Flavon Peak Fruit

Suplement diety Flavon Peak Fruit (żel) składający się z: koncentrat soku z jabłka, Witamina C, proszek beta-glukanu, olej z ziaren sezamu, olej z owoców rokitnika pospolitego, olej z orzechów włoskich, koncentrat soku z opuncji, koncentrat soku z buraka, koncentrat soku z wiśni, koncentrat soku z czarnej jagody, koncentrat soku z aronii, koncentrat soku z granatu. Zarejestrowano go w 2017 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Flavon Peak Fruit został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez Flavon Group Polska sp. z o.o..

• Informacje o suplemencie

  Skład: koncentrat soku z jabłka, Witamina C, proszek beta-glukanu, olej z ziaren sezamu, olej z owoców rokitnika pospolitego, olej z orzechów włoskich, koncentrat soku z opuncji, koncentrat soku z buraka, koncentrat soku z wiśni, koncentrat soku z czarnej jagody, koncentrat soku z aronii, koncentrat soku z granatu
  Forma: żel
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2017
  Producent: GéSz Gaál és Sziklás Kft.
  Rejestrujący: Flavon Group Polska sp. z o.o.
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  koncentrat soku z jabłka - Jabłko – jadalny, kulisty owoc drzew z rodzaju jabłoń Malus. Jabłka odmian uprawnych o mieszańcowym pochodzeniu, uznawanych za gatunek jabłoń domowa Malus domestica, są istotnym komercyjnie owocem o soczystym i chrupkim miąższu. Są spożywane na surowo, a także po obróbce kulinarnej.

  kwas askorbinowy - Kwas askorbinowy, witamina C, E300 (łac. acidum ascorbicum) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych. Jest niezbędny do funkcjonowania organizmów żywych. Dla niektórych zwierząt, w tym ludzi, jest witaminą, czyli musi być dostarczany w pożywieniu. Jest także przeciwutleniaczem stosowanym jako dodatek do żywności.

  olej z ziaren sezamu - Kuchnia rosyjska – narodowa kuchnia Rosjan. Tradycyjna kuchnia rosyjska dominowała na obszarze leżącym pomiędzy zachodnią granicą kraju a Wołgą, włącznie z obszarami metropolitalnymi Moskwą i Sankt Petersburgiem. Występowała w wielu wariantach, od kuchni chłopskiej aż do kuchni carskiej. Wykwintna kuchnia klas średniej i wyższej przeżywała okres swojej największej świetności sto lat przed wybuchem rewolucji w 1917 roku. Prosta kuchnia chłopska wykorzystywała surowce możliwe do wyprodukowania we własnym zakresie w północnym klimacie. Jej podstawę stanowiły: ciemny chleb żytni, różne warianty zupy szczi oraz kasza gryczana, co znalazło swój wyraz w przysłowiu rosyjskim: Szczi i kasza – strawa nasza. Znaczny wpływ na narodową kuchnię w europejskiej części Rosji wywarł obrządek Kościoła prawosławnego ze względu na bardzo dużą liczbę dni postnych w roku. W związku z tym kuchnia rosyjska oferuje bogaty wybór przepisów na potrawy z rybami oraz potrawy, w których główną rolę odgrywają warzywa, grzyby i leśne owoce. W procesie kształtowania się tradycyjnej kuchni rosyjskiej wyróżniamy następujące okresy: kuchni staroruskiej, kuchni moskiewskiej, kuchni za panowania Piotra Wielkiego i Katarzyny Wielkiej, kuchni petersburskiej, kuchni wszystkich Rusinów, kuchni radzieckiej oraz współczesnej kuchni rosyjskiej. Kuchnia rosyjska słynie z kawioru – luksusowego artykułu spożywczego, z tradycji podawania zakąsek, od których dawniej rozpoczynał się każdy uroczysty posiłek, oraz kiszonych warzyw (kapusty, ogórków i pomidorów). Lista potraw, charakterystycznych dla tradycyjnej kuchni rosyjskiej, obejmuje: bliny, pi(e)róg i małe pirożki, pielmieni, wareniki (pierogi gotowane) i boeuf Stroganow. Z zup tradycyjną kuchnię rosyjską reprezentują szczi, ucha, okroszka i barszcz. Smak potraw wzbogacano dodatkiem koperku i śmietany. Głównym tradycyjnym napojem bezalkoholowym jest herbata, którą Rosjanie piją gorącą, bez mleka, czasami posłodzoną i doprawioną do smaku konfiturą owocową. Dawniej herbatę zaparzano przy użyciu samowaru i serwowano do niej lekko słodkie wypieki o charakterze obwarzanków tzw. suszki. Innymi tradycyjnymi napojami, które w dalszym ciągu cieszą się popularnością, są także kwas chlebowy i kefir. Najpopularniejszym napojem alkoholowym Rosjan jest wódka. Jako deser tradycyjnie podawany był kisiel i kompot. Współcześnie Rosjanie preferują lody i torty.

