SCD Probiotica ®

SCD Probiotica ® w formie postać płynna zawiera w składzie melasa z trzciny cukrowej, puder mineralny, sól morska, koncentraty owocowe, probiotyczne kultury SCD, w tym bakterie kwasu mlekowego, fruktoza, własna ekologiczna mieszanka ziołowa: anyż, korzeń lukrecji, koper włoski, bazylia, rumianek, trybula, koperek, czarny bez, kozieradka, korzeń imbiru, arcydzięgiel, jałowiec, pokrzywa, oregano, natka pietruszki, mięta, rozmaryn, szałwia, tymianek, grzyby reishi. Ten suplement diety zgłoszono do rejestracji w roku 2009. Jego status w rejestrze to: weryfikacja pozytywna. suplement diety SCD Probiotica ® został wyprodukowany przez SCD Probiotics, LLC USA, oraz zgłosiła go do rejestracji firma ProBiotics Polska Madalena Górska Brudzew.

• Informacje o suplemencie

  Skład: melasa z trzciny cukrowej, puder mineralny, sól morska, koncentraty owocowe, probiotyczne kultury SCD, w tym bakterie kwasu mlekowego, fruktoza, własna ekologiczna mieszanka ziołowa: anyż, korzeń lukrecji, koper włoski, bazylia, rumianek, trybula, koperek, czarny bez, kozieradka, korzeń imbiru, arcydzięgiel, jałowiec, pokrzywa, oregano, natka pietruszki, mięta, rozmaryn, szałwia, tymianek, grzyby reishi
  Forma: postać płynna
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja pozytywna
  
  Rok zgłoszenia: 2009
  Producent: SCD Probiotics, LLC USA
  Rejestrujący: ProBiotics Polska Madalena Górska Brudzew
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  melasa z trzciny cukrowej - Rum – napój alkoholowy o wysokiej zawartości alkoholu (37,5%–81%) wytwarzany ze sfermentowanego soku z trzciny cukrowej, koncentratu tego soku lub melasy.

  puder mineralny - Makaronik – słodkie ciastko przyrządzone z białek jaj, cukru pudru i mielonych migdałów, czasem także z niewielkim dodatkiem masła, mąki, drożdży, miodu, śmietany, żółtek, czekolady, kakao, bakalii, przypraw korzennych. Zamiast migdałów używane są niekiedy mielone orzechy włoskie, laskowe, orzeszki arachidowe, mak, orzeszki pistacjowe, pestki dyni, nasiona słonecznika, a nawet płatki owsiane, wiórki kokosowe lub pokruszone sucharki. Makaroniki piecze się w niskiej temperaturze w formach lub na blasze. W zależności od czasu pieczenia i użytych składników mogą być one kruche i chrupiące lub miękkie, o strukturze przypominającej marcepan. Po ostudzeniu przekłada się je czasem kremami, dekoruje polewą, lukrem lub posypuje cukrem pudrem. Mimo dużych walorów smakowych i wysokiej wartości odżywczej w Polsce są to ciastka niezbyt popularne, częściej spożywa się podobne do nich, ale tańsze w produkcji i nadające się do dłuższego przechowywania, bezy.

  sól morska - Sól morska – jeden z rodzajów soli spożywczej uzyskiwany poprzez odparowywanie słonych zbiorników wodnych – mórz lub jezior. Sól morską wykorzystuje się czasami również do produkcji kosmetyków. Podobnie jak w przypadku soli kamiennej, początek pozyskiwania soli morskiej datuje się na czasy prehistoryczne. W zależności od miejsca pochodzenia skład, wygląd oraz smak soli morskiej mogą się różnić, choć – podobnie jak zwykła sól kuchenna – składa się ona w przeważającej części z chlorku sodu, który stanowi zwykle ponad 95% zawartości. Zaleca się ograniczenie jej spożycia w związku z negatywnym wpływem sodu przede wszystkim na układ sercowo-naczyniowy. Nie istnieją żadne naukowe przesłanki wskazujące na prozdrowotne działanie jakiejkolwiek postaci soli morskiej.

