Probio Kid

Probio Kid to suplement diety w formie kapsułka. W skład tego suplementu diety wchodzą: Lactobacillus acidophilus, Bifidobacterium bifidum, Bifidobacterium longum, Bifidobacterium infantis, Fruktooligosacharydy. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2011 roku. Jego status w rejestrze to: 0. suplement diety Probio Kid został wyprodukowany przez Virde Spol s.r.o. Czechy, oraz zgłosiła go do rejestracji firma VIRDEPOL Sp. z o.o. Katowice.

• Informacje o suplemencie

  Skład: Lactobacillus acidophilus, Bifidobacterium bifidum, Bifidobacterium longum, Bifidobacterium infantis, Fruktooligosacharydy
  Forma: kapsułka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: UWAGA! Nieznany status
  
  Rok zgłoszenia: 2011
  Producent: Virde Spol s.r.o. Czechy
  Rejestrujący: VIRDEPOL Sp. z o.o. Katowice
  Dodatkowe informacje: firma zrezygnowała z wprowadzania do obrotu
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  lactobacillus acidophilus - Lactobacillus acidophilus - gatunek pałeczek kwasu mlekowego. Razem z Streptococcus salivarius powszechnie używany przy produkcji wyrobów mlecznych (np. jogurty). Jej nazwa wywodzi się od łac. -lacto - mleko, -bacillus - o kształcie laseczki i acidophilus - lubiący kwas. Bakteria ta dobrze rozwija się w bardziej zakwaszonym środowisku (pH 4-5 albo niższe) niż większość mikroorganizmów, najlepiej służy jej temperatura ok. 45 stopni Celsjusza. Naturalnie występuje w wielu produktach żywnościowych (mleko i jego przetwory, mięso, zboża) a także w przewodzie pokarmowym i jamie ustnej ludzi i zwierząt oraz w końcowej części dróg rodnych. Lactobacillus acidophilus tak jak większość bakterii z rodzaju Lactobacillus posiada zdolność przekształcania laktozy w kwas mlekowy w procesie fermentacji mlekowej. Niektóre spokrewnione z nią gatunki w tym procesie wytwarzają jeszcze etanol, dwutlenek węgla i kwas octowy. Natomiast sama L. acidophilus wytwarza tylko kwas mlekowy. Jest wrażliwa na wilgoć, wysoką temperaturę oraz bezpośrednie nasłonecznienie. W 2002 r. opracowano kompletną mapę genomu tej bakterii. Bakteria ta jest uważana za probiotyczną i wywierającą korzystny wpływ na organizm człowieka. Dzięki jej działalności w przewodzie pokarmowym (razem z innymi bakteriami tworzy tzw. florę jelitową) wytwarzane jest środowisko, które zapobiega rozwojowi niektórych szkodliwych mikroorganizmów, ponadto uczestniczy w produkcji niacyny, kwasu foliowego i witaminy B6. Obecność tej bakterii w pochwie u kobiet poprzez produkcję kwasu pomaga kontrolować niepożądany wzrost grzyba - Candida albicans. Antybiotyki zażywane doustnie niszczą tę bakterię, dlatego też zalecane jest podczas kuracji antybiotykowej zażywanie leków osłonowych.

  bifidobacterium bifidum - Oddychanie komórkowe – wielostopniowy biochemiczny proces utleniania związków organicznych związany z wytwarzaniem energii użytecznej metabolicznie. Oddychanie przebiega w każdej żywej komórce w sposób stały. Zachodzi ono nawet wtedy, gdy inne procesy metaboliczne zostaną zahamowane. Chociaż istnieją różnice w przebiegu procesu oddychania u poszczególnych grup organizmów, to zestaw enzymów katalizujących poszczególne reakcje składające się na oddychanie jest zbliżony u wszystkich organizmów żywych. Zachodzenie oddychania jest jednym z najczęściej stosowanych wskaźników zachodzenia procesów życiowych. Jedynie wirusy będące strukturami na pograniczu życia i cząstek chemicznych nie przeprowadzają procesu oddychania. Chociaż substratem w reakcji oddychania mogą być wszystkie związki organiczne obecne w komórkach, najczęściej ogólną reakcję oddychania komórkowego zapisuje się dla utleniania cukru – glukozy w obecności tlenu: C6H12O6 + 6O2 → 6CO2 + 6H2O Energia uwolniona w procesie utleniania związków organicznych pojawia się częściowo w postaci związku wysokoenergetycznego – ATP, który może być wykorzystany do przeprowadzania reakcji chemicznych zachodzących w komórce lub do poruszania organizmu np. w tkance mięśniowej. Proces produkcji ATP nie przebiega ze 100% sprawnością i część energii uwalniana jest w postaci ciepła. Poza węglowodanami organizmy w procesie oddychania mogą utleniać tłuszcze oraz białka, a po bardziej złożonych modyfikacjach także pozostałe związki organiczne. Dla najczęściej używanego substratu, glukozy, reakcje oddychania komórkowego zachodzą na trzech szlakach metabolicznych: Glikoliza, w której glukoza przekształcana jest do kwasu pirogronowego i powstają niewielkie ilości ATP oraz NADH. Cykl Krebsa określany także cyklem kwasu cytrynowego lub cyklem kwasów trikarboksylowych, w którym kwas pirogronowy po przekształceniu do acetylo-CoA w cyklu przemian przekształcany jest do CO2 z wytworzeniem NADH, FADH2 oraz GTP lub ATP. Oddychanie końcowe, czyli mitochondrialny łańcuch transportu elektronów i fosforylacja oksydacyjna. W tym etapie zredukowane nukleotydy NADH, FADH2 są utleniane. W efekcie szeregu reakcji powstaje woda, a uwalniana energia zamieniana jest na ATP.Pierwszy z wymienionych etapów jest charakterystyczny dla utleniania węglowodanów i zachodzi w cytozolu. Dwa pozostałe etapy zachodzą u organizmów eukariotycznych w wyspecjalizowanych organellach – mitochondriach. W komórkach prokariontów enzymy biorące udział we wszystkich etapach oddychania znajdują się w cytozolu i błonie komórkowej. Tłuszcze oraz białka mogą być także włączane w cykl Krebsa. Wcześniej jednak tłuszcze rozkładane są do acetylo-CoA w procesie β-oksydacji, a białka muszą być rozłożone na aminokwasy, te zaś pozbawione reszty aminowej. Powstałe po odłączeniu reszty aminowej ketokwasy włączane są bezpośrednio lub po przekształceniu w reakcje glikolizy i cyklu kwasu cytrynowego. U organizmów, które stale lub okresowo nie mają dostępu do tlenu, wytwarzanie energii użytecznej biologicznie może polegać na niepełnym utlenieniu związków organicznych. Proces taki nazywany jest fermentacją. W efekcie fermentacji związki organiczne ulegają zarówno utlenianiu, jak i redukcji. Drugim sposobem uzyskania energii w warunkach beztlenowych jest utlenianie związków organicznych z wykorzystaniem utlenionych związków nieorganicznych np. azotanów, siarczanów, związków żelaza lub manganu, a nawet dwutlenku węgla. Związki te służą jako akceptory elektronów w łańcuchu transportu elektronów zbliżonym do łańcucha oddechowego zachodzącego przy przenoszeniu elektronów na tlen. Pozostałe etapy oddychania nie różnią się od oddychania tlenowego. Oba procesy zachodzące w warunkach beztlenowych mogą być określane jako oddychanie beztlenowe, jednak w mikrobiologii terminem oddychania beztlenowego określa się jedynie wykorzystywanie związków nieorganicznych w roli utleniacza. Fermentacje są traktowane jako oddzielna grupa procesów metabolicznych prowadzących do uzyskania energii użytecznej metabolicznie.

  bifidobacterium longum - Bifidobacterium animalis – gatunek pałeczkowatych bakterii Gram-dodatnich, które bytują w jelicie grubym większości ssaków, w tym ludzi. Bifidobacterium animalis i Bifidobacterium lactis były wcześniej opisywane jako dwa odrębne gatunki. Obecnie uważa się je za jeden gatunek B. animalis z podgatunkami Bifidobacterium animalis i Bifidobacterium lactis. Obie stare nazwy, zarówno B. animalis, jak i B. lactis stosowane są na etykietach produktów żywnościowych pod nazwą probiotyki. W większości przypadków nie jest jasne, który z podgatunków zastosowano w produkcie.

  bifidobacterium infantis - Psychobiotyki to bakterie probiotyczne, które spożywane w odpowiednich dawkach wykazują działanie na oś jelitowo-mózgową i mają korzystny wpływ na zdrowie psychiczne pacjentów cierpiących na choroby psychiczne oraz łagodzą objawy depresji, zespołu jelita drażliwego i chronicznego zmęczenia. Termin psychobiotyk został utworzony przez psychiatrę Teda Dinana i neurologa Johna F. Cryana.

  fruktooligosacharydy - Prebiotyk – substancja obecna lub wprowadzana do pożywienia w celu pobudzania rozwoju prawidłowej flory jelit, poprawiająca w ten sposób zdrowie. Prebiotykiem może być naturalny składnik diety np. skrobia, błonnik pokarmowy lub dodatki do żywności (suplementy diety) o charakterze prozdrowotnym – healthy food for the colon. W odróżnieniu od probiotyku nie zawiera żadnych mikroorganizmów, a jedynie substancje stymulujące. Prebiotyki to nietrawione – oporne na działanie enzymów trawiennych w przewodzie pokarmowym – składniki żywności, które korzystnie oddziałują na gospodarza przez selektywną stymulację wzrostu lub aktywności jednego rodzaju lub ograniczonej liczby bakterii w okrężnicy i w ten sposób poprawiają zdrowie gospodarza. Tymi substancjami mogą być białka, tłuszcze, oligo- lub polisacharydy, które nie ulegają trawieniu i w formie niezmienionej docierają do światła jelita, by tam rozwijać swoje działanie. Prebiotyki ulegają fermentacji w przewodzie pokarmowym gospodarza za sprawą działania mikroflory jelitowej, w procesie tym powstają krótkołańcuchowe kwasy karboksylowe: masłowy – mający znaczenie w utrzymywaniu prawidłowej struktury i funkcji kolonocytów propionowy octowy oraz niskocząsteczkowe produkty przemiany materii (diacetyl), kwas 2-pirolidono-5karboksylowy, bakteriocyny, a także pochodne tlenuNajczęściej stosowanymi prebiotykami są: poli- i oligosacharydy – inulina, fruktooligosacharydy (FOS) zawarte w roślinach, takich jak: szparagi, karczochy, cykoria, cebula mannanoligosacharydy (MOS) laktuloza – polimer fruktozo-glukozowy powstający podczas przemian laktozyPołączenie prebiotyku i probiotyku w jednym preparacie nosi nazwę synbiotyku.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)