Myprotein Omega 3 6 9

Myprotein Omega 3 6 9 to suplement diety w formie kapsułki. W skład tego suplementu diety wchodzą: Witamina E, Olej słonecznikowy, Kwas alfa liponowy, Kwas dokozaheksaenowy, Kwas eikozapentaenowy, Kompleks kwasów tłuszczowych omega 3, 6, 9. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2018 roku. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Myprotein Omega 3 6 9 został wyprodukowany przez Myprotein, oraz zgłosiła go do rejestracji firma Topform.

• Informacje o suplemencie

  Skład: Witamina E, Olej słonecznikowy, Kwas alfa liponowy, Kwas dokozaheksaenowy, Kwas eikozapentaenowy, Kompleks kwasów tłuszczowych omega 3, 6, 9
  Forma: kapsułki
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2018
  Producent: Myprotein
  Rejestrujący: Topform
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  witamina e - Witamina E – grupa organicznych związków chemicznych, w skład której wchodzą tokoferole i tokotrienole, pełniących w organizmie funkcję niezbędnego składnika pokarmowego, rozpuszczalnej w tłuszczach witaminy. Ich wspólną cechą jest dwupierścieniowy szkielet 6-chromanolu oraz łańcuch boczny zbudowany z 3 jednostek izoprenowych. Stosowana jako dodatek do żywności o numerze E306 (ponadto syntetyczne tokoferole noszą numery E307-309). Witamina E występuje w postaci ośmiu kongenerów: czterech tokoferoli o nasyconym łańcuchu bocznym i czterech analogicznych tokotrienoli posiadających w łańcuchu bocznym 3 wiązania podwójne. W obu grupach wyróżnia się 4 formy: α, β, γ i δ, różniące się liczbą podstawników metylowych przy pierścieniu fenylowym. Każda z 8 form witaminy E wykazuje nieco inną aktywność biologiczną. W organizmie człowieka najistotniejszą rolę pełni α-tokoferol. Do naturalnych źródeł witaminy E należą: nasiona słonecznika, migdały, orzechy laskowe, orzeszki ziemne, oleje (słonecznikowy, szafranowy), pomidory, botwina, suszone morele, szpinak.

  olej słonecznikowy - Olej słonecznikowy – spożywczy olej roślinny wytwarzany z nasion słonecznika. Słonecznik sprowadzili do Europy Hiszpanie około 1500 roku. Technologię wytłaczania oleju z nasion słonecznika opatentowano w Anglii w 1716 roku. Wykorzystywany jest do produkcji margaryny miękkiej, w gospodarstwie domowym do gotowania i do sałatek. Olej słonecznikowy nierafinowany ma temperaturę dymienia 107 °C i nie należy go podgrzewać do tej temperatury. Olej słonecznikowy rafinowany ma temperaturę dymienia 227 °C, zbliżoną do innych olei roślinnych, wobec czego może być bezpiecznie wykorzystywany do smażenia potraw. Olej słonecznikowy jest poddawany rafinacji by pozbawić go zapachu i zmętnienia jest też poddawany winteryzacji (wymrażaniu) w celu zapobiegania zmętnieniu.

  kwas alfa liponowy - Terapia zaburzeń ze spektrum autyzmu (ang. autism spectrum disorders, ASD) ma charakter kompleksowy i interdyscyplinarny. Interwencje powinny celować w ograniczenie osiowych objawów autyzmu (związanych z deficytami społecznymi i w komunikacji), a także w redukcję ewentualnych zachowań trudnych. Istotna jest też diagnoza i terapia zaburzeń współwystępujących (np. lękowych, ADHD, epilepsji). U dzieci zalecane oddziaływania opierają się na zasadach terapii behawioralnej, uwzględniają również ustalenia psychologii rozwojowej, kładą nacisk na dostarczanie interwencji w naturalnych warunkach i rozwój umiejętności związanych z interakcjami społecznymi. Podejścia z tej grupy zalecane są ze względu na największą ilość badań im poświęconych, choć nie jest jasne, czy są bardziej efektywne niż inne interwencje o podobnej intensywności. W wypadku małych dzieci, wskazany jest udział rodziców w terapii; u starszych – pośredniczyć mogą rówieśnicy. Dla młodzieży i dorosłych przeznaczone są, przede wszystkim, zajęcia (najlepiej) grupowe, uczące umiejętności społecznych, akademickich, zawodowych lub życiowych oraz terapia behawioralna w przypadku zachowań niepożądanych. Farmakoterapia stosowana jest jedynie przy zaburzeniach współwystępujących i utrzymujących się zachowaniach trudnych. Stan wiedzy na temat autyzmu ciągle się poszerza i w związku z tym opracowuje się nowe interwencje – jednakże dowody naukowe na efektywność większości z nich są ograniczone. Dużym problemem jest promowanie i popularność metod, których skuteczność nie została potwierdzona w wiarygodny sposób. Część z nich opiera się na pseudonauce; inne czerpią (czasem w luźny sposób) z różnych dziedzin naukowych i podejść terapeutycznych (psychospołecznych, biomedycznych, dietetycznych czy z terapii zajęciowej).

  kwas dokozaheksaenowy - Kwas dokozaheksaenowy (DHA) – organiczny związek chemiczny z grupy wielonienasyconych kwasów tłuszczowych typu ω-3 (omega-3). Należy do egzogennych kwasów tłuszczowych (NNKT). Zawiera 6 izolowanych wiązań podwójnych. Jego źródłem są algi oraz ryby, które odżywiają się algami. DHA cechuje się wieloma korzystnymi działaniami dla organizmu. Spożywany w pokarmach powoduje zmniejszenie stężenia triacylogliceroli we krwi. Natomiast niedobór kwasu dokozaheksaenowego zmniejsza stężenie serotoniny w mózgu, a także może mieć związek z występowaniem ADHD. Istnieją przesłanki wskazujące, że niski poziom DHA w diecie przyczyniać się może do chorób układu krążenia (na przykład nadciśnienia tętniczego), układu odpornościowego i wielu zaburzeń zdrowia psychicznego. Niski poziom DHA może być spowodowany niedoborem lub brakiem pokarmu zwierzęcego w diecie. Według badań poziom DHA u wegetarian jest średnio 31% niższy od osób jedzących mięso. U wegan ten ubytek wynosi aż 59%. Opublikowano też doniesienia o korzystnym wpływie DHA w leczeniu depresji. W badaniach klinicznych poświęconych temu zagadnieniu DHA stosowany był sam lub wraz z kwasem eikozapentaenowym (EPA), który jest substratem do jego wytwarzania w organizmie; stosowano także sam EPA. Metaanaliza z roku 2006 wykazała możliwość pewnego korzystnego działania ww. kwasów, jednak duże zróżnicowanie poszczególnych badań nie pozwoliło na wyciągnięcie konkluzji odnośnie skuteczności takiej terapii. W kolejnym badaniu (największym spośród przeprowadzonych), którego wyniki ujawniono w roku 2007, nie stwierdzono żadnego korzystnego wpływu podawania DHA/EPA na depresję. Po publikacji wywiązała się polemika. Trwają także badania nad leczeniem wczesnej choroby Alzheimera za pomocą kwasu dokozaheksaenowego i innych kwasów tłuszczowych ω-3.

  kwas eikozapentaenowy - Kwas eikozapentaenowy (EPA), C19H29COOH – organiczny związek chemiczny z grupy kwasów omega-3 (ω−3). Jest to wielonienasycony kwas tłuszczowy, w którym grupa karboksylowa znajduje się na końcu 19-członowego łańcucha węglowodorowego zawierającego 5 wiązań podwójnych o konfiguracji cis połączonych mostkami metylenowymi. Licząc od ostatniego węgla w łańcuchu, tj. węgla ω, pierwsze wiązanie podwójne znajduje się przy trzecim atomie węgla (ω−3). EPA wpływa na zmniejszenie aktywności fosfolipazy A2. Jest on substratem do wytwarzania kwasu dokozaheksaenowego (DHA) i może być łatwo w niego przekształcany. EPA jest niezbędny do przekazywania informacji między włóknami nerwowymi i jest stosowany w trudnościach z nauką i koncentracją, zazwyczaj łącznie z innymi kwasami omega-3 (np. DHA) oraz omega-6 (np. kwasem arachidonowym, AA). Podobnie jak inne kwasy omega-3 jest używany w leczeniu wspomagającym także wielu innych chorób (m.in. łuszczycy)[potrzebny przypis].

  kompleks kwasów tłuszczowych omega 3 - Toczeń rumieniowaty układowy (łac. lupus erythematosus systemicus), SLE (od ang. systemic lupus erythematosus), liszaj lub toczeń rumieniowaty trzewny – choroba autoimmunologiczna, należąca do grupy toczni rumieniowatych, rozwijająca się na tle złożonych i niejasnych zaburzeń układu odpornościowego, doprowadzająca do procesu zapalnego wielu tkanek i narządów. Zapadalność (zachorowalność) szacuje się na 40–50 przypadków na 100 000; kobiety chorują 10-krotnie częściej. Szczyt zachorowań występuje w wieku 16–55 lat. Choroba charakteryzuje się bardzo zróżnicowanym nasileniem i przebiegiem naturalnym. Przez dłuższy czas mogą dominować objawy z jednego narządu (co może być niewystarczające do pewnego rozpoznania SLE), mogą pojawiać się częściowe remisje i zaostrzenia. W miarę trwania choroby mogą pojawiać się objawy z kolejnych narządów, jednak objawy uprzednio występujące nie ulegają wycofaniu.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)