  koncentraty owocowe - Kisiel owocowy – deser żelujący przygotowywany z wywaru i przecieru z gotowanych owoców lub samego przecieru z surowych miękkich owoców, zagęszczany mąką ziemniaczaną. Kisiel ma półpłynną, charakterystyczną konsystencję i kwaskowaty smak. Tradycyjnie kisiel przygotowuje się następująco: przygotowanie przecieru z owoców, wymieszanie zimnej wody i mąki ziemniaczanej, wymieszanie powstałej zawiesiny z gorącym przecierem owocowym, dodanie cukru i zagotowanie, przelanie do naczyń (salaterek lub kompotierek) zwilżonych wodą, studzenie.Kisiele należą wbrew pozorom do deserów zestalanych na zimno, chociaż podaje się je również na gorąco czyli bez studzenia. Podgrzane ziarna skrobiowe absorbują wodę pęczniejąc. Następnie wiązania wodorowe skrobi zostają rozerwane, z ziaren wypływa amyloza i kolejno amylopektyna, co w konsekwencji nadaje potrawie półpłynną konsystencję. Tak powstały kleik jest roztworem koloidalnym. Podczas stygnięcia powstaje żel, w którym cząsteczki wody są wiązane między cząsteczkami skrobi, co powoduje zagęszczenie kisielu. Kisiele owocowe podaje się polane syropem owocowym, słodkim sosem (waniliowym, owocowym), słodzoną śmietaną, przybrane bitą śmietaną, dżemem, konfiturami, świeżymi owocami, groszkiem ptysiowym, drobnymi ciasteczkami, biszkopcikami etc.

  w tym bakterie kwasu mlekowego - Fermentacja mlekowa – fermentacja węglowodanów do kwasu mlekowego, odbywająca się pod wpływem działania bakterii fermentacji mlekowej. Fermentacja ta odgrywa kluczowe znaczenie przy produkcji wielu przetworów mlecznych. Równanie sumaryczne właściwej fermentacji mlekowej: C6H12O6 _bakterie mlekowe_͕ 2CH3CHOHCOOH + 22,5 kcal

  fruktoza - Fruktoza, cukier owocowy (z łac. fructus, owoc) – organiczny związek chemiczny z grupy ketoz. W stanie wolnym występuje naturalnie w owocach, miodzie, nektarze kwiatów i spermie ssaków. Reszty fruktozy wchodzą w skład szeregu di-, oligo- i polisacharydów, na przykład sacharozy (glukoza + fruktoza), rafinozy (glukoza + fruktoza + galaktoza) lub inuliny. W temperaturze pokojowej jest białą substancją krystaliczną. Temperatura topnienia to około 100 °C. Fruktoza charakteryzuje się słodkim smakiem (jest nieco słodsza od sacharozy i znacznie słodsza od glukozy) oraz dobrą rozpuszczalnością w wodzie. W wyniku fermentacji ulega przemianie do etanolu. Fruktoza jest nieprzydatna organizmowi podczas wysiłku fizycznego, ponieważ jest znacznie wolniej wchłaniana z krwi niż glukoza. Znaczne ilości fruktozy mogą powodować biegunkę i bóle żołądkowo-jelitowe. W spermie fruktoza jest głównym substratem energetycznym plemników w procesie oddychania beztlenowego. Powoduje też wyraźne podniesienie poziomu trójglicerydów we krwi. Fruktoza charakteryzuje się największą słodkością spośród najczęściej stosowanych do słodzenia węglowodanów.

  korzeń lukrecji - Lukrecja gładka (Glycyrrhiza glabra) – bylina z rodziny bobowatych. Rodzimy obszar jej występowania to Libia, środkowa i zachodnia część Azji, Syberia, Mongolia, Kaukaz oraz wschodnia i południowa część Europy. Jest też uprawiana w wielu regionach świata. Znana od wieków roślina lecznicza.

  koper włoski - Fenkuł włoski, koper włoski, koper słodki (Foeniculum vulgare Mill.) – gatunek rośliny dwuletniej, czasem byliny, zaliczany do rodziny selerowatych (Apiaceae). Gatunek jest bardzo zmienny (dwa podgatunki z kilkoma odmianami), uważany za jedynego przedstawiciela rodzaju fenkuł (Foeniculum Mill.) lub część zaliczanych tu taksonów wyodrębnianych jest w randze osobnych gatunków.

  bazylia - Bazylia (Ocimum L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Liczy ok. 35 gatunków, rosnących dziko głównie w strefie tropikalnej i subtropikalnej Afryki i Azji. Gatunkiem typowym jest bazylia pospolita (Ocimum basilicum L.).

