wbrew pozorom do deserów zestalanych na zimno. Podgrzane ziarna skrobiowe absorbują wodę pęczniejąc. Następnie wiązania wodorowe skrobi zostają rozerwane, z ziaren wypływa amyloza i kolejno amylopektyna, co w konsekwencji nadaje potrawie półpłynną konsystencję. Tak powstały kleik jest roztworem koloidalnym. Podczas stygnięcia powstaje żel, w którym cząsteczki wody są wiązane między cząsteczkami skrobi, co powoduje zagęszczenie kisielu. Podawane samodzielnie pełnią rolę deserów – przyrządza się je wtedy z dodatkami takimi jak: masło, cukier, karmel, napar z kawy, kakao, wanilia, cukier waniliowy itd. Spotyka się także przepisy na słodkie kisiele mleczno-warzywne, np. ze startą na tarce dynią. Kisiele mleczne podaje się polane syropem owocowym, słodkim sosem (owocowym, waniliowym, czekoladowym), słodzoną śmietaną, przybrane bitą śmietaną, dżemem, konfiturami, bakaliami, świeżymi owocami, groszkiem ptysiowym, drobnymi ciasteczkami, biszkopcikami etc. Kisiele mleczne są także składnikiem kremów budyniowych, które wykorzystuje się do przekładania ciast i ciastek (np. tortów, mazurków, karpatek, kremówek), nadziewania drożdżowych wyrobów ciastkarskich (drożdżówek, pączków), rożków francuskich, kruchych babeczek etc. Kupne budynie w proszku dodaje się czasem do masy twarogowej na pieczone lub gotowane serniki.

  włókno prebiotyczne - Błonnik (błonnik pokarmowy, włókno pokarmowe) – różnorodne substancje, zazwyczaj pochodzenia roślinnego nieulegające trawieniu przez enzymy przewodu pokarmowego człowieka oraz zwierząt monogastrycznych. Jest to mieszanina substancji o charakterze polisacharydowym (celuloza, hemicelulozy, pektyny, gumy, śluzy) i niepolisacharydowym (ligniny, kutyny). Spożycie błonnika ma znaczenie dla funkcjonowania przewodu pokarmowego.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)