SPANISHE LIEBES TROPFEN

Suplement diety SPANISHE LIEBES TROPFEN został zgłoszony do rejestracji w 2009 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: pualinia cupana, absynt, tauryna, olejek anyżowy, olejek z rozmarynu, olejek miety, olejek cynamonowy, olejek z bazyli. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma Milan Praemittendis GmbH Niemcy.

• Informacje o suplemencie

  Skład: pualinia cupana, absynt, tauryna, olejek anyżowy, olejek z rozmarynu, olejek miety, olejek cynamonowy, olejek z bazyli
  Forma: krople
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2009
  Producent: Milan Praemittendis GmbH Niemcy
  Rejestrujący: R.D.K. Zdzisław Radwański Łódź
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  absynt - Absynt – wysokoprocentowy napój alkoholowy otrzymywany w procesie ekstrakcji kwiatów i liści piołunu (Artemisia absinthium), anyżu i kopru włoskiego oraz mniejszych ilości innych ziół. Absynt zaliczany jest do wódek smakowych. Zdarza się, że jest błędnie klasyfikowany jako rodzaj nalewki. Ponieważ absynt jest zazwyczaj zielony (naturalnie lub z powodu dodanego barwnika), a także ze względu na jego właściwości psychoaktywne (związane z zawartym w nim tujonem), nazywany jest potocznie Zieloną Wróżką (fr. Fée Verte, ang. Green Fairy). Z powodu wysokiej zawartości alkoholu i znacznego stężenia olejków eterycznych powstało wiele sposobów spożywania tego trunku. Pijący absynt dodają trzy do pięciu części lodowatej wody do jednej części alkoholu, co powoduje jego mętnienie. Woda używana jest również do rozpuszczania cukru dodawanego w celu zmniejszenia goryczy. Wszystkie te przygotowania są uważane za istotną część doświadczenia wynikającego ze spożywania absyntu, do tego stopnia, że zostały one zrytualizowane oraz uzupełnione specjalnymi ażurowymi łyżeczkami i innymi akcesoriami. Smak absyntu jest podobny do smaku innych alkoholi z zawartością anyżu z wyraźnie odznaczającą się goryczą, przełamywaną przez dodawanie różnych ziół. Pierwsza receptura została opracowana w XVIII wieku w Val de Travers w obecnym szwajcarskim kantonie Neuchâtel. Początkowo stosowany był jako leczniczy eliksir na wszelkie dolegliwości, zwłaszcza przeciwbólowo. Jednak znacznie większą popularność absynt zdobył na przełomie XIX i XX wieku we Francji, zwłaszcza pośród paryskiej bohemy artystycznej, dzięki której romantyczne skojarzenia z tym alkoholem trwają w kulturze masowej do dziś. U szczytu swojej popularności trunek został opisany jako niebezpieczny, silnie uzależniający narkotyk. Zawarty w piołunie tujon został oskarżony o większość szkodliwych skutków spożywania tego alkoholu. Do roku 1915 zakazano wytwarzania i sprzedaży w większości państw europejskich i w Stanach Zjednoczonych. Żadne jednak dowody nie wskazują na to, żeby absynt był bardziej niebezpieczny, czy w większym stopniu psychoaktywny, niż inne alkohole. Wznowienie produkcji nastąpiło na początku lat 90. XX wieku, kiedy państwa należące do Unii Europejskiej zaczęły stopniowo zezwalać na produkcję i sprzedaż trunku.

  tauryna - Tauryna, kwas 2-aminoetanosulfonowy – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów biogennych. W przeciwieństwie do aminokwasów białkowych nie ma kwasowej grupy karboksylowej, lecz grupę sulfonową. Tauryna jest β-aminokwasem (grupa aminowa i sulfonowa są rozdzielone 2 atomami węgla). Nie zawiera atomów asymetrycznych, nie wykazuje więc aktywności optycznej. Związek ten jest produktem końcowym degradacji aminokwasu siarkowego, cysteiny. Może być wbudowywana do peptydów, lecz nie stwierdzono występowania aminoacylo-tRNA specyficznego dla tauryny.