  rumianek - Rumianek (Matricaria L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Według aktualnych ujęć taksonomicznych należy do niego tylko 5 gatunków występujących na półkuli północnej na obszarach o umiarkowanym klimacie. W piśmiennictwie często miał łacińską nazwę Chamomilla. Obecnie istotne źródła nomenklatoryczne podają nazwę Matricaria, nazwę Chamomilla uznając za błędną.

  trybula - Trybula (Anthriscus Pers.) – rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych. Obejmuje 15–20 gatunków. Występują one głównie w Europie, zasięgi niektórych sięgają na wschodzie Azji. Jeden gatunek o najszerszym zasięgu – trybula leśna A. sylvestris sięga na wschodzie do Chin, a na południu rośnie w Afryce północnej po Etiopię oraz na izolowanym obszarze w Górach Smoczych w Afryce Południowej. W Polsce występują dwa gatunki rodzime – trybula leśna A. sylvestris i trybula lśniąca A. nitida oraz dwa zadomowione antropofity – trybula ogrodowa A. cerefolium i trybula pospolita A. caucalis. Rośliny te rosną w widnych lasach i formacjach trawiastych oraz na siedliskach antropogenicznych, np. na przydrożach. Trybula ogrodowa A. cerefolium jest gatunkiem uprawianym co najmniej od czasów Starożytnego Rzymu, dla swoich aromatycznych liści. Stanowią one przyprawę dodawaną do zup (np. w Holandii), sałatek i omletów. Jako roślina ozdobna bywa uprawiana ciemnobrązowolistna odmiana trybuli leśnej 'Ravenswing'.

  koperek - Koper ogrodowy (Anethum graveolens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych. Pochodzi prawdopodobnie z południowo-zachodniej Azji. Obecnie nie występuje już w stanie dzikim, jedynie w uprawie, i jest uprawiany na całym świecie.

  czarny bez - Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.) – gatunek rośliny z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), dawniej zaliczany był także do rodziny bzowatych (Sambucaceae) i przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Inne zwyczajowe nazwy polskie: bez lekarski, bez pospolity, bzowina, bzina, buzina, hyczka, baźnik, bess, best, bestek, bez apteczny, bez aptekarski, bez biały, bez dziki, bzowina czarna, bzowki, côrny bez, flider, gołębia pokrzywa, hebz, holunder, hyćka, kaszka, suk. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w Europie, w Polsce pospolity. Wykorzystywany jest jako roślina lecznicza, kosmetyczna, ozdobna i jadalna. Spożycie niedojrzałych i nieprzetworzonych owoców skutkować może jednak zatruciem. Gatunek zmienny – wyróżnia się kilka podgatunków, przy czym klasyfikacja ich nie jest ustalona. Wyhodowano liczne odmiany ozdobne różniące się głównie ubarwieniem i kształtem liści.

  kozieradka - Kozieradka (Trigonella L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 95 gatunków występujących na wszystkich kontynentach Starego Świata sięgając po wyspy Oceanii. W Polsce jako przejściowo dziczejące (efemerofity) spotykane są dwa gatunki: kozieradka błękitna (T. caerulea) i pospolita (T. foenum-graecum).

  korzeń imbiru - Imbir lekarski (Zingiber officinale Rosc.) – gatunek rośliny uprawnej z rodziny imbirowatych (Zingiberaceae). W stanie dzikim obecnie nie występuje. Pochodzi prawdopodobnie z Melanezji.

  arcydzięgiel - Dzięgiel litwor, arcydzięgiel litwor (Angelica archangelica L., Archangelica officinalis Hoffm.) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Roślina ma wiele nazw zwyczajowych i ludowych: angelika, dzięgiel lekarski, dzięgiel wielki, anielskie ziele, archangielski korzeń, anielski korzeń. Występuje w stanie dzikim w górzystych i wilgotnych terenach Europy i Azji. W Polsce jest to gatunek rodzimy – podgatunek typowy rośnie w Sudetach i Karpatach, podgatunek nadbrzeżny występuje w pasie wybrzeża i dolinach rzek.

  jałowiec - Jałowiec (Juniperus L.) – rodzaj roślin iglastych należący do rodziny cyprysowatych. Liczy ok. 50–71 gatunków, z których w Polsce w warunkach naturalnych występują 2. Rodzaj należy obok sosen do najbardziej rozpowszechnionych przedstawicieli iglastych na Ziemi. Jałowce rosną w strefie klimatu umiarkowanego i subpolarnego na wszystkich kontynentach półkuli północnej, a także w górach w strefie międzyzwrotnikowej. Wiele gatunków i ich odmian uprawianych jest jako rośliny ozdobne.