  olej z orzechów włoskich - Oleje roślinne – w szerszym znaczeniu są to wszystkie substancje o konsystencji oleistej, pozyskiwane z dowolnej rośliny. W węższym znaczeniu za olej roślinny uważa się każdy ciekły tłuszcz pochodzenia roślinnego, który w temperaturze regionu pochodzenia rośliny ma konsystencję płynną. W skład wchodzą głównie triacyloglicerole oraz inne związki rozpuszczalne w tłuszczach.

  koncentrat soku z buraka - Barszcz – zupa popularna w krajach Europy Centralnej i Wschodniej. Początkowo barszczem nazywano polewkę przygotowaną z kiszonych liści barszczu zwyczajnego . Współcześnie barszczem nazywa się zupę z soku z kapusty kiszonej, soku z kiszonych buraków czerwonych, kiszonego szczawiu lub innych zwykle białych kiszonych warzyw. W Polsce barszcz czerwony z buraków jest podawany na początku wieczerzy Wigilii Bożego Narodzenia. Barszcz biały podawany jest z białą, gotowaną kiełbasą, jajkiem oraz ziemniakami lub kaszą. Odmianą barszczu białego jest barszcz chrzanowy przygotowywany na wywarze z gotowanej szynki, dodatkowo zabielony śmietaną z tartym chrzanem. Zupą podobną do barszczu białego jest żur, przygotowywany z wywaru mięsnego, zwykle wędzonego, zagęszczany zakwasem chlebowym. Tradycyjnie podawany ze smażoną kiełbasą i jajkiem oraz chlebem.

  koncentrat soku z wiśni - Wigilijny barszcz z uszkami – specjalnie przygotowany barszcz czerwony z postnymi uszkami, będący tradycyjną polską zupą podawaną w czasie Wigilii Bożego Narodzenia. Barszcz wigilijny różni się od barszczu czerwonego przygotowywanego w ciągu roku. Jest to czysty barszcz postny, czyli przygotowany bez stosowania składników mięsnych z wyłączeniem rybnych. Barszcz czysty postny przygotowany jest z wywaru z włoszczyzny i buraków połączonego z wywarem z grzybów suszonych oraz z kwasem buraczanym. Według niektórych przepisów, np. według Mikołaja Reja, buraki przeznaczone na wywar należy wcześniej upiec. Barszcz doprawiamy jest solą i cukrem. Brak pieprzu w zupie pozwala na zastosowanie pikantniejszych dodatków (zob. niżej). Gotowy barszcz powinien być słodkawo-kwaśny, przejrzysty, o barwie intensywnie czerwonej. Według części przepisów przygotowuje się od razu jeden wywar (z warzyw i grzybów). Maria Disslowa sugerowała opcjonalne wzbogacenie przygotowywanego wywaru głową ryby, solonym (tj. suszonym) koperkiem oraz roztartym czosnkiem. Bywa (np. według Disslowej), że do zupy dorzuca się posiekane, ugotowane buraki oraz podsmażoną cebulę. Rzadziej barszcz wigilijny zaprawiany jest zasmażką – wtedy otrzymana zupa nie będzie czystą i intensywnie czerwoną. Zakwas buraczany często przygotowywany jest nawet dwa tygodnie przed Wigilią. Innym sposobem na zakwaszenie barszczu jest dodanie soku z cytryny, soku z porzeczek, wiśni sokowych lub kwaśnego kompotu z wiśni. Nie należy używać do tego celu octu. Ostatnio coraz częściej barszcz czerwony przygotowywany jest z koncentratu. Tradycyjny farsz na uszka wigilijne może składać się z grzybów, cebuli, ryby lub jajek ugotowanych na twardo. Oprócz uszek, barszcz wigilijny podawany bywa z pasztecikami lub pieczonymi pierożkami.

  koncentrat soku z czarnej jagody - Kwas askorbinowy, witamina C, E300 (łac. acidum ascorbicum) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych. Jest niezbędny do funkcjonowania organizmów żywych. Dla niektórych zwierząt, w tym ludzi, jest witaminą, czyli musi być dostarczany w pożywieniu. Jest także przeciwutleniaczem stosowanym jako dodatek do żywności.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)