Slimbiovitt

Slimbiovitt to suplement diety w formie kapsułka twarda. W skład tego suplementu diety wchodzą: chlorofil, hydroksypropylometyloceluloza, sole magnezowe kwasów tłuszczowych, Chrom, Wyciąg z pokrzywy indyjskiej, Wyciąg z morwy białej, Wyciąg z morszczynu pęcherzykowatego, Wyciąg z gorzkiej pomarańczy, Wyciąg z Garcinia cambogia. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2019 roku. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Slimbiovitt został wyprodukowany przez Pomafa sp. jawna, oraz zgłosiła go do rejestracji firma treebiovitt.

• Informacje o suplemencie

  Skład: chlorofil, hydroksypropylometyloceluloza, sole magnezowe kwasów tłuszczowych, Chrom, Wyciąg z pokrzywy indyjskiej, Wyciąg z morwy białej, Wyciąg z morszczynu pęcherzykowatego, Wyciąg z gorzkiej pomarańczy, Wyciąg z Garcinia cambogia
  Forma: kapsułka twarda
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2019
  Producent: Pomafa sp. jawna
  Rejestrujący: treebiovitt
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  chlorofil - Chlorofile – grupa organicznych związków chemicznych obecnych między innymi w roślinach, algach i bakteriach fotosyntetyzujących (np. w sinicach). Nadaje częściom roślin (głównie liściom) charakterystyczny zielony kolor. Funkcją chlorofili w organizmach przeprowadzających fotosyntezę jest wychwytywanie kwantów światła i przekazywanie energii wzbudzenia do centrum reakcji fotoukładu, skąd wybijane są elektrony, spożytkowane następnie w dalszych etapach fotosyntezy. Znaczna zawartość chlorofili w organizmach fotosyntetyzujących jest odpowiedzialna za ich zieloną barwę. Zielony kolor chlorofilu spowodowany jest wysoką absorpcją w czerwonej i niebieskiej części spektrum światła, a niską absorpcją w zielonej części spektrum światła (długość fali 500–600 nm). Wyróżnia się wiele rodzajów chlorofili. Najbardziej rozpowszechnione w przyrodzie to chlorofil a i chlorofil b występujące u wszystkich roślin przeprowadzających fotosyntezę. Chlorofile c i d występują jedynie u części glonów. U prokariontów zdolnych do przeprowadzania fotosyntezy mogą występować: chlorofil a (tylko u sinic) oraz wiele rodzajów bakteriochlorofili oznaczanych literami od a do g.

  hydroksypropylometyloceluloza - Hypromeloza (łac. hypromellosum), skrótowiec od (hydroksypropylo)metyloceluloza, HPMC – organiczny związek chemiczny, pochodna celulozy, w której część grup hydroksylowych została alkilowana grupami metylowymi i 2-hydroksypropylowymi. Stosowana jako lek zwilżający, dodatek do żywności (E464), dodatek do klejów, farb, materiałów budowlanych i innych. Ma postać białego, żółtawobiałego lub szarawobiałego proszku (lub granulek), higroskopijnego po wysuszeniu. Jest rozpuszczalna w wodzie, praktycznie nierozpuszczalna w etanolu, toluenie i acetonie.

  chrom - Chrom (Cr, łac. chromium) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z bloku d układu okresowego. Ma 13 izotopów, od 45Cr do 57Cr, z czego trwałe są izotopy 50, 52, 53 i 54. Został odkryty w roku 1797 przez Louisa Nicolasa Vauqellina.