  pokrzywa - Pokrzywa (Urtica L.) – rodzaj jednorocznych roślin zielnych lub bylin z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae Juss.). Należy do niej co najmniej 50 gatunków rozproszonych na całej kuli ziemskiej. Rośliny niektórych gatunków dostarczają włókna i są jadalne.

  oregano - Lebiodka pospolita (Origanum vulgare), zwana popularnie oregano – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny jasnotowatych. Rośnie w Afryce Północnej, Europie i Azji. W Polsce występuje na całym terytorium i jest pospolity. Inna nazwa: dziki majeranek.

  natka pietruszki - Czarnuszka siewna (Nigella sativa L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Pochodzi z Iraku i Turcji, ale rozprzestrzenił się i obecnie jako gatunek introdukowany rośnie dziko w basenie Morza Śródziemnego. Jest też uprawiany w wielu krajach świata. W Polsce jest uprawiany i czasami przejściowo dziczejący z upraw (ergazjofigofit).

  mięta - Mięta (Mentha L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae Lindl.). W zależności od ujęcia taksonomicznego (stopnia uwzględnienia taksonów mieszańcowych, częstych w tym rodzaju) obejmuje ok. 18–19, 25, 30 lub nawet ponad 40 gatunków i ich mieszańców. Występują głównie w Europie (10 gatunków), Azji i Afryce, ale też 6 gatunków obecnych jest w Australii, jeden w Nowej Zelandii i jeden w Ameryce Północnej. Liczne gatunki i mieszańce rozprzestrzenione zostały na świecie i zdziczały na różnych obszarach. Rosną na różnych siedliskach, najczęściej wilgotnych lub mokrych, ale też na suchych stepach. Używane są jako zioła o specyficznym, miętowym aromacie, w kuchni, ale także w ziołolecznictwie. W Ameryce stosowany był tamtejszy gatunek – M. canadensis. W Starożytnym Rzymie głównie mięta nadwodna M. aquatica. Współcześnie największe znaczenie użytkowe mają: mięta zielona M. spicata, mięta wonna M. suaveolens, mięta pieprzowa M. × piperita, mięta długolistna M. longifolia, mięta polej M. pulegium. Jako roślina ozdobna na skalniakach uprawiana bywa mięta Requiena M. requienii.

  rozmaryn - Rozmaryn (Rosmarinus L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Różni botanicy podają różną liczbę gatunków: od jednego do dwunastu. Pochodzą z południowej Europy i obszaru śródziemnomorskiego.

  szałwia - Szałwia (Salvia L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje ok. 900–950 gatunków i jest to najliczniejszy w gatunki rodzaj rodziny jasnotowatych. Gatunki z tego rodzaju występują w stanie dzikim na całej kuli ziemskiej, z wyjątkiem obszarów o klimacie polarnym. Najbardziej zróżnicowane są na obu kontynentach amerykańskich, gdzie rośnie 591 gatunków, z czego ok. 250 w samym Meksyku. Drugi ośrodek z dużym zróżnicowaniem to Azja – od Chin, gdzie rosną 84 gatunki, po Azję południowo-zachodnią), gdzie w samej Turcji rośnie 86 gatunków z czego połowa to endemity tego kraju. W Afryce rośnie 59 gatunków, w Australii 1, w Europie – 36 (z czego w Polsce cztery rodzime – szałwia lepka S. glutinosa, łąkowa S. pratensis, okręgowa S. verticillata i omszona S. nemorosa). Łacińska nazwa rodzaju pochodzi od słowa salvus oznaczającego ocalony, nietknięty, żywy – niektóre gatunki szałwii mają bowiem własności lecznicze i od dawna używane były w lecznictwie. Spożywcze znaczenie ma zwłaszcza szałwia lekarska i hiszpańska, zwana chia, niektóre gatunki mają właściwości halucynogenne lub stosowane są w przemyśle kosmetycznym, liczne uprawiane są jako ozdobne.

  tymianek - macierzanka tymianek, zwana także tymiankiem – roślina Tymianek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Koźminek

  grzyby reishi - Lakownica żółtawa (Ganoderma lucidum) – gatunek grzybów należący do rodziny lakownicowatych (Ganodermataceae).

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)