  olejek anyżowy - Olejek anyżowy (Anisi aetheroleum) – olejek eteryczny otrzymywany z rośliny olejkodajnej biedrzeniec anyż (Pimpinella anisum L.) z rodziny selerowatych. Dojrzałe, suche owoce anyżu (Anisi fructus) zawierają olejek, który pozyskuje się metodą destylacji z parą wodną. Olejek i jego główny składnik – anetol – są stosowane w wielu gałęziach przemysłu jako substancje zapachowe (aromatyzowanie np. artykułów spożywczych, kosmetyków, leków). Anetol jest stosowany również w procesach syntezy organicznej (był stosowany np. do produkcji stilbestrolu).

  rozmarynu - Rozmaryn lekarski (Rosmarinus officinalis) – gatunek krzewu, należący do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae Lindl.). Występuje w stanie dzikim w rejonie Morza Śródziemnego: Azory, Madera, Wyspy Kanaryjskie, Algieria, Maroko, Tunezja, Cypr, Turcja, dawna Jugosławia, Grecja, Włochy, Francja, Portugalia, Hiszpania. Jest uprawiany w wielu krajach świata.

  olejek miety - Olejek bergamotowy (łac. Oleum Bergamottae, Oleum Bergamiae) – olejek eteryczny pozyskiwany ze skórek owoców pomarańczy bergamoty (cytryńca bergamotki). Drzewo bergamotowe to gatunek z rodziny rutowatych. Jest uprawiane niemal wyłącznie we Włoszech (prowincja Reggio di Calabria w Kalabrii). Za jego ojczyznę uważa się Indie. Olejek jest uzyskiwany z zewnętrznej części skórki (naowocnia) metodą wytłaczania (prasowania) i destylacji z parą wodną. Uzyskuje się wydajność ok. 0,5% w przeliczeniu na cały owoc. Głównymi składnikami olejku są octan linalilu i linalol. Olejek bergamotowy jest stosowany jako substancja zapachowa oraz składnik środków dezynfekujących i farmaceutyków (farmakognozja).

  olejek cynamonowy - Olejek cynamonowy – olejek eteryczny, pozyskiwany z cynamonowca cejlońskiego (łac. Cinnamomum zeylanicum Nees, Cinnamomum zeylanicum Breyne), gatunku drzewa, należącego do rodziny wawrzynowatych. Gatunek jest uprawiany na Cejlonie, Seszelach i Madagaskarze. Głównym surowcem olejkodajnym jest kora, z której otrzymuje się, metodą destylacji z parą wodną, olejek zawierający 42–75% aldehydu cynamonowego. Jest stosowany do aromatyzowania artykułów spożywczych oraz w perfumerii i kosmetyce. Olejki otrzymywane z liści i korzeni mają mniejszą wartość.

  bazyli - Bazyli – imię męskie pochodzenia późnogreckiego. Pochodzi ono od przymiotnika „królewski, cesarski” (basíleios, od II wieku wymawiane basílios), od rzeczownika basileus – „król, wódz, cesarz”. Jego formą oboczną jest Bazyliusz, a żeńskim odpowiednikiem – Bazyla. W średniowieczu na terenach polskich imię to pojawiało się zarówno w przejętej przez łacinę (jako Basilius, Basileus) formie Bazyli (po raz pierwszy odnotowane w 1216 roku), jak i – przeważnie na obszarze wschodniosłowiańskim językowym – Wasyl i Wasyli(j) (pierwsze wystąpienie z 1228 roku), w starocerkiewnosłowiańskim przyjęło zaś formę Vasilii, Vasil. Odnotowane średniowieczne (wsł.) zdrobnienia to: Wasylczę, Wasylec, Wasylek, Wasylęta, Wasylko, Wasylo, Wasiec // Waszec, Was(i)ota, Was(i)uta, Waś // Wasz, Waśko // Waszko, Wac, Wacek, Wack, Wacko, Wacuta, Wacyk, Wach, Wachno, Achniej. Istniało kilkudziesięciu świętych o tym imieniu.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)