  wyciąg z pokrzywy indyjskiej - Kuchnia rosyjska – narodowa kuchnia Rosjan. Tradycyjna kuchnia rosyjska dominowała na obszarze leżącym pomiędzy zachodnią granicą kraju a Wołgą, włącznie z obszarami metropolitalnymi Moskwą i Sankt Petersburgiem. Występowała w wielu wariantach, od kuchni chłopskiej aż do kuchni carskiej. Wykwintna kuchnia klas średniej i wyższej przeżywała okres swojej największej świetności sto lat przed wybuchem rewolucji w 1917 roku. Prosta kuchnia chłopska wykorzystywała surowce możliwe do wyprodukowania we własnym zakresie w północnym klimacie. Jej podstawę stanowiły: ciemny chleb żytni, różne warianty zupy szczi oraz kasza gryczana, co znalazło swój wyraz w przysłowiu rosyjskim: Szczi i kasza – strawa nasza. Znaczny wpływ na narodową kuchnię w europejskiej części Rosji wywarł obrządek Kościoła prawosławnego ze względu na bardzo dużą liczbę dni postnych w roku. W związku z tym kuchnia rosyjska oferuje bogaty wybór przepisów na potrawy z rybami oraz potrawy, w których główną rolę odgrywają warzywa, grzyby i leśne owoce. W procesie kształtowania się tradycyjnej kuchni rosyjskiej wyróżniamy następujące okresy: kuchni staroruskiej, kuchni moskiewskiej, kuchni za panowania Piotra Wielkiego i Katarzyny Wielkiej, kuchni petersburskiej, kuchni wszystkich Rusinów, kuchni radzieckiej oraz współczesnej kuchni rosyjskiej. Kuchnia rosyjska słynie z kawioru – luksusowego artykułu spożywczego, z tradycji podawania zakąsek, od których dawniej rozpoczynał się każdy uroczysty posiłek, oraz kiszonych warzyw (kapusty, ogórków i pomidorów). Lista potraw, charakterystycznych dla tradycyjnej kuchni rosyjskiej, obejmuje: bliny, pi(e)róg i małe pirożki, pielmieni, wareniki (pierogi gotowane) i boeuf Stroganow. Z zup tradycyjną kuchnię rosyjską reprezentują szczi, ucha, okroszka i barszcz. Smak potraw wzbogacano dodatkiem koperku i śmietany. Głównym tradycyjnym napojem bezalkoholowym jest herbata, którą Rosjanie piją gorącą, bez mleka, czasami posłodzoną i doprawioną do smaku konfiturą owocową. Dawniej herbatę zaparzano przy użyciu samowaru i serwowano do niej lekko słodkie wypieki o charakterze obwarzanków tzw. suszki. Innymi tradycyjnymi napojami, które w dalszym ciągu cieszą się popularnością, są także kwas chlebowy i kefir. Najpopularniejszym napojem alkoholowym Rosjan jest wódka. Jako deser tradycyjnie podawany był kisiel i kompot. Współcześnie Rosjanie preferują lody i torty.

  wyciąg z morwy białej - Bielsko-Biała (cz. Bílsko-Bělá, niem. Bielitz-Biala) – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, w województwie śląskim, na Pogórzu Śląskim, u stóp Beskidu Małego i Beskidu Śląskiego, nad rzeką Białą. Jest siedzibą władz powiatu bielskiego, Euroregionu Beskidy, diecezji bielsko-żywieckiej Kościoła rzymskokatolickiego i diecezji cieszyńskiej Kościoła ewangelicko-augsburskiego, a także głównym miastem aglomeracji bielskiej i centralnym ośrodkiem Bielskiego Okręgu Przemysłowego. Bielsko-Biała formalnie powstało 1 stycznia 1951 r. z połączenia położonego na Śląsku Cieszyńskim Bielska, o którym pierwsze wzmianki pochodzą z przełomu XIII i XIV wieku oraz małopolskiej Białej założonej w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miasto było stolicą województwa bielskiego. Bielsko-Biała pełni funkcję głównego ośrodka administracyjnego, przemysłowego, handlowo-usługowego, akademickiego, kulturalnego i turystycznego obszaru śląsko-małopolskiego pogranicza nazywanego często potocznie Podbeskidziem. Jest jednym z lepiej rozwiniętych gospodarczo miast Polski (m.in. ok. 2% bezrobocia). Stanowi także ważny w skali kraju węzeł drogowy i kolejowy. Miasto jest członkiem m.in. Związku Miast Polskich. Według danych z 30 czerwca 2018 r. Bielsko-Białą zamieszkiwało 171 277 mieszkańców (22 miejsce w Polsce). Powierzchnia miasta wynosi 124,51 km² (19. miejsce w Polsce) i dzieli się ono formalnie na 30 osiedli (jednostek pomocniczych gminy).

  wyciąg z gorzkiej pomarańczy - Aperol - aperitif pochodzenia włoskiego o zawartości alkoholu 11%. Napój ma jasnoczerwony kolor. Jego podstawowymi składnikami są goryczka, gorzka pomarańcza, rabarbar i wyciąg z ziół. Alkohol sprzedawał od 1919 r. Giuseppe Barbieri. Obecnie trunek produkuje firma Campari Group.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)