Okolutin Omega 3

Suplement diety Okolutin Omega 3 (kapsułka) składający się z: kwasy tłuszczowe Omega-3, 18% EPA, 12% DHA, ekstrakt z kwiatów aksamitka wzniesionego zawierający , 20% luteiny , 4% zeaksantyny, cynk, L-glutation, miedź, selen. Zarejestrowano go w 2012 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja pozytywna. suplement diety Okolutin Omega 3 został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez NUTRIDEA Sp. z o.o. Poznań.

• Informacje o suplemencie

  Skład: kwasy tłuszczowe Omega-3, 18% EPA, 12% DHA, ekstrakt z kwiatów aksamitka wzniesionego zawierający , 20% luteiny , 4% zeaksantyny, cynk, L-glutation, miedź, selen
  Forma: kapsułka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja pozytywna
  
  Rok zgłoszenia: 2012
  Producent: Lek Farma Sp. z o.o. Warszawa
  Rejestrujący: NUTRIDEA Sp. z o.o. Poznań
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  kwasy tłuszczowe omega-3 - Kwasy tłuszczowe omega-3 (zwane też kwasami tłuszczowymi n-3 lub ω-3) – nienasycone kwasy tłuszczowe, których ostatnie wiązanie podwójne w łańcuchu węglowym znajduje się przy trzecim od końca atomie węgla. Do tej grupy należą m.in. wielonienasycone kwasy pełniące ważną rolę w odżywianiu człowieka: kwas α-linolenowy (ALA) Kwas eikozapentaenowy (EPA) Kwas dokozaheksaenowy (DHA)

  18% epa - Powierzchnie dotykowe z miedzi przeciwdrobnoustrojowej – powierzchnie różnych elementów (klamek, poręczy, tac) często dotykane przez ludzi w pracy i życiu codziennym, które w szpitalach i przychodniach wykonuje się z miedzi i ze stopów miedzi, głównie mosiądzu i brązu. Przeciwdrobnoustrojowe (antybakteryjne i bakteriobójcze) właściwości powierzchni miedzianych opisano obszernie w literaturze przedmiotu i poparto badaniami.

  12% dha - Kwas dokozaheksaenowy (DHA) – organiczny związek chemiczny z grupy wielonienasyconych kwasów tłuszczowych typu ω-3 (omega-3). Należy do egzogennych kwasów tłuszczowych (NNKT). Zawiera 6 izolowanych wiązań podwójnych. Jego źródłem są algi oraz ryby, które odżywiają się algami. DHA cechuje się wieloma korzystnymi działaniami dla organizmu. Spożywany w pokarmach powoduje zmniejszenie stężenia triacylogliceroli we krwi. Natomiast niedobór kwasu dokozaheksaenowego zmniejsza stężenie serotoniny w mózgu, a także może mieć związek z występowaniem ADHD. Istnieją przesłanki wskazujące, że niski poziom DHA w diecie przyczyniać się może do chorób układu krążenia (na przykład nadciśnienia tętniczego), układu odpornościowego i wielu zaburzeń zdrowia psychicznego. Niski poziom DHA może być spowodowany niedoborem lub brakiem pokarmu zwierzęcego w diecie. Według badań poziom DHA u wegetarian jest średnio 31% niższy od osób jedzących mięso. U wegan ten ubytek wynosi aż 59%. Opublikowano też doniesienia o korzystnym wpływie DHA w leczeniu depresji. W badaniach klinicznych poświęconych temu zagadnieniu DHA stosowany był sam lub wraz z kwasem eikozapentaenowym (EPA), który jest substratem do jego wytwarzania w organizmie; stosowano także sam EPA. Metaanaliza z roku 2006 wykazała możliwość pewnego korzystnego działania ww. kwasów, jednak duże zróżnicowanie poszczególnych badań nie pozwoliło na wyciągnięcie konkluzji odnośnie skuteczności takiej terapii. W kolejnym badaniu (największym spośród przeprowadzonych), którego wyniki ujawniono w roku 2007, nie stwierdzono żadnego korzystnego wpływu podawania DHA/EPA na depresję. Po publikacji wywiązała się polemika. Trwają także badania nad leczeniem wczesnej choroby Alzheimera za pomocą kwasu dokozaheksaenowego i innych kwasów tłuszczowych ω-3.

  20% luteiny - Luteina (E161b) – związek organiczny, żółty barwnik należący do ksantofili (podgrupa karotenoidów), alkoholowa pochodna α-karotenu. Do zastosowań przemysłowych otrzymuje się ją z traw.

  4% zeaksantyny - Jarmuż (Brassica oleracea L. var. sabellica L.) – odmiana botaniczna kapusty warzywnej. Jest to roślina dwuletnia należąca do rodziny kapustowatych. Jest to jedna z najstarszych odmian użytkowych tego gatunku. W starożytności uprawiana była jako roślina ozdobna i jadalna. Znana jest wyłącznie z uprawy, nie występuje na stanowiskach naturalnych.

  cynk - Cynk (Zn, łac. zincum) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z grupy cynkowców w układzie okresowym (grupa 12). Odkryto 30 izotopów cynku z przedziału mas 54–83, z czego trwałe są izotopy 64Zn, 66Zn, 67Zn, 68Zn i 70Zn. Został odkryty w Indiach lub Chinach przed 1500 rokiem p.n.e. Do Europy wiedza o tym metalu zawędrowała dopiero w XVII wieku.

  l-glutation - Glutation, łac. glutathionum, inna nazwa: γ-glutamylocysteinyloglicyna (γ-glu-cys-gly) – organiczny związek chemiczny, tripeptyd o właściwościach przeciwutleniających, zbudowany z reszt aminokwasowych kwasu glutaminowego, cysteiny i glicyny. Występuje we wszystkich organizmach roślinnych i zwierzęcych (poza organizmem jest nietrwały), jest najbardziej rozpowszechnionym i najobfitszym tiolem wewnątrzkomórkowym (składnikiem zawierającym siarkę) występującym w komórkach ssaków oraz drobnocząsteczkowym tripeptydem budującym żywe komórki.

  miedź - Miedź (Cu, łac. cuprum) – pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa miedzi po łacinie (a za nią także w wielu innych językach, w tym angielskim) pochodzi od Cypru, gdzie w starożytności wydobywano ten metal. Początkowo nazywano go metalem cypryjskim (łac. cyprum aes), a następnie cuprum. Ma 26 izotopów z przedziału mas 55-80. Trwałe są dwa: 63 i 65.

  selen - Selen (Se, łac. selenium) – pierwiastek chemiczny z grupy niemetali w układzie okresowym. Znanych jest kilkanaście jego izotopów z przedziału mas 65–91, z których trwałych jest 6. Pierwiastek ten został odkryty w roku 1817 przez J.J. Berzeliusa. Nazwa pochodzi od Selene (stgr. Σελήνη), greckiej nazwy Księżyca i bogini która go uosabiała. Berzelius nazwał go tak, ponieważ zawsze występuje razem z tellurem, którego nazwa wywodzi się od tellus, czyli po łacinie „Ziemia”. Jednocześnie chciał w ten sposób zaznaczyć, że selen nie jest „z tej samej ziemi”, co tellur i ma różne od niego właściwości